Ik heb de laatste dagen verschillende gesprekken gevoerd met jonge christenen. Ze spraken me over de vreugde en de vervulling die ze vonden in het verdiepen van hun geloofservaring. Het gaf diepgang, kleur en meer stevigheid aan hun leven. Soms tot hun eigen verwondering. Het smaakte duidelijk naar meer: meer gebed en stilte, meer vieren en delen met anderen; maar ook meer studie en nood aan intellectuele vorming.
Ze hadden het ook over de vijandigheid en de argwaan die zij ervaren in hun onmiddellijke omgeving en in de ruimere cultuur. Ook bij jongere mensen.
Het praktische, vaak heel materialistische atheïsme van onze cultuur lijkt nog sterker te worden. Alsook de weerzin tegen de grote religieuze traditie die aan de grondslag ligt van die traditie.
Ik denk dat die - soms agressieve - negativiteit ook te maken heeft met angst en jaloersheid. Angst omdat men intuïtief aanvoelt dat het Evangelie dat schijngeluk aanklaagt en doorprikt. Jaloersheid omdat atheïsme vaak gepaard gaat met wanhoop. Dan kunnen de christelijke hoop en vreugde iets onuitstaanbaar krijgen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.