Over schildpadden en treinen
Hoe hebben jullie de parochies ervaren tijdens jullie stages?
Orlando: Toen ik hier aankwam had ik een bepaald beeld van de Vlamingen. Ik dacht dat ze koud waren. Maar ik heb geleidelijk aan mogen ontdekken dat Vlamingen ook warm en gastvrij zijn, al vraagt dat soms wat tijd. In de parochie mogen we de Heilige Geest laten spreken en de consequenties leren zien van Gods Woord. We zijn daar nog niet altijd echt aan toe. We leven in een overgangstijd waarin we nog veel moeten loslaten en veel ontdekken. Dat is niet eenvoudig en roept spanningen op. Veranderingen en vernieuwingen vragen tijd. Dat is in mijn eigen leven ook zo.
We gaan soms als schildpadden, zo traag. Maar we zijn aan het stappen, dat is het belangrijkste.
Mathias: Ik doe mijn stage in Eeklo en help sedert december ook mee in Maldegem. Naast de schildpad zet ik het beeld van de trein. De trein van de nieuwe parochie is vertrokken, maar we hebben niet iedereen mee. In sommige stations worden zelfs blokkades opgeworpen. Sommigen willen de trein doen stoppen of nog liever: laten ontsporen. Maar ook in de trein zelf komt er hier en daar wat verstarring en dreigt de dynamiek weg te vallen.
Ik geloof nochtans dat we een mooie bestemming kunnen bereiken als we Christus machinist laten zijn en de Heilige Geest de motor van onze trein.
Het is een grote pastorale uitdaging: wat doen we met de stations die blokkeren? De bisschop zei me vorig jaar nog: “We kunnen niet wachten tot iedereen mee is. We moeten de toekomst actief tegemoet gaan.”
Heeft de Kerk toekomst? Welke?
Mathias: Ze heeft toekomst, daar twijfel ik niet aan. De historicus in mij zegt dan: kijk niet alleen naar het verleden, maar leer uit het verleden. Ga vooruit. Durf wat we als ballast meenemen en wat ons nu vertraagt, overboord gooien. Neem nu het doopproject.
Als we echt naar de kern kunnen gaan en laten voelen aan iedereen: “Jij bent ten diepste bemind,” dan zullen mensen zich aangesproken weten.
Het is de kern van wat we te zeggen hebben en zelf ook mogen beleven. Zo zijn we broeders en zusters en zo bouwen we de Kerk op. Niet met regels of met structuren alleen. Hoe zal het dan concreet worden? Dat weet ik niet. Laat dat maar over aan de machinist.
Orlando: Ik denk dat de Vlaamse Kerk aan het sterven is in Christus. Dat laatste moet ik beklemtonen: “in Christus!” Er zijn dingen die voorbijgaan en geen toekomst hebben. Maar de Geest is aan het werk en zorgt voor beweging en vernieuwing. We zijn in een overgangsproces. Waar is de Geest aan het werk?
Resultaat zal er komen in de mate dat we onszelf overgeven aan God. Dat is de voorwaarde.
Karen Germeys en Peter Malfliet
Mathias Dick (29) komt uit Heusden en studeerde geschiedenis aan de universiteit van Gent. Na enkele jaren van twijfel werd hij toch aangemoedigd om de sprong naar het seminarie te wagen. In oktober 2021 werd hij diaken gewijd en vervolgde zijn stage in Eeklo. Hij zal priester gewijd worden op zondag 3 juli, 15u in de Sint-Baafskathedraal.
Orlando Garcia Duarte (30) is afkomstig uit Monterrey, Mexico. Zijn oudere broer en twee jongere zussen zijn gehuwd. Orlando ging in 2010 naar het seminarie. In september 2018 kwam hij naar België en in oktober 2021 werd hij diaken gewijd in de Sint-Baafskathedraal. Op zaterdag 23 juli wordt hij in de basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Guadaloupe in Monterrey priester gewijd door aartsbisschop Rogelio Cabrera López, in aanwezigheid van bisschop Lode Van Hecke.