Homilie uitgesproken op de begrafenis van Pater Geeraard Denys (16/8/24)
Beste medebroeders en zusters van de congregatie
Beste familieleden, vrienden en medepriesters van pater Geeraard,
En u allen die vandaag bij ons aanwezig zijt,
Pater Gerardo, zoals hij in Colombia werd genoemd, kwam om het team missionarissen van de congregatie in dat land te versterken.
Gerardo begon zijn werk met veel liefde en toewijding. Hij wijdde zich aan het promoten van de verschillende parochiegroepen, vooral die groepen die zich inzetten voor de zorg voor de meest behoeftigen in de omgeving. Hij was niet alleen de pastoor, maar ook de man die mensen aanmoedigde en stimuleerde om hun eigen talenten te ontwikkelen
Zijn getuigenis inspireerde ook roepingen voor het religieuze leven, en in het bijzonder voor de congregatie. Eén daarvan was zuster Margarita Orozco, zijn parochiesecretaresse. Bij het horen van het overlijden van pater Gerardo schreef zuster Margarita: “Hoewel ik wist dat de gezondheidstoestand van pater Gerardo zeer slecht was, was het nieuws van zijn overlijden toch een grote schok voor mij.. U weet dat hij een heel speciaal iemand was voor mij, en voor mijn familie.
Ik dank God voor zijn roeping als missionaris en voor zijn bijzondere gave om met allerlei mensen te kunnen omgaan. Moge de Heer hem bij zich verwelkomen. Ik sluit me graag aan bij de dankzegging voor zijn leven”.
Pater Gerardo heeft met zijn manier van leven en zijn missionaire roeping grote hulde gebracht aan de figuur van pater Damiaan; die hem zijn leven lang heeft geïnspireerd. Pater Gerard, de broer-priester, zoals ze hem in Congo noemden, was op zijn eigen manier een Kamiano voor iedereen met wie hij in contact kwam.
Ndeko sango / 'broer-priester, Nu ben je in het Vaderhuis, de bestemming van je laatste pelgrimstocht. Nu zegt de Goede God tot jou: Gezegend Gerard, omdat je niet ophield de blijde boodschap te verkondigen en er te zijn voor de kleinen en eenvoudigen. Gezegend Gerard, omdat je al uw talenten gebruikte om boodschappen van hoop en geloof te brengen via de stem van Radio Maria. Gezegend Gerardo, omdat je tot de laatste momenten van je leven wilde blijven dienen bij de opbouw van het Koninkrijk. Rust nu in vrede. Velen zullen, door u geïnspireerd, blijven verkondigen dat de wereld volgens Gods plan, ondanks alles, toch mogelijk is.
Het zij zo… of…Amen
IN MEMORIAM PATER GEERAARD DENYS
Goede vrienden,
Op zaterdag 22 juni laatstleden waren we samen met Pater Geeraard in de Bron voor de voorstelling van het boek ‘Op wegen van zegen’.
Vandaag nog geen twee maanden later zijn we hier samen rond hem voor het definitieve afscheid.
Geeraard begon zijn weg, zijn ‘pelgrimstocht’ op deze wereld op 22 juni 1936 als derde kind van bakker Omer Denys en Antoinette Remmery.
Als drie jaar later zijn vader sterft wordt het ineens zeer moeilijk voor het gezin en voor Geeraard.
Maar voor Geeraard openen zich onverwacht nieuwe perspectieven als hij in de zomer van 1949 op een zondag, bij de kerk, aangesproken wordt ‘door een pater in wit habijt’, een pater van het Damiaancollege van Kortrijk, een college van de Paters van de Heilige Harten.
Dank zij die pater kan Geeraard in het Damiaancollege van Kortrijk zijn middelbare studies beginnen.
‘Damiaancollege!’ Damiaan zal hem voor de rest van zijn leven blijven inspireren.
Na zijn middelbare studies begint hij het noviciaat bij diezelfde Paters van de HH.Harten in Tremelo het geboortedorp van Pater Damiaan.
Pas dan zal hij Pater Damiaan echt leren kennen.
Na zijn studies van filosofie en theologie wordt Geeraard op 31 maart 1963 priester gewijd door de missiebisschop Mgr. Geeraerts.
Geeraard wil missionaris zijn en reeds op 15 augustus 1963 vertrekt hij naar Congo.
De eerste twee jaren in het bisdom Kole en dan gedurende 18 jaar in de parochiepastoraal in de hoofdstad Kinshasa.
Het werden de mooiste jaren van zijn leven: vol enthousiasme, vol energie, zich helemaal gevend. Na enkele jaren noemden de Congolezen hem ndeko sango / ‘broer-priester’, een heel uitzonderlijke aanspreking.
Na 20 jaar Congo draait hij 3 jaar mee in het missieanimatie-team van Kontinenten in Kortrijk.
Maar Geeraard wil echt missionaris zijn en na een jaar voorbereiding in het Latijns-Amerikaans college in Leuven vertrekt hij op 12 juni 1986 naar Colombia waar hij pastoor wordt in de parochie San Mateo in de hoofdstad Bogota.
In augustus 1991 komt hij voorgoed terug naar België.
Zijn missionair engagement neemt nu andere vormen aan.
In januari 1992 wordt hij pastoor van de H. Hartparochie van Kortrijk en in 1996 pastoor van de parochie ‘Zalige Damiaan’, ook in Kortrijk, waar hij een hele werking rond Damiaan uitbouwde.
Overal werkte hij met hetzelfde enthousiasme en veel creativiteit.
Als hij in 2013 met pensioen gaat kan hij terugkijken op een rijk gevuld priester- en missionarisleven.
Een van zijn stokpaardjes was: bedevaarten organiseren, dat begon al in zijn Congolese tijd.
Tijdens zijn 22 jaren in de Damiaanparochie richtte hij ongeveer 66 bedevaarten in !
Na zijn pensionering zat hij ook niet stil.
Hij verhuisde naar Harelbeke waar hij bereid was dienst te bewijzen in de parochiegemeenschap. Geeraard begeleidde ook enkele gebedsgroepen en werd een vaste medewerker van Radio-Maria.
Maar geleidelijk aan begon zijn gezondheid te verzwakken, vooral zijn hart liet het afweten.
Door een heelkundige ingreep op 27 juni ging het nog allemaal veel sneller.
En toch nog onverwacht kregen wij op vrijdag 9 augustus het bericht dat Geeraard de avond daarvoor overleden was in het AZ Groeninge Kortrijk.
Daarmee is de pelgrimstocht van Geeraard ten einde.
Hij is nu thuisgekomen en mag in dankbaarheid terugkijken op een rijkgevuld leven.
Wie Pater Geeraard nog beter wil leren kennen kan daarvoor terecht bij twee recente publicaties: ‘Tussen Geluwe en Bogotá’ en ‘Langs wegen van zegen’.
