IN MEMORIAM PRIESTER GASTON SULS
Gaston Suls werd geboren in Pulle-Grobbendonk op 8 april 1928 en tot priester gewijd in Mechelen op 20 december 1953. Hij overleed in Antwerpen op 26 juni 2017.
Gaston Suls was een gegeven man, een man uit één stuk, dienstbaar, gedreven, wijs, belezen, mensen nabij …
Trouw was hij aan zijn Kempische roots, aan zijn roeping en aan zijn priesterideaal.
Hij had een open geest, daagde zichzelf en anderen uit om te blijven groeien.
Op Gaston kon je bouwen: hij was van zijn woord, discreet én klokvast.
Hij voelde zich sterk verbonden met zijn familie waarmee hij een warme band opbouwde.
Zijn weg voerde naar het onderwijs, eerst in Herentals, dan in Berchem waar hij ook rector werd van de zusters Onze-Lieve-Vrouw van Namen.
Na zijn pensioen in 1985 was hij vele jaren nauwkeurige notarius bij de kerkelijke rechtbank (tot 2003). Van 1990 tot 2013 was hij diocesane geestelijke raadgever in Gulden Leeftijd/Adem-Tocht Antwerpen. In die hoedanigheid heeft hij het bisdom doorkruist, kringen mee gesticht en begeleid, vele diocesane bijeenkomsten mee-gemaakt en ontelbare keren is hij voorgegaan in gebedsmomenten en vieringen. Tot bij zijn overlijden was hij pastor in de groep van Wilrijk.
Regelmatig ging hij tot het einde van 2016 ook vieringen voor in enkele parochies en woonzorgcentra.
Gaston was een innemend man, hij kon luisteren én spreken, hij kon mensen moed geven en bezielen. Sportief en levenslustig was hij. Goed ter taal én humorist. Recht voor de raap, een tikkeltje nieuwsgierig én zeker authentiek.
Hij kon genieten van een lekkere maaltijd, een uitstap, een goed boek, een snedige pointe.
Hij zat altijd vol plannen en hij was tot op hoge leeftijd een bezige bij. Hij was altijd in de weer voor anderen, in het bijzonder voor kansarme en zieke mensen. Ze deden nooit vergeefs beroep op hem. Hij deed wat hij kon om hen te bezoeken, ergens naartoe te brengen ...
Toen hij bij het begin van het jaar 2017 ernstig in zijn gezondheid getroffen werd, zei hij: “Ik heb een mooi leven gehad. Ik ben er zeer dankbaar om. Ik leg mijn leven in geloof en vertrouwen in de handen van de Heer. Daar heb ik mijn hele leven van geleefd.”
Dankbaar is hij 89 mogen worden. Amper twee maanden later is hij onverwacht van ons heengegaan, gedragen door datzelfde geloof en vertrouwen …
Zijn uitvaart bracht zowat 250 mensen samen in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw Middelares, een sterke getuigenis dat hij voor vele mensen iets betekend heeft. Mooie herinneringen aan hem kleuren het leven van wie het voorrecht had hem te ontmoeten.
Mia Verbanck
