Verslag door Karen Germeys
Aan de vooravond van Pinksteren (18 mei 2024) verwelkomt bisschop Lode Van Hecke in de kathedraal de Congolese, Eritrese, Filippijnse, Oekraïense, Poolse, Slovaakse katholieke gemeenschappen in Gent en andere katholieken van buitenlandse origine:
"Het is met grote vreugde dat ik samen met jullie allen het hoogfeest van Pinksteren mag beginnen. De verscheidenheid aan culturen en talen die hier aanwezig is binnen de katholieke kerk, weerspiegelt wie we ten diepste zijn. Maar het is tegelijk ook een roeping om meer te worden: een universele gemeenschap waar iedereen welkom is. Geen gesloten sacristie, maar een open huis. Alleen de Heilige Geest kan dit bewerkstelligen, en daarom bidden we tot Hem."
Dat bidden gebeurt inderdaad in een grote diversiteit van talen en in verschillende tonen. Vergelijkbaar met de paaswake is de lezingendienst in de pinksterwake. Wonderlijk hoe een antwoordzang in het Spaans volgt op het verhaal van de toren van Babel (Gen 11) in het Portugees of een uitbundige zang in het Lingala op de lezing in Swahili die spreekt over de Godsopenbarinig op de Sinaï (Ex 19), oorsprong van het joodse Pinksterfeest. Het prachtige visioen van Ezechiël dat vertelt over hoe de Geest nieuw leven brengt (Ez 37) wordt gelezen in het Pools en beantwoord met een intiem lied in het Slovaaks. Nog exotischer klinkt de belofte dat de Geest zal worden uitgestort over alle mensen (Jl 3) in het Vietnamees, in het Engels beantwoord door het Filipijnse koor.
Even wordt de stroom van 'vreemd maar toch vertrouwd' onderbroken wanneer uit alle monden klinkt: "Gloria in execelsis Deo!"
Ja, in de lofprijzing van de Heer vinden we onze diepste eenheid.
Bij de vijfde lezing in het Tigrinya schrijft Paulus over "God die de harten doorgrondt en weet waar de Geest op zint" (Rom 8,22-27). Gelukkig maar, denk ik, als ik kijk naar de vreemde streepjes, krulletjes en puntjes op het papier waar ik geen touw aan kan vastknopen.
Opnieuw is er de plotse eenheid in de zang als het "Alleluia" wordt ingezet. Priester Ivan van de Oekraïensee gemeenschap zingt het evangelie in het Nederlands, maar op de Byzantijnse wijze: Jezus kondigt de komst van de Geest aan die als een stroom van levend water zal worden uitgestort (Joh 7, 37-39).
