"IK GELOOF IN DE HOOPVOLLE, VREUGDEVOLLE KERK"
Op 'de vooravond' van Pinksteren sloten we het werkjaar van de volwassenencatechese af met een gesprek over de toekomst van de Kerk. Om dit thema in te leiden konden we rekenen op de medewerking van niemand minder dan oud-deken Marcel Huyghe. Hij bracht een optimistisch, hoopgevend betoog dat de talrijke aanwezigen kon inspireren om vandaag als christen door het leven te gaan.
Marcel Huyghe stak van wal met een oproep om de uitdagingen van vandaag niet uit de weg te gaan. Om niet te blijven steken in een terugblik op het 'roemrijke' verleden of anderzijds de tekortkomingen van de Kerk, maar daarentegen in het 'nu' te zoeken naar antwoorden op de noden die zich aandienen.
Verderop in zijn uiteenzetting liet hij zich ontvallen dat hij vooral blijft geloven in de toekomst van "de lachende, vreugdevolle Kerk": dat zijn de gelovigen die de vreugde van hun geloof ten volle kunnen beleven en dat ook uitstralen naar anderen; als voorbeeld verwees hij naar de vele Lourdesbedevaarders die zich, na hun terugkeer, niet meer druk kunnen maken om allerlei futiliteiten, maar zich vreugdevol richten op wat echt belangrijk is in het leven.
Hieronder volgt een samenvatting van de inleiding van Marcel en in een apart artikel zijn eerste reacties over hoe hij deze bijeenkomst in Jette beleefd heeft. Uitermate boeiend bezinningsmateriaal! Veel leesgenot.
Piet Verstraete
DE KERK DAT ZIJN WIJ!
Wij beleven nu een 'spilmoment' in de Kerkgeschiedenis. De vraag die zich stelt is of het christelijk geloof de kracht kan ontwikkelen om de uitdagingen van een moderne en seculiere maatschappij aan te kunnen? Kan de Kerk een nieuwe gestalte vinden waarin ze, trouw aan haar opdracht, verder kan groeien?
In geloof zeg ik: JA! Jezus heeft immers beloofd: "Ik zal met u zijn tot het einde der tijden." Maar wie bedoelde Jezus met 'u'? De Kerk zoals de apostelen die zagen, de Kerk zoals wij ze nu kennen met haar structuren en instellingen, de bedreigde, verdrukte Kerk zoals ze nu leeft in Midden-Afrika, Egypte, het Midden-Oosten, Azië, ...? Wellicht doelde Hij in elk geval op een kerkgemeenschap die zoals Hij, bekommerd is om de mens van vandaag, de concrete mens in nood. En de Kerk dat zijn wij allen samen, gij en ik, die in Christus geloven; dat zijn niet in eerste instantie haar vele structuren, maar wel alle mensen die in Jezus' Geest willen leven.
Het christendom 'incarneert' bovendien alle mensen. Ze is niet gebonden aan één cultuur.
Elke mens – wie hij ook is, tot welk volk of klasse hij ook behoort, burger, straatarm of superrijk – heeft als roeping te ontdekken dat leven als christen je leven zin geeft en bron is van diepe vreugde. Ieder van ons wordt steeds uitgedaagd om ons geloof telkens opnieuw in wisselende levensomstandigheden te beleven.
Blijven wij 'wakker' voor "iets" dat ons overstijgt en dat van elders komt en ons leven verandert? Het is iets dat gaandeweg met ons gebeurt. Kunnen wij de stap zetten van een geloof met vaste geloofswaarheden en -zekerheden naar een navolging van Jezus waarin wij - geboetseerd naar het evangelie - met de inzet van onze hele persoon gehoor geven aan onze roeping? Blijven wij navelstaren of durven wij nog dromen, werken voor iets?
Erkenning en vertrouwen
De noden waar we als Kerk, als christen, moeten op inspelen blijven zeer talrijk en verscheiden; het zijn concrete menselijke noden van vandaag, van elke tijd. Mensen voelen zich miskend en waardeloos in het huidige economisch systeem. Winsten zijn belangrijker dan het welzijn van de mens. Zelfs in de zorgsector bijvoorbeeld draait alles rond 'betaalbaarheid' en economische 'beheersbaarheid'. Daartegenover stelt de Kerk het waardevolle van de mens: God houdt onvoorwaardelijk van elke mens en de schepping. De Kerk roept op om liefdevol in te grijpen daar waar Zijn schepping beknot of afgeknapt wordt, omdat onze wereld en elke mens iets goddelijks reflecteert.
