Beste familieleden en vrienden,
De dagen vóór en na Kerstmis waren voor mij ietsje té druk. In deze tijd is er in ons missiehuis zoveel te beredderen. Na een verblijf in het ziekenhuis eind 2021, ben ik stilaan uit een dal aan het kruipen. Ik kan per dag geen vijf dingen meer doen, ik moet mij soms tevreden stellen met twee. Deze 'kerstbrief' van mij zal via e-mail nog wel binnen het jaar bij jullie aankomen, maar niet meer via de post. Laat het dan maar mijn nieuwjaarsbrief wezen.
Dit jaar werd getekend door een onsmakelijke oorlog. In mijn eigen bed (knus onder de dekens) en aan tafel (genoeg eten en drinken) ben ik er soms triest van geworden, soms opstandig. Dit opstandig worden is echter niet goed voor mijn hart. De oorlog van nu doet mij denken aan de generatie vóór mij, die in de Tweede Wereldoorlog gelijkaardige situaties hebben meegemaakt, dichter bij hun bed dan zij het wensten.
In de refter van onze gemeenschap wordt elke maand een grote poster van Muurkranten aangeplakt. Vorige maand luidde de tekst: “Vrede moet je niet sluiten, je moet ze open houden.” Vanop mijn plaats aan tafel zat ik er elke dag op te kijken en dikwijls had ik het gevoel dat die tekst me niks zegde, dat hij niet meer was dan een goed gevonden woordspeling. Vraag jij je soms ook niet af, of vrede wel mogelijk is? Ik ben opgegroeid met verhalen, ons vader vertelde 'een vertelselke' vooraleer we gingen slapen. Op school leerden we ook verhalen uit de Bijbel. Meer en meer zie ik wat ze willen duidelijk maken.
Sterke verhalen: ze schuwen de rauwe werkelijkheid niet. Maar telkens weer geven ze een scheut diepte en betekenis mee.
Tijdens de advent hebben we tijdens de schriftlezingen zo vaak gehoord: “Geen paniek, Ik zal er zijn wanneer je mij nodig hebt.” Dat zijn voor mij woorden om mij aan op te trekken. Straks, in februari, zal het twaalf jaar zijn dat ik hier in ons Belgenland terug ben en ik heb in die tijd veel bijgeleerd. Soms denk ik: “Met wat ik nu weet, zou ik zoveel beter voorbereid zijn om als missionaris te vertrekken…” Te gek om los te lopen, vind je niet? Dat is ook een van de redenen waarom ik niet meer losloop. Grapje. Om het oude jaar in C grote scherts af te sluiten! Voor het nieuwe jaar, dat nu klopt aan de deur, wil ik je het nodige vertrouwen, de sterkte en de gezondheid wensen om open te doen.
Pater Werner Lesage