Het schoonste van de mens …

In een bezinning over de gebeurtenissen van de laatste weken en dagen ging het over ‘het schoonste van de mens als antwoord op het lelijkste van de mens’. Een soort van grondmelodie die ondanks alles komt bovendrijven en waarmee je dan weer verder kunt. Soms worden zulke woorden en teksten je geschonken, toevallig, en stel je dan toch weer vast, dat er iets meer is tussen hemel en aarde … In elk geval, je kúnt er iets mee, want het zijn woorden ten leven. Zo waren voor mij de dagelijkse meditaties op het internet gedurende de veertigdagentijd woorden om van te leven. Hetzelfde maakte ik mee tijdens de jaarlijkse Goede Week in heel haar schakering van biechtviering, schoolviering, Palmzondag, Broederlijk Delen, chrismaviering, Kwartiertje voor God, kleuterschool, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, paaszaterdag, Pasen zelf en tot slot paasmaandag in Molenstee. Deze keer realiseerde ik mij, dat de Goede Week mijn laatste zal zijn hier ter plaatse. Dat geeft nog een extra dimensie aan het geheel, naast al wat er op die dramatische 22e maart gebeurde. Waren Goede Week en Pasen deze keer misschien daarom zo bijzonder en levensnabij? Enkel in een dragende gemeenschap is opstanding mogelijk, las ik, en krijgt het leven nieuwe kansen. Enkel in dit soort van verbondenheid van mensen, kan de Verrezene binnen komen, kan Hij herkend worden en kan zijn woord van helende vrede ontvangen worden en wortel schieten. Paastijd 2016, vijftig (7 x 7 + 1) dagen lang, communies en vormsel, om met Pinksteren 15 mei af te sluiten. En op pinkstermaandag 16 mei hebben we dan weer de jaarlijkse Mariaprocessie. We staan op en gaan met Hem en zijn Moeder de wereld in. Een zalige paastijd en veel dank aan iedereen!

(pater Jan)