Bezinning
Hak mij niet om,
al bleef ik als vijgenboom reeds jaren zonder vruchten.
Gun mij nog vier seizoenen de tijd
dat ik mij naar het licht omkeer.
Een herfst vraag ik,
die mij van mijn eigenwaan geneest.
Een winter om te sterven als zaad,
gehoorzaam in de grond.
En als de lente komt,
bekleed mij dan met bloesems,
een witte mantel,
even maar,
waarvan ik mij ontdoe
als Gij met zomerzon mijn goede wil beloont.
Pluk dan mijn vruchten één voor één
en vergeet het jarenlange wachten.
(Uit: Hoe gij bestaat, verwondert mij)
KERK & LEVEN NIET ONTVANGEN
Indien u na de postbedeling op woensdag geen KERK & LEVEN ontvangen heeft, meldt u dit zo snel mogelijk aan Halewijn, uitgever van KERK & leven, via - www.kerknet.be/nietontvangen.U vult het formulier in. Halewijn doet het nodige.
- Per e-mail kan ook: nietontvangen@kerknet.be. Adresgegevens en abonneenummer vermelden.
- Telefonisch: rechtstreeks met dienst parochiebladen op het nummer 03 210 08 30.
Indien Halewijn de klacht voor donderdag 10.00 u. ontvangen heeft, is de kans groot dat u alsnog vrijdag het blad ontvangt.
Wat invullen?
Abonneenummer (vindt u rechts boven op het blad KERK & leven), naam en voornaam, straat en huisnummer; postcode en plaats.
IN DE MARGE
POES
Een tijdje geleden heb ik het over onze oudste poes gehad. Ze was al enkele dagen niet thuisgekomen en ik maakte me ongerust omdat ze hier geen gewoonte van maakt. Die bewuste maandag (in de Marge was net verstuurd) maakte ik een babbeltje met onze nieuwe buren.
Na even gezellig te hebben gekeuveld vroeg ik of ze onze poes toevallig niet hadden gezien. “Ah”, zei onze buurman: “Het raadsel is opgelost, jullie poes is dood.”
Ik voelde me draaierig worden terwijl ik vroeg: “Hebben jullie ze gevonden?”
Hun antwoord dat hun honden onze poes te pakken hadden gekregen zorgde voor een wee gevoel in mijn maag.
Ik kon haast geen woord meer uitbrengen maar wilde toch eerst deze mensen op het hart drukken dat hen geen schuld trof want ik zag dat zij het ook moeilijk hadden.
Nu vragen jullie je zeker af waarom de buren me dit niet eerder hadden verteld.
Het is zoals ik al zei zijn het nieuwe buren en wisten ze helaas niet dat het onze poes betrof. Ons huisgenootje was niet meer van de jongsten en bleef meestal binnenshuis. De jongste zou dit waarschijnlijk niet kunnen overkomen zijn omdat ze nog jong en vliegensvlug is.
De buren zijn nog met de poes naar de dierenarts van wacht gegaan maar hulp kon niet meer baten.
Omdat ik ons huisdier in onze tuin wilde begraven heb ik vlug naar de dierenarts gebeld met de vraag om haar niet mee te geven voor crematie.
’s Anderendaags heeft ze een mooi zonnig plekje gekregen en is ze toch nog een beetje bij ons.
Hoe een dier voor zo’n verdriet kan zorgen. Onze kinderen zo intens verdrietig te zien stemde me nog droeviger. Twee zijn immers al jaren uit huis en toch zorgde dit voor traantjes. Het dier is dan ook meer dan elf jaar thuis ( ze was toen drie) en zij waren destijds nog maar kinderen.
En je kan kwaad zijn maar hier kan dus niemand niets aan doen. Een kat loopt overal en deze mensen hadden hun honden op eigen terrein.
Het zal wel nog een hele tijd duren voordat ik nog een lief woordje tegen deze dieren kan zeggen maar dit zal wel normaal zijn zeker?
Diezelfde avond had ik repetitie van ons koor maar ik ben halfweg teruggedraaid, ik kon niet vrolijk gaan zingen terwijl ik vanbinnen huilde.
Ik had dit verhaal oorspronkelijk niet willen vertellen maar ik moest het eventjes kwijt, ik ben nu eenmaal een emo-kip.
Waar ik het moeilijk blijf mee hebben is dat ik weet dat ze die laatste minuten zo verschrikkelijk bang moet geweest zijn en aan de pijn durf ik niet eens te denken.
Ik heb haar niet kunnen beschermen, heb haar niet kunnen helpen en was niet bij haar toen ze stierf, dit maakt me een tikkeltje opstandig.
Zelfs onze hondjes liepen er stilletjes en treurig bij en onze jongste poes zocht in alle hoekjes naar grote zus.
Als er een poezenhemel bestaat hoop ik vooral dat ze gelukkig is. Zo, met mijn klaagzang heb ik ook mijn artikel voor deze week klaar. (maPs)
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.