Toen de redactieploeg van uw geliefd weekblad me vroeg een artikel te schrijven over OLV van de Rozenkrans, wist ik enkel dat oktober de rozenkransmaand is. Maar dat 7 oktober de feestdag van OLV van de Heilige Rozenkrans is, ja dat wist ik niet. U ziet, diakens weten ook niet alles.
Ik ben dan maar bij nonkel Google ten rade gegaan en Wikipedia leerde me dat in 1571 paus Pius V het feest van Onze-Lieve-Vrouw van Overwinning instelde, als een jaarlijkse gedachtenis van de katholieke overwinning op de Ottomanen in de slag bij Lepanto. Deze overwinning werd toegeschreven aan de hulp van de Heilige Maagd, omdat men op diezelfde dag een rozenkransprocessie hield op het Sint-Pietersplein te Rome om Maria's hulp in te roepen voor de Heilige Liga bij het tegenhouden van de Ottomaanse invasie van Europa. In 1573 veranderde paus Gregorius XIII de naam van de feestdag in Feest van de Heilige Rozenkrans omdat de overwinning bij Lepanto bijzonder te danken was aan het bidden van de rozenkrans. In 1716 plaatste Paus Clemens XII het feest in de rooms-katholieke heiligenkalender op de eerste zondag van oktober en verspreidde het zo over de gehele Latijnse kerk. Paus Pius X veranderde de datum in 7 oktober in 1913, als onderdeel van zijn werk om de viering van de liturgie van de zondagen te herstellen. In 1969 gaf paus Paulus VI het feest zijn huidige naam: het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Heilige Rozenkrans.
Nu, het rozenkransgebed is een krachtig gebed en het wordt dan ook door velen dagelijks gebeden. Mijn papa vertelt me hoe het bij hen thuis de gewoonte was om te 19 uur met de ganse familie de rozenkrans te bidden. Zijn grootmoeder riep dan iedereen samen. Zelf heb ik mijn eerste rozenkrans gekregen in mijn jeugd; ik moet echter toegeven dat hij grotendeels ongebruikt ergens in een ladenkast verbleef. Maar het rozenkransgebed, of op zijn minst een tientje, is een mooie vorm van gebed en meditatie dat ik regelmatig bid terwijl ik in het metrostation wacht of in de metro zit.
Ook tijdens onze Lourdesbedevaart nam de rozenkrans een centrale plaats in. Bernadette bad haar ‘chapelet’ dikwijls en Maria droeg ook een rozenkrans. Onze eerste Eucharistie was in de Rozenkransbasiliek en het bidden van de rozenkrans aan de grot was één van de hoogtepunten. Ook op de trein, zowel bij de heen- als de terugreis, hebben we de rozenkrans gebeden. Waar ik minder mee vertrouwd ben, zijn de verschillende mysteries. Ik heb ze ‘ontdekt’ tijdens mijn bedevaart naar Compostela in 2009 en had toen er onderweg een Franstalig brochuurtje over gevonden. Gelukkig zijn er op het internet verschillende plaatsen te vinden waar de mysteries of geheimen worden uitgelegd en welke geheimen op welke dag gebeden worden. En dat je bij het begin van het gebed, na het kruisteken en voor het Onze Vader, de Apostolische Geloofsbelijdenis (de korte) bidt, dat wist ik ook niet.
Misschien zullen sommigen wel denken: ‘De rozenkrans, dat is toch iets van vroeger.’ Wel, ik denk dat dit gebed, door zijn éénvoud en repetitief karakter, nog steeds een mooi gebed is. Ik kan me voorstellen dat Onze Lieve Vrouw enorm verheugd is dat we haar zo dikwijls groeten. En, zelfs indien maar de helft van de paternosters die in Lourdes gekocht worden, worden gebruikt, dan heeft het Rozenkransgebed nog een rijke toekomst.
Doen dus, dat rozenkransgebed. In oktober, zeker op 7 oktober, maar misschien ook gedurende de rest van het jaar. Waar je ook bent, je kan de rozenkrans bidden.
Diaken Dirk
