Goede vrienden. De chrisma-mis is ieder jaar een bijzonder gebeuren. Ze heeft altijd plaats in de Goede Week, vlak voor het begin van het grote paas-triduüm waarin het hartsgeheim van ons geloof wordt gevierd. Zo een viering brengt niet alleen die of die groep samen maar allen die heel de geloofsgemeenschap vertegenwoordigen, allen die samen met de bisschop en zijn hulpbisschop de pastorale zorg dragen over de kerk: de priesters en diakens, de pastoraal werkenden en alle die een zending hebben ontvangen. Maar het belang van deze viering ligt vooral in de inhoud ervan: met name de zegening van de oliën en de wijding van het chrisma.
Een buitenstaander kan misschien denken: is dat dan wel zo belangrijk? Ik wil vanavond juist op het belang ervan wijzen. Met olie wordt gezalfd en het is door de doop én door de zalving dat je christen wordt. Natuurlijk worden de olie en het chrisma ook voor bijzondere doeleinden gebruikt: voor de catechumenen en de zieken of voor de priesterwijding. Maar de allereerste zalving is die welke volgt op het doopsel. Gedoopt met water en gezalfd met olie: zo wordt men christen, ledematen van Kerk, lichaam van Christus, broers en zusters aan Zijn tafel, kinderen aan huis bij de Vader.
De chrisma-mis heeft zeker een bijzondere betekenis voor de priesters want juist in die viering hernieuwen ze de beloften die ze hebben uitgesproken de dag dat ze tot priester werden gewijd. Toch betreft de chrisma-mis niet alleen de priesters. Ze confronteert ons allen met onze allereerste en meest fundamentele roeping als christen. Chrisma is het Griekse woord voor zalf. Het woord ‘christus’, is ervan afgeleid: het betekent de gezalfde, in het Hebreeuws messias. Met dit ene woord drukken we heel ons geloof uit. Ook velen die geen christen zijn vinden Jezus een inspirerende figuur. Maar voor ons is Hij niet alleen maar ‘Jezus van Nazareth’. Hij is de Christus, de Gezalfde van God. Zo heeft Simon Petrus Hem voor het eerst genoemd in Caesarea. En het is die belijdenis die ons tot christen maakt.
We hoorden het in de profetie van Jesaja: “De geest van de Heer rust op mij en hij heeft me gezalfd”. Gezalfd om aan armen de blijde boodschap te brengen, om te genezen en te bevrijden en overal Gods goedheid en barmhartigheid bekend te maken. Als Jezus zijn optreden in de synagoge van Nazaret begint, verwijst Hij juist naar deze tekst en herkent Hij zich in deze woorden. Wat Hij bij Jesaja leest, ziet Hij nu in vervulling gaan. Hij zegt het ook uitdrukkelijk: “Het Schriftwoord dat gij zojuist gehoord hebt is thans in vervulling gegaan.” Met andere worden: het is nu met Mij dat dit werkelijkheid wordt. Geen wonder dat het bij de toehoorders nadien heftige reacties veroorzaakt.
Daarover gaat het dus in deze chrisma-viering: over wat ons tot christen maakt. Sinds we gedoopt en gezalfd zijn behoren we Christus toe. We worden daarom ook naar Hem genoemd. Ook buitenstaanders kennen ons onder die naam: christenen, dat wil zeggen gezalfden. Het is geen toeval, vrienden, maar straks in de paasnacht of op de morgen van Pasen zal aan alle christenen overal ter wereld gevraagd worden of ze werkelijk christenen zijn en of ze het willen blijven. We zullen dan allen onze doopbeloften hernieuwen.
Maar vergeten we het niet: je maakt jezelf niet tot christen. Natuurlijk is het een vrije en persoonlijke keuze. Maar dat je een christen bent, dat heb je niet zelf bewerkt. Dat doet Christus. Hij zegt niet: probeer het maar, ik wacht wel tot het lukt. Neen, door het water van de doop en door de zalving is Hij het die ons gelijkvormig maakt aan Hem. Het is niet ons eigen werk, niet onze eigen prestatie. Er moet niet geroemd worden. We hoeven ons niet te verheffen boven anderen. En toch zijn we oneindig dankbaar en ook wel fier dat wee christenen zijn. Is Hij de Gezalfde en Koning, dan zijn wij een koninklijk volk. Is Hij onze Hogepriester, dan zijn wij zijn priesterlijk volk. Is Hij profeet, dan hebben ook wij een profetische zending. We hoorden het in de lezing uit de Apocalyps: “Hij heeft ons gemaakt tot een koninkrijk van priesters.” Zozeer zijn we van Hem, op Hem gelijkend.
Vrienden, mocht deze chrisma-viering bij ons allen gevoelens opwekken van vreugde en dankbaarheid om onze roeping als christen. Natuurlijk is die vreugde op een bijzondere wijze gekleurd voor hen die de priesterwijding hebben ontvangen. Vreugde om het ambtelijk (ministériel) priesterschap waardoor de Heer hen geroepen heeft en aangesteld om de gemeenschap te leiden en voor te gaan, bijzonder als de Kerk de eucharistie viert. Vreugde ook bij de diakens om het dienstwerk dat de Heer hen heeft toevertrouwd. Vreugde van allen, mannen en vrouwen, die een pastorale verantwoordelijkheid opnemen ten dienste van de geloofsgemeenschap. Ik ben u, samen met mijn hulpbisschop, zo dankbaar voor uw steun en medewerking. Maar vergeet niet dat je allereerst zelf geroepen bent een leerling van Jezus te zijn, gedoopt en gezalfd, een christen die naam waardig.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.