In deze donkere dagen op weg naar Kerstmis durven we al eens dromen. We dromen weg bij het zien van de vele lichtje en de mooi versierde straten. We dromen weg bij het zien van de lekkere menu’s die we in aanvullend in onze boodschappentas gestopt krijgen bij het aankopen van ons dagelijkse eten. We dromen van gezellig en warm samenzijn met familie en vrienden, van vrede en vriendschap.
Voor de meesten onder ons, zullen die laatste dromen uitkomen. Helaas, voor anderen ook niet. Niet zo voor de mensen in Oekraïne en Rusland, in Israël, in de Gazastrook, in vele landen in het Afrikaanse continent, voor landen in Midden- en Zuid-Amerika. En dat zijn dan nog de meest opvallende situaties. Maar soms moeten we ook dichterbij durven kijken: in eigen werkomgeving, bij verenigingen waar we lid van zijn, in onze straat…. overal kunnen we vrede gebruiken.
Jezus begroet de mensen altijd met een vredeswens. Je leest het doorheen de 4 evangeliën. Hij zegt ook zijn apostelen dat ze het zo moeten doen. Het is een groet, maar tegelijk een wens. Je kan het zien als een manier zien van aantonen dat je met goede bedoelingen komt, geen ruzie wil, maar vrede. Wat zou er gebeuren mochten we ook nu in plaats van ‘goedendag’ mensen die we ontmoeten ‘vrede’ toewensen?
Eigenlijk moeten we het niet zover zoeken. Hoe vaak passeren we niet mensen zonder een goede dag te zeggen? Vaak kijken we zelfs niet op, want dan moeten we hen zogezegd niet zien, en dus ook niet groeten. Nochtans, wat kost een “goeiedag!”? Zelfs een glimlach, een korte knik… het kan ontwapenend zijn. Het zorgt voor een ontspannen openheid. Iedere jaar als we op tocht zijn door de bergen, valt me op hoe mensen elkaar daar wel begroeten. Met een heel eenvoudige ‘Gruss Gott’, of ‘Hello’ of ‘Buon Giorno’.
Dromen is een werkwoord, dus we moeten het doen om iets te kunnen realiseren. Als we aan een nieuw project beginnen, dan wordt meestal eerst een brainstorm georganiseerd. En eigenlijk is dat niets anders dan dromen: de zotste dingen eerst. Hoe meer buiten het gewone patroon, hoe liever… En het ene idee brengt het andere mee. Vaak wordt op zo’n brainstorm heel wat afgelachen, als het respectvol gebeurt tenminste. En met hoe meer mensen we samen dromen, hoe meer ideeën er uit de bus komen. Daarom is het ook belangrijk dat we met velen overleggen en nadenken.
Want met velen kunnen we de wereld veranderen. Zeker als we beginnen met de wereld rondom ons, de wereld waarin we dagelijks leven en dromen.
Mijn grootste kerstwens is dat we elkaar mogen begroeten, langs de weg, in een winkel, op een vergadering. Zo zouden we een stukje de verzuring van de maatschappij kunnen tegengaan. Het vraagt natuurlijk een inspanning om vol te houden. In het begin zullen zeker enkele mensen verbaasd opkijken, maar dat zal wel over gaan. Meer nog, ik ben er van overtuigd dat het zelfs wel eens aanstekelijk zou kunnen werken. Zo zouden we voor een sneeuwbaleffect kunnen zorgen, en doen wellicht steeds meer mensen mee. Het zou een symbolische wave van vrede kunnen zijn.
Ik wens jullie dan ook allen een mooie kerstperiode toe. Laat Jezus je groeten en vrede toewensen. En draag die vrede ook uit.
Een vredevolle kerst in alle betekenissen van het woord!
Véronique