Mensen hebben nog nauwelijks vertrouwen in de toekomst. De moderne mens gelooft in de maakbaarheid van de wereld. Hij maakt honderden wetten om alles te controleren en te beheersen, hij verzekert zich tegen allerlei risisco's. Maar de dagelijkse werkelijkheid blijft grillig en onvoorspelbaar, doorkruist voortdurend zijn pogingen en plannen om alles onder controle te krijgen.
Liggen de onrealistische beloften van politici bijvoorbeeld niet aan de basis van de huidige malaise in de Europese en Belgische politiek? Voor welke dilemma's stelt men jonge koppels nu zij met een test te weten kunnen komen of hun baby al dan niet geboren zal worden met het syndroom van down; wat een verschrikkelijke keuze"vrijheid"?
Hoop en naastenliefde
Het christendom draagt een hoopvolle boodschap uit. We zijn vergeten dat de realiteit ons dikwijls ook positief en aangenaam kan verrassen. Het goddelijke ontwaren we nu net in het onverwachte en onverhoopte, in ontmoetingen met andere mensen ook. Hoe kunnen we bijvoorbeeld de huidige realiteit van politieke en economische vluchtelingen nuchterder en positiever bekijken, en niet enkel als een verstoring van onze luxe en welvaart? Hoe blijven wij hopen te midden van alle gebrokenheid rondom ons: ziekte, overlijden, relatiebreuk, financiële tegenslag, ... Ontdekken we af en toe ook de 'rode draad' van genade in ons leven?
De grootste uitdaging wordt ongetwijfeld om als gelovige christen in ons gezin, op het werk, in de vrije tijd, gestalte te geven aan ons geloof temidden een ongelovige, neutrale wereld. Hoe dan ook blijft de naastenliefde de specialiteit van de Kerk: dat is hoopvol! 'Hoe meer je geeft, hoe meer je krijgt'. De Kerk is steeds een voorloper geweest in de zorg voor onze naasten, denk maar aan de vele intiatieven inzake zieken- en ouderenzorg, zorg voor gehandicapten, palliatieve zorgen, jeugdopvang, enzovoort. Vooral ten aanzien van de armen hebben we de blijvende opdracht om hen te helpen.
Het Paasmysterie
Het gevaar bestaat dat de Kerk een kans mist als zij zichzelf wil hernieuwen en geen tijd maakt om de mens te helpen geloven. Als we geloven dat Christus in elke mens leeft, als we het goede in de mens en in de wereld zien, dan vergroot onze draagkracht om niet langer passief te ondergaan maar om liefdevol in te grijpen.
"Het Paasmysterie is het mysterie van het leven zelf, in het bevrijdend komen van de Heer, tot alles in Hem voltooid is. Wat de mens nu meemaakt is het voltrekken van het eeuwenlang verhaal van de Verrijzenis van de wereld uit duisternis naar licht, voor altijd." (G. Van Haeghenborgh)
Helpt de Kerk de mens daarin? Ja! Dan heeft ze toekomst.
Marcel Huyghe
DE KERK HEEFT TOEKOMST
Eerste indrukken na de bijeenkomst van de catechese voor volwassenen op het einde van het pastoraal werkjaar in de St-Pietersparochie te Jette.
In het boek der Openbaring lezen we op het einde een visioen van Johannes dat ons hoop biedt op vernieuwing en genezing van ons hart, van de Kerk en van de wereld. "Ik zag een nieuwe hemel en nieuwe aarde..." en ik hoorde zeggen: "Schrijf het op, want wat hier wordt gezegd is betrouwbaar en waar." Openbaring 21,1-5
Was het toeval dat wij de dag voor het Pinksterfeest samen nadachten over de toekomst van de Kerk? Het deed ons in alle geval deugd naar elkaar te luisteren hoe wij ons geloof beleefden en hoe wij de toekomst van de Kerk zagen.
Tegelijkertijd viel het op hoe moeilijk het is over 'mijn' geloof te spreken. Dat moet ons niet verwonderen want geloven gaat over onze intimiteit met God. Dat blijft een mysterie. Het is alsof ik u de vraag stel hoe graag ziet gij uw man of vrouw... Moet ik daar nu op antwoorden? Een mysterie is niet iets dat wij niet kunnen begrijpen maar iets dat steeds rijker wordt, dieper, vruchtbaarder. Zo is het ook met God. Hij is zo groots, zo rijk dat Hij niet bevattelijk is, Hij is onuitspreekbaar.
We voelden onze beperking om over ons geloof te spreken omdat woorden ons ontbreken om te vertolken wat in ons omgaat. Moest het geloof slechts een uitdrukking zijn van geloofswaarheden zou het nog meevallen maar het is vooral een levenservaring. Dit legt uit waarom ons spreken zo arm klinkt. Toch deed het ons deugd om er over te spreken in een groep die ons beluisterde.
