Een zalig voorjaarszonnetje zette de krokussen en de narcissen op de troostplek aan het Simonshuis in een prachtig licht. Een ensemble van Kempenbloei zette de juiste sfeer voor het eerste van de drie troostmomenten op deze bijzondere dag, twee jaar na de eerste lockdown. Corona bevestigde ons inzicht dat we niet zonder elkaar kunnen, en de praktijk bevestigde hoe waardevol de sinds vorig jaar ingerichte troostplekken zijn: ze werden al goed gebruikt.
Sprekende teksten, live gezongen liederen en muzikale intermezzo’s wisselden elkaar af, om met het luiden van een scheepsbel stil te staan bij verschillende groepen van mensen die troost kunnen gebruiken en met wie we ons in stilte en uitgesproken verbonden voelden.
Met de 10e verjaardag, dag op dag, van het busongeval in Sierre en de oorlogsmiserie onder andere in het Russisch-Oekraïens grensgebied, hoefden we niet ver te zoeken. Vooral aan alle corona-betrokkenen wilden we troost bieden.
Door telkens een andere tekst te kiezen en een andere invulling te geven aan liedjes en muziek, werd elke halte aan één van de troostplekken een aparte beleving. Zong Karin Lauwers aan het Simonshuis een prachtige Ierse zegenwens, aan de Waag en op het Lo zong Michelle Trautner het aangrijpende Mag ik dan bij jou?. De fanfare van Hamont-Lo deed aan het Salvatorklooster wat Kempenbloei op de twee andere plekken deed: met warme koperklanken het voorjaarsgevoel versterken en met elkaar genieten van het samen weer kunnen musiceren. (Klik hier voor een videomontage van Jan Van Dingenen)
Met telkens een goeie dertig aanwezigen, medewerkers exclusief, kijken Ferm Achel, Rouwenden Nabij en Ferm Hamont-Lo terug op een geslaagde namiddag en een prettige samenwerking. Er wordt gezocht om dit troostend samenzijn een vervolg te geven, hetzij door een vaker terugkerend initiatief, hetzij door een verbindende wandel-of fietstocht waarbij je, dankzij de moderne technologie, een gelijkaardig aanbod kan raadplegen van troostende woorden, muziek en beelden.