Op deze uitzonderlijk hoogzomerende herfstdag nemen we afscheid van een heel bijzonder man. In naam van Adem-tocht, een gespreksgroep voor christelijk geïnspireerde senioren, die maandelijks in het huis van dokter Dirk en Christiane bijeenkwamen bij een glaasje sap van appels uit boomgaard, probeer ik enigszins onder woorden te brengen wat deze arts zo markant maakte.
Dirk, wij leerden jou kennen als een gedreven specialist met een hoogstaande vakkennis, een echte oogmeester, met warmhartig geduld voor je patiënten in de weer.
Bovendien had je een fijn oog en een gevoelig oor voor al wat echt schoon is. Kunst in o.a. beeld, woord, klank, architectuur fascineerde jou mateloos. Zingen is het Sint-Niklaaskoor maakte je intens gelukkig.
Maar schoonheid was voor jou, als begenadigd oogarts, vooral een oogopener naar God toe. Je bijna kinderlijke bewondering voor de schoonheid van de natuur had een mystieke dimensie. Je was dankbaar enthousiast over het tintelend prille wit van sneeuwklokjes in je winterse tuin en uitzinnig in vervoering door de kleurenmagie van bomen in de herfst.
En je veelzijdigheid was nog veel ruimer. Met Christiane kwam je op voor ons erfgoed. In Adem-tocht bleef je ons verbazen met je uitgebreide kennis van theologie en filosofie en de mystici. Je getuigenis van de kracht van bidden in stilte en de werking van de geest maakten duidelijk dat er een monnik in jou schuilging. Dirk, zo erudiet en zo bescheiden, met je bijzondere zin voor humor en milde ontvankelijkheid tegenover het leven, zal ik jou eens vertellen wat ons in jou het sterkst heeft aangesproken? Dat was je onwankelbaar geloof, uit goede klei gebakken. Voor jou was het vanzelfsprekend dat God je na dit leven zou bergen in zijn overdadig genereuze goedheid te midden van eindeloze velden uitbundig gele narcissen, onverwelkbare verrijzenisbloemen.
Die zekerheid, Dirk, helder lichtbaken en stevig ankerpunt van zingeving, oogappel van Adem-tocht, sterkt en troost Christiane en ons in deze moeilijke tijden van afscheid, gemis en leegte.
Beste Dirk, voor goed op ons netvlies gebrand, tot in lengte van dagen blijven we jou onnoemelijk dankbaar.
Pieter Lapauw