Iemand zei:
"Er zijn gelovigen, minder-gelovigen en anders-gelovigen". Dit moet ons niet verwonderen. God is zo groot en universeel dat we Hem op velerlei wijzen kunnen eren en mogen benaderen. Het geloof van elke mens is sterk verbonden met zijn leven. Dit maakt ons persoonlijk gebed ook zo moeilijk en spreken liturgische teksten zo weinig tot ons.
Ja, de Kerk heeft toekomst! Niet de structuren maar haar 'zijn'. 'Kerk' wil zeggen: het Verbond tussen God en zijn volk beleven. Als wij tot een gemeenschap groeien waar die verbondenheid tussen God en zijn volk wordt waar gemaakt en ervaren, mogen wij spreken van een Kerk. Dit wijst ook op onze verantwoordelijkheid voor elkaar. We zijn slechts een deel van het geheel.
De Kerk heeft toekomst daar waar die verbondenheid groeit vanuit een samen bidden en samen opnemen van verantwoordelijkheid voor de wereld, samen elkaars zoeken en zwakte eerbiedigen en elkaar steunen, zoals hier in deze catechese voor volwassenen. Dan gaat de Kerk, ook hier in Jette, een boeiende toekomst tegemoet.
Marcel Huyghe - Pinksteren 2017
VOLWASSENENCATECHESE 2017-2018
We hebben het werkjaar nog maar net afgesloten of de thema's voor het volgende werkjaar liggen al op tafeL Tijdens de evaluatie waren alle deelnemers het immers roerend eens over de zinvolheid van onze bijeenkomsten. Vanaf september bieden we bijgevolg terug zes momenten waarin we zullen stilstaan bij volgende thema's:
1. De geloofsbelijdenis, zaterdag 30 september.
2. De zeven zaligsprekingen, zaterdag 28 oktober.
3. De zeven hoofdzonden en de zeven deugden, zaterdag 2 december.
4. De zeven lichamelijke werken van barmhartigheid, zaterdag 16 december.
5. De zeven geestelijke werken van barmhartigheid, zaterdag 3 februari.
6. De tien geboden, zaterdag 5 mei.
We starten telkens om tien uur in "De Pastorie". Iedereen is welkom! Parallel volgen de kinderen die zich voorbereiden op hun eerste communie of vormsel ook catechese. Hun ouders, meters en peters zijn dus ook van harte uitgenodigd op deze volwassenencatechese. (PV)
DE KERK HEEFT TOEKOMST
Op zaterdag 3 juni sluiten we het huidige seizoen van de volwassenencatechese af met een gesprek over "De toekomst van de Kerk". Ongetwijfeld een gedurfd thema dat zal worden ingeleid door niemand minder dan Marcel Huyghe.
Als "priester en deken op rust", met een schat aan ervaring ook in de Brusselse onderwijs- en catechesewereld, is hij allerminst in slaap gedommeld, maar blijft hij waakzaam de actuele ontwikkelingen volgen en er telkens tekenen van hoop in zien. Zo blijft hij resoluut geloven dat de Kerk in onze huidige samenleving een nieuwe gestalte kan vinden waarin ze, trouw aan haar opdracht, verder kan groeien. Hij zegt daarover onder meer:
"Het is met de Kerk zoals met elke christen. Elke mens – wie hij of zij ook is – heeft als roeping te ontdekken dat leven als christen je leven zin geeft en bron is van diepe vreugde. Wij worden steeds uitgedaagd om ons geloof telkens opnieuw in wisselende levensomstandigheden te beleven."
De "Zaterdaggroep" is ontstaan met de bedoeling om volwassenen die zich willen laten dopen, te ondersteunen in hun keuze. Intussen is het ook een groep van mensen geworden die het de moeite waard vindt, om af en toe aan geloofsverdieping te doen. Dit alles in een sfeer van openheid, gemoedelijkheid en vertrouwen. Geloven is immers nooit af, het blijft een voortdurend tasten van zoekende mensen. Maak van deze laatste bijeenkomst van het seizoen gebruik om dat ook eens een keertje zelf te ervaren en deel te nemen aan zo'n inspirerend gesprek! Ook deze bijeenkomst staat dus open voor alle geïnteresseerden en verloopt in dezelfde "Geest" waarin ook de maandelijkse Bijbelgroepen en de jaarlijkse Vastenconferenties verlopen. Met andere woorden: niet te missen! (PV)
Wanneer? Zaterdag 3 juni om 10 uur. Waar? In "De Pastorie". Gratis deelname! Geef vooraf een seintje aan kerkjette@gmail.com dan sturen we je een inleidende tekst.