Universele intentie: Voor een cultuur van ontmoeting.
Dat we mogen openstaan voor ontmoeting en dialoog, zelfs met hen die een andere opvatting hebben dan wijzelf.
Het is nog niet zolang geleden. Van 1961 tot 1989 scheidde een zwaar versterkte grens Oost- van West-Duitsland. Het begon met wat betonnen obstakels en doorgangsposten in Berlijn. Maar ieder jaar groeide de ‘Berlijnse Muur’ tot een langgerekte, ontoegankelijke en afschrikwekkende zone – kilometers breed – dwars door Europa. Velen kregen het gevoel in de val te zitten en hadden last van het ‘Mauersyndrom’, de muurziekte.
Sinds de val van het ‘IJzeren Gordijn’ zien we opnieuw muren en zones waar mensen van hun vrijheid worden beroofd. Binnen en buiten Europa. En als we er op willen letten: ook rond ons eigen hart. Het kan beginnen met onrecht dat me trof. Soms is het slechts een belachelijk misverstand waardoor ik me gekleineerd voelde. Of ernstig: ik verloor een job, een veilige woonst, een geliefd iemand. Onbeduidend of niet, de pijn doet mijn hart krimpen. De Godgegeven waardigheid van een ander mens gaat me minder en minder schelen. Ik begin aan de bouw van een ondoordringbaar, ongenadig grensgebied. Maar voor ik het besef zit ik zelf gevangen in een alsmaar uitdijende, kille zone om me heen. Ik kan ook sympathisanten vinden voor zulke bouwprojecten. Maar dan vallen we samen als eerste slachtoffers van de ‘muurziekte’. Zelfs na een zoete weerwraak moet ik toegeven: mijn pijn ging er niet mee weg!
Als een muur als die van Berlijn kon vallen, dan ook de onze. Die hoop straalt paus Franciscus overal uit.
“Opsluiten en isoleren creëert altijd een verstikkende sfeer die verdriet en benauwing brengt. Wat we nodig hebben is een gezamenlijke inzet voor een cultuur van ontmoeting. Alleen zij die in staat blijven om naar anderen toe te gaan, brengen goede vruchten voort, stralen blijdschap uit, genezen de samenleving, creëren nieuwe banden, zijn vredestichters.
De scènes van vernietiging en dood die we het afgelopen jaar hebben gezien bevestigen dit alles – alsof we dat soort bevestigingen nog nodig hadden.”
Uit de nieuwjaarswens van paus Franciscus aan de diplomaten in Rome, 13 januari 2014.
Bevrijding uit de spiraal van zelfmedelijden en slachtofferschap is een godsgeschenk bij uitstek. Menselijk lijkt het onmogelijk: ik kan het maar niet over mijn hart krijgen. Ik kan wel vurig hopen dat het moment komt waarop mijn muur het ineens begeeft. En mijn grief plots lijkt te verdampen. Ondanks mezelf. Vernietigd door Gods liefdesvuur.
Om die genade bid ik met intens verlangen.
Ik bid dat ik met andere bevrijde mensen kan helpen bouwen aan de cultuur van ontmoeting en dialoog.
Overweging geschreven door Ludwig Van Heucke sj
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.