Toen ik die gezegende zaterdagavond met mijn 2 dochters terug naar huis wandelde, voelde ik me ‘verrijkt’ en ‘gevoed’Wat een avond !
We waren te gast op een verdiepingsavond en interreligieuze dialoog tussen ‘twee broers’ : de Islam en het Christendom, die gevolgd werd door een IFTAR.
Er is meer dat ons verbindt, dan dat we soms wel veronderstellen van elkaar, over elkaar.
Dat moslims en Christenen zij aan zij als ‘broeders’ kunnen samen leven met een wederzijds diep respect voor elkaars overtuiging … Dit was iets wat ik al eerder dacht, maar met deze avond heel concreet en dichtbij mocht ervaren.
Niet alleen in het ‘geestelijke’ voedsel dat geboden werd door de talloze sprekers over concepten zoals ‘de betekenis van vasten’, ‘de rol van Maria of Mirjam in de Bijbel versus de Koran’ enz. Neen… het was in die zaal, in diene ‘esprit’, in datr samen-zijn dat deze wijsheid tot mij kwam. En eigenlijk tot ons allen !
Tijdens de maaltijd kon ik wat beter kennis maken met de mensen die me vergezelden aan tafel.
Er waren twee lieve, Marokkaanse dames uit Anderlecht en St-Agatha-Berchem, beiden werkzaam in De Zorg, het belang van dialoog aan het verdedigen.
Een zwarte, ernstige meneer bleek een geestelijke te zijn (een priester zelfs) uit Laken. Hij werd vergezeld van een kosteres. En hun ingetogenheid maakte elk gebaar van delen en dienen heel verfijnd, zelfs dieper.
Mijn 2 dochters deden hun best om een woordje Frans te ‘placeren’ tegen onze tafelgenoten – en ik had zelfs het geluk om in mijn lievelingstaal, het Duits, van gedachten te wisselen met een bejaarde bewoner van het WZC de Saphir.
Het werd voor hem zelfs heel emotioneel, toen hij vertelde over het oorlogsverleden van zijn tante zaliger van wie hij destijds als jonge kerel Duits geleerd had. Het ging over vergiffenis – krijgen maar ook geven.
Imam Boubker riep op een gegeven moment tegen 1 van zijn ‘fidèles’ : DIEU EST AMOUR et DIEU PARDONNE TOUJOURS.
Ik verslikte me bij die woorden, toen, bijna in 1 van die lekkere vijgen die op tafel stonden …
Toen ik daarstraks aan onze padre voorstelde, dat ik wel iets wou schrijven – een getuigenis ofzo – over die bewuste avond , grinnikten we bijna in koor : tja, sommige mensen gaan dan denken dat het hier gaat over ‘vijgen na Pasen’…
Later vanavond bedacht ik dit : Zelfs de vijgen die we eten na Pasen, blijven lekker; en met dit beeld wil ik graag afsluiten : laten we dit toch nooit vergeten hoe rijk en rijp het kan zijn , als wij -ieder vanuit zijn religie - open staan voor al hetgene dat ons verbindt. Bovenal bemin 1 God, is dit niet ons eerste gebod ? En diezelfde God zal de boodschap van Universele Liefde nooit ‘vijgen na Pasen’ vinden.
Manuel Maes
ONTMOETING
Moslims en christenen delen vele aspecten van hun religie en cultuur, inclusief vasten. Dit jaar valt de vastenmaand van de islamitische kalender, de Ramadan, gedeeltelijk samen met de vastenperiode van de christelijke kalender, de vastentijd.
Dit creëert een bijzondere gelegenheid voor moslims en christenen om hun overeenkomsten en verbindingen te vieren
en dit hebben we kunnen ervaren tijdens de ontmoeting in de splinternieuwe, gastvrije Woonzorgcentrum Saphir in Jette op vraag van onze Jetse pastoor Dirk en imam Boubker.
Samen: christenen en moslims beleefden wij die avond veel mooie momenten, uiteenzetingen over figuur van Maria en haar bijzondere geschiedenis in beide religies, zeer interessante gesprekken met tafelgenoten en gezamenlijke gebed.
Ik zat aan tafel samen met Ria van het Vicariaat en met een jonge moslima, een weduwe, die zoals ik een leerkracht was. We hadden veel raakpunten tijdens onze gesprekken, sfeer was direct heel open en hartelijk. Er was ook plaats voor de grapjes met haar twaalfjarige zoon. Het was gezellig. Wij hebben ook genoten van lekkere hapjes en taartjes.
HART
Wat mij bijzonder getroffen heeft, dat zijn de woorden van imam over Vasten.
Ik wist dat voor moslims de Ramadan een heilige maand is waarin ze vasten van zonsopgang tot zonsondergang en zich concentreren op gebed, introspectie en liefdadigheid. Ik wist ook dat ze een tijd voor gemeenschap en delen van maaltijden met familie en vrienden maken.
Maar ik heb nooit stilgestaan dat vasten nog breder kan bekijken worden.
Dat vasten niet alleen “niet eten” is, maar het is veel meer.
Moslims zijn uitgenodigd om te vasten met het hart, ogen, oren, tong, met heel hun lichaam. Vasten is mediteren volgens imam Boubker.
Hij zei dat wij veel van elkaar kunnen leren wat betreft vasten en hij had gelijk.
Voor ons christenen is de vastentijd een periode van bezinning en voorbereiding op Pasen, en het isgebruikelijk om te vasten en zich te concentreren op gebed en meditatie van Evangelieteksten of andere bezinnigsteksten. Delen met anderen is ook een belangrijke aspect bij ons.
Ondanks de verschillen in de manier waarop moslims en christenen vasten, delen onze religies de waarde van onthouding en het belang van spirituele discipline, maar vooral oproep om te werken aan liefde, aan het hart.
Ik ben heel dankbaar dat de Ramadan en de vastentijd dit jaar gedeeltelijk samenvallen. Het biedt een kans voor ons om onze banden te versterken en te leren van elkaars tradities en praktijken.
MARIA
Een ander belangrijk aspect van onze verbinding is de gemeenschappelijke devotie tot Maria, de moeder van Jezus, die in onze religies een belangrijke rol speelt. Het bewijs van liefde tot Maria moeten wij niet te ver zoeken.
Binnenkort vertekt onze Sint-Pieters parochie op twee bedevaarten naar bijzondere Maria bedevaartsoorden: Scherpenheuvel en Halle.
Moslims eren Maria als een toegewijde en rechtvaardige vrouw en bidden tot haar als een beschermