Geschiedenis Adem-Tocht in het bisdom Antwerpen

GULDEN LEEFTIJD: Hoe het groeide - Een overzicht van 1982 tot 2007

Alles begon in 1982. In dat jaar stichtte zuster Christiane Van den Nouweland in Schilde de eerste kring in ons bisdom. Hij telde direct 28 leden. Een jaar later volgde een tweede kring in Schilde en in december 1983 stichtte ze in ’s Gravenwezel weer een nieuwe kring. De Voorkempen is dus ongetwijfeld de bakermat van onze beweging in het bisdom Antwerpen.

In 1985 werd het eerste diocesaan bestuur gevormd. De heer Van Opstal werd voorzitter en priester Jos Luyten geestelijk raadgever. Zuster Christiane nam het secretariaat op zich. Op dat ogenblik telde Gulden Leeftijd in ons bisdom 7 kringen en 91 leden. Ondanks tegenkanting en onbegrip bleef de beweging groeien, want in 1987 was het aantal kringen gestegen tot 13 en het ledenaantal tot 150.

In 1988 volgde Frans Van Horenbeeck de heer Van Opstal op, die zich om gezondheidsredenen moest terugtrekken. In 1989 vond een eerste diocesane Ontmoetingsdag voor alle leden plaats te Antwerpen, in ditzelfde TPC. Ook een eerste Vormingsdag voor de kringleiding werd georganiseerd. Deze beide activiteiten zijn inmiddels een mooie jaarlijkse traditie geworden.

1990 was een donker jaar voor Gulden Leeftijd. Priester Jos Luyten moest om gezondheidsredenen ontslag nemen en in september overleed zuster Christiane. E.H. Gaston Suls werd de nieuwe geestelijke raadgever, terwijl het echtpaar Jef en Georgette De Guchtenaere uit Hoboken het secretariaat overnamen.

In 1992 namen 40 leden deel aan een eerste Bezinningsdag in Ranst. Ook deze activiteit werd een jaarlijks gebeuren. Wel werd enkele jaren later, wegens plaatsgebrek, uitgeweken naar het Diocesaan Bezinningshuis “Ter Dennen” in Westmalle.

De beweging breidde zich traag maar zeker uit en telde einde 1997, 21 kringen en 270 leden.

Na gedurende 10 jaar diocesaan voorzitter te zijn geweest gaf Frans Van Horenbeeck, einde 1997 het roer in handen van uw dienaar (n.v.d.r. Raymond Viroux werd voorzitter). Ook het secretariaat kwam onder zijn echtelijk dak, want vanaf begin 2000 nam Marieke Van Hove, mijn echtgenote, deze taak op zich. Met behulp van een computer werd het secretariaat volledig gemoderniseerd.

Dat was wel nodig ook, o.a. met het oog op de viering van het Zilveren Jubileum van Gulden Leeftijd van gans Vlaanderen die plaats vond in het najaar 2000 en waarvan de organisatie aan Antwerpen werd opgedragen.

En waar staan we nu? Gulden Leeftijd heeft zich verder uitgebreid en telt thans 30 kringen en 457 leden. We zijn er ons van bewust dat dergelijke getallen helemaal niet overdonderend klinken. Men vergete hierbij niet dat Gulden Leeftijd geen massabeweging is, maar wel een kernbeweging en onze geseculariseerde wereld van vandaag spoort ons zeker niet aan om op een meer spectaculaire wijze uit te breiden.

Verheugend is zeker de groeiende belangstelling van onze leden voor de bezinningsdagen. Het aantal aanwezigen is vaak even groot als op de Ontmoetingsdagen nl. 130 à 150 personen. Wat niet verwonderlijk is gezien de plejaden van gekende sprekers waarop we mochten rekenen: wijlen abt Geniets, de priesters Jan Dumon en Ward Bruyninckx, de paters Benoît Standaert en Mark Rotsaert, om er maar enkele te noemen.

Mogen we hier tevens de inbreng van onze beweging vermelden bij het ontstaan en de start in 2000 van de jaarlijkse interdiocesane retraites door pater Germaan Van Muylder. Antwerpen leverde regelmatig 80 à 90 % van de deelnemers.

Wat zal de toekomst ons nu brengen? Ik ben geen profeet en zeker geen magiër die in een glazen bol kan kijken . En toch durf ik even vooruitblikken omdat de toekomst van Gulden Leeftijd in ons bisdom nl rechtstreeks afhankelijk is van de leden die er deel van uitmaken. Deze vooruitblik heeft geen donkere kleur, integendeel, hij oogt zelfs ietwat rooskleurig. 

Hierbij steun ik me op het weten dat vele van onze leden zich bewust zijn van de drie pijlers waarop Gulden Leeftijd gebouwd is:  streven naar een diepere Godsrelatie, het onderhouden van actieve vriendschapsbanden in de kring en zich dienstbaar opstellen in familie, parochie of waar ook, ieder volgens eigen talenten en mogelijkheden. Door dit beleven van de drie doelstellingen van Gulden Leeftijd geven ze aan onze beweging op zich al een zekere uitstraling.

Dan weet ik ook dat meerdere leden zich bewust zijn van de waarde en zegeningen van hun beweging en geen angst hebben om haar met overtuigingskracht en apostolische ijver kenbaar te maken bij derden.

Een beweging die op dergelijke, uitstralende, apostolische leden kan rekenen, hoeft niet te vrezen voor de toekomst. Ik hoop dat het er vele mogen zijn, want hoe groter hun aantal, des te meer mogen wij de hoop koesteren dat de toekomst van Gulden Leeftijd in ons bisdom er mooi, zelfs veelbelovend zal uitzien.

Raymond Viroux