Een vurige Paaswake
Op zaterdagavond waren zo’n 120 mensen vanuit de Paulusgemeenschappen samen gekomen in de Kerk van Onze Lieve Vrouw van Goede Bijstand in het centrum van Brussel; het waren er meer dan verwacht, hoe mooi toch, maar er waren dus niet genoeg boekjes en kaarsen voor alle aanwezigen, maar een plaatsje hebben ze toch gevonden.
En al direct mocht iedereen naar buiten komen, waar het vuur brandde. Het is toch wel een bijzonder beeld, zo’n groot gezelschap Nederlandstalige Brusselaars te midden van de gezellige terrasdrukte in de Korenmarkt! En dat vuur werd gezegend ‘Zegen dit licht en zet ons hart in vuur en vlam voor de grote wonderdaden die Gij te midden van ons verricht door de verrijzenis van Uw Zoon’. En aan het vuur werden dan de 4 grote en mooie Paaskaarsen van de Paulusgemeenschappen ontstoken en die werden dan plechtig binnengedragen als ‘Christus het licht van de wereld’. Direct daarna konden we luisteren naar de lofzang op de Paaskaars, ‘Zoals het licht ons verblijdt in de nacht, zo is Jezus onze vreugde.’
De dienst van het woord begon met een ondervraging van een ouder door een kind, ‘Waarom is deze nacht anders dan alle andere nachten?’, een directe herinnering en verwijzing naar het familieritueel van het Joodse Pesachfeest waar de uittocht wordt herdacht. In de Paaswakeliturgie zijn 8 (!) lezingen voorzien, maar onze pastores hadden veel compassie met ons en planden er slechts drie: het Scheppingsgedicht waar God elke dag zag dat het goed was en, zo stel ik telkens vol verbazing vast, de mensen opriep om als vegetariër te leven (‘Hierbij geef ik alle zaadvormende gewassen op de hele aardbodem aan u en alle bomen met zaaddragende vruchten; zij zullen u tot voedsel dienen.’).
In het gebed na het lied ‘Alles begon met God’, werd verwezen naar onze onbezonnen omgang met Gods schepping: vervuiling, ontbossing, vernietiging alom en bad Johnny ‘open onze ogen, opdat wij opnieuw in verwondering zouden staan voor alles wat ons omringt’. Als tweede lezing verwachtten we ons aan de doortocht door de Rode Zee, maar kregen we het offer van Abraham. Jonas las voor ons als derde lezing uit de Romeinenbrief: ‘Door Jezus’ sterven moeten wij ook onszelf beschouwen als dood voor de zonde en levend voor God in Christus Jezus’.
In het Evangelie volgens Lucas mochten we nog eens horen dat het de vrouwen waren die de eerste getuigen waren van de Verrijzenis, dat het vrouwen waren die als eerste het lege graf zagen en die hoorden van twee mannen. ‘Waarom zoekt ge de levende onder de doden? Hij is niet hier, Hij is verrezen.’ En dat de apostelen hun getuigenis als ‘beuzelpraat’ beschouwden en het niet geloofden. Maar desondanks liep Petrus ijlings naar het graf, maar geloven deed hij niet direct, wel ‘verbaasd nadenken over hetgeen er gebeurd was.’
In zijn vurige homilie stelde Johnny meteen dat we niet moesten verwachten dat hij ons een Zalig Pasen zou wensen en Alleluia zou roepen. Want het is niet omdat in de lezingen alles goed afloopt, dat het nu in onze wereld ook zo goed gaat: oorlogen, vluchtelingen, schietpartijen in Clemenceau, altijd meer mensen zonder dak in deze stad, armen, eenzamen… Het is om moedeloos van te worden en soms is het ook zo dat Johnny zich voelt. Maar, er zijn de moedigen, die ondanks dat alles toch op een vrije zaterdagavond naar de viering komen, zij die zich inzetten in de Bijstandsgemeenschap en elders, zij allen die handelen en niet bij de pakken blijven zitten. Zij / Wij die in de voetsporen van Jezus trachten te gaan door niet weg te kijken van de miserie en enkel ‘ochgottekes, ocharmkes’ zeggen, maar iets doen, actief worden. Zo worden we broeders en zusters voor elkaar en zo kan er dan toch nog hoop zijn en kunnen we toch nog een Zalig Pasen wensen.
Nadat we, na een moment van stilte, toch even bekomen waren van de homilie, kon de doopliturgie beginnen. Onze dopeling Emma kreeg van Diaken Dirk haar doopkaars die aangestoken werd aan de Paaskaars en dan kon Emma terug alle kaarsjes van de mensen aansteken. Vier kinderen vulden dan verder de doopvont en het doopwater werd gezegend met 5 zegenbedes die verwijzen naar het water als bron van leven, water waarmee de dorst van het volk in de woestijn werd gelest, water dat voor de profeten een teken van het nieuwe verbond is, water waarin Jezus in de Jordaan werd geheiligd en water dat herinnert aan onze doop.
Emma en haar grootouders Marc en Hilda die, door de doop, ook haar peter en meter werden, bevestigden hun geloof in God, Jezus en de Geest. Daarna moest Emma haar schoenen en kousen uitdoen en in de doopvont stappen waar ze werd gedoopt ‘in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest’.
Met afgedroogde voeten en haar, hielp Emma dan Dirk die de aanwezigen rijkelijk mocht besprenkelen met het nieuwe doopwater, en dit tot zijn groot genoegen!
Direct nadien vormde pastor Johnny Emma en zalfde met chrisma haar voeten ‘opdat ze in vrede zouden gaan’, haar handen ‘opdat ze zouden nemen en geven’ en haar hoofd ‘opdat ze als vrije vrouw met de steun van God door het leven zou mogen gaan’. Nadien konden ook nog haar peter en meter, ouders en zus en enkele andere gelovigen, onder andere haar begeleiders bij haar doopleerlingtraject Mariette, Vere en Lucas, haar voorhoofd bekruisen met het Chrisma.
En dan kon de dienst van de tafel beginnen, met een volledig gezongen tafelgebed met actieve participatie van alle aanwezigen. En bij de communie kon Emma ook het eerst het Lichaam van Christus tot zich nemen. Tijdens de voorbeden vroegen we ‘Wek Uw kracht en kom ons bevrijden’ voor alle mensen die lijden, voor de opstandige mensen die niet berusten in wat is, voor Emma en alle jonge Christenen en voor ons allen.
Na de zegen konden we mekaar nog een Zalig Pasen wensen met een paaseitje en een glaasje wijn. Het was een mooie, intense en lange (2 uur) Paaswake, maar één waarvan de vurigheid onze Paulusgemeenschappen nog lang moge bezielen!
Zalig Pasen!
Diaken Dirk
