Terug naar overzicht
Vormingsavond over liturgie
In onze PE hebben we onlangs een vorming over liturgie gehouden, waarbij Geert Vervaecke de avond kwam begeleiden. In onze PE klonken er namelijk heel wat vragen over liturgie, en meer specifiek over de eucharistie. Zowel vanuit de groep vrijwilligers voor en achter de schermen van onze vieringen, als vanuit de groep vaste kerkgangers en parochianen voelden we honger naar meer. We vonden het daarom een goed idee om deze vragen eens te bundelen en ermee aan de slag te gaan in de vorm van een avond. Eerlijk gezegd waren we benieuwd hoeveel nieuwsgierigen en enthousiastelingen we zouden bereiken. Dat viel zeker binnen onze eigen verwachtingen van 20 à 25 personen. We kwamen al snel bij de vaststelling dat een klassieke spreker – luister avond, met op het einde gelegenheid om vragen te stellen, niet aan de verwachtingen zou voldoen. Daarom was er na een inleiding van een kwartier volop tijd voor vragen van de deelnemers en gesprek. We wisten dat er heel wat vragen over de eucharistie zelf leefden. We wisten ook dat één avond niet voldoende zou zijn om alle vragen te beantwoorden evenmin om voldoende uit te wisselen. We lieten daarom bij aanvang klinken dat we wel zouden zien en horen hoe we na de vormingsavond verder zullen gaan.
Hoewel het eerste deel het denken en zoeken in gang zette, was het voor velen pas vanaf het stellen van de vragen dat de eerder theoretische achtergrond concreet werd. Vanuit die vragen ging Geert in gesprek en probeerde hij de spanningsvelden die hij eerder had benoemd, te duiden. Sommigen hadden wellicht gehoopt dat hij met ‘de’ antwoorden uit het bisdom ging komen. Hij bleef daarentegen trouw aan zijn eigen ervaringen en gaf telkens een genuanceerde visie mee. Hij trapte niet in de valkuil van ‘het moet zus of zo’. Integendeel, hij moedigde bij elke vraag aan om ter plaatse te bekijken wat de situatie is en welke mogelijkheden er zijn om gestalte te geven aan de liturgie. Hij sprak vanuit zichzelf, waarbij hij zowel theorie als ervaringen aan elkaar koppelde. Hij stelde zich op als een gids die met ons ging mee zoeken. Die houding hebben we zeker als een sterkte ervaren, en dat moedigt ons ook aan om (nog meer?) in gesprek te gaan met elkaar.
In gesprek kan je het geloof verdiepen, de verbondenheid bevestigen, het vieren als een gedragen geheel vergroten.
Want noch een PE, noch het vieren van de liturgie is ooit een vast gegeven geweest. Als we blijven werk maken van die beweging en mee helpen zoeken en verfijnen, mét de nodige zorg en kennis van zaken, dan ben ik ervan overtuigd dat we tegemoet komen aan wat we als geloofsgemeenschap zoeken.
Zijn we er al? Zeker niet! Is het tijd om de netten aan de andere kant uit te gooien? We twijfelen. Was het een boeiende eerste stap? Ja zeker!
En de volgende keer maken we werk van een avond specifiek over de eucharistie, want de honger naar zo’n kennis is alleen maar groter geworden.
Charlotte Van Acker, parochieassistente pastorale eenheid Sint-Anna Waregem.
