Duiding bij 'Gewoon Gaan': het jaarthema van IJD voor het werkjaar 2016-2017
“Allen die het geloof hadden aangenomen, bleven bijeen en bezaten alles gemeenschappelijk. Ze verkochten have en goed en verdeelden dat onder allen naar ieders behoeften. Dagelijks gingen ze trouw en eensgezind naar de tempel, braken bij iemand aan huis het brood, gebruikten samen hun maaltijden in blijdschap en eenvoud van hart, loofden God en stonden in de gunst bij heel het volk.”
Zo beschrijft Lucas in de Handelingen van de apostelen (2, 44-47) de levensstijl van de eerste christenen. Het klinkt misschien wat idealistisch (verderop in de Handelingen vertelt Lucas zelf dat het niet altijd zo vlot liep in de eerste christelijke gemeenschappen …) maar toch schetst Lucas een inspirerend beeld van wat christelijk leven kan zijn. De kerkgeschiedenis toont trouwens hoe aantrekkelijk deze woorden voor vele mensen zijn geweest: vele vrouwen en mannen hebben geprobeerd om dit ideaalbeeld om te zetten in een concrete manier van (samen)leven.
Wat roept dit beeld van Lucas bij jou op? In welke kernwoorden zou jij het samenvatten? Ik denk aan: solidariteit, eenvoud, transparantie, vertrouwen. Die grondhoudingen worden zichtbaar wanneer mensen zich oprecht door de Geest van Jezus laten bezielen in hun dagelijkse leven. Wie zich echt open stelt voor het Evangelie, wie zich gaat spiegelen aan de persoon van Jezus, wie leert bidden en delen, zal ook stilaan ontvangen wat Paulus de ‘vruchten van de Geest’ noemt: “liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, zelfvertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.” (Gal. 5, 22).
Eenvoud van hart
‘Eenvoud van hart’ is de houding die Jezus zijn leerlingen aanprijst.
Hij plaatst het tegenover ‘dubbelhartigheid’. Ons hart is ‘dubbel’ als het naar verschillende kanten getrokken wordt, als er een kloof ontstaat tussen onze ‘binnenkant’ en ‘buitenkant’. Dat overkomt ons allemaal wel eens, zeker in een cultuur waar Facebook ons ertoe aanzet om ons altijd ‘leuk’ en ‘blij’ te tonen. Maar wie voortdurend een masker opzet, en sterker en meer zelfzeker moet lijken dan hij of zij is, riskeert zichzelf vast te rijden in gecompliceerde zelfverdediging (“Wat zal die zeggen als ik zus of zo doe? Hoe kan ik vermijden dat dit aan het licht komt?” …).
Dat is niet alleen heel vermoeiend, het maakt ook niet gelukkig.
Jezus maakt zich niet snel kwaad, maar hij reageert wel fel tegen de ‘schijnheiligen’, zij die zich beter voordoen dan ze zijn (cf. Lc 18, 9-14), mensen die bij anderen de fouten willen verbeteren, maar weigeren om hun eigen zwakheid te erkennen (cf. Lc 6, 41-45).
Hij plaatst daar de ‘eenvoud van hart’ tegenover: “Zalig die zuiver van hart zijn!” (Mt 5, 8) Zuiverheid betekent hier niet ‘morele perfectie’, maar wel ‘transparantie’ en eenvoud. Het gaat om een hart dat niet krampachtig bezig is met het eigen imago, maar alleen Gods liefde zoekt, zonder pretentie en hoogmoed, maar in het besef van eigen kleinheid en zwakheid.
Wij zijn vaak bang van kleinheid, armoede en zwakheid, we proberen ze te vermijden en te verbergen; Jezus helemaal niet. Hij zoekt vaak precies die mensen op die zich van hun kleinheid bewust zijn (Mc 2, 14-18). “Wordt als de kinderen”, zegt hij tegen zijn leerlingen (Mc 9, 33-37). En ook: “Probeer niet hogerop te geraken ten koste van anderen, maar ga de weg van de dienstbaarheid” (Mc 10, 35-45).
Eenvoudig leven
In het boek Prediker zegt de wijze: “Naar Gods bedoeling is het leven eenvoudig, maar de mens haalt zich van alles in het hoofd.” (Pred 7, 29). Wij maken het leven soms nodeloos gecompliceerd, we piekeren en plannen, we maken ons zorgen over van alles en nog wat (cf. Lc 10, 38-42).
Wie groeit in de eenvoud van hart die Jezus aanprijst, zal stilaan ook eenvoudiger gaan leven.
Dat betekent: sober leven, tevreden zijn met minder, je geluk niet zoeken in ‘hebbedingen’ maar in de hartelijke omgang met anderen, dankbaarheid ontwikkelen voor wat het leven ons biedt aan mooie en goede dingen. Je zal ook groeien in onderscheidingsvermogen, dat is de kunst om het onderscheid te maken tussen wat echt belangrijk is in het leven, en wat bijkomstig is, tussen goed en kwaad, tussen wat echt gelukkig maakt en wat uiteindelijk geen vervulling geeft. Vele heiligen zijn daar meesters in geworden. In de jongerenpastoraal kunnen wij elkaar helpen om ook te ontdekken hoe zo’n ‘gewoon’ en eenvoudig leven veel vreugde, dankbaarheid en voldoening kan schenken! Psalm 131, één van de kortste psalmen, verwoordt heel mooi de vrede die de eenvoud met zich meebrengt:
“Heer, ik draag mijn hart niet hoog,
mijn ogen steken niet van trots;
ik ben niet uit op grootse daden
die mijn krachten te boven gaan.
Verstild ben ik en gerust:
geborgen als een kind bij zijn moeder
zo ben ik, als een kind.”
Gewoon gaan dus!
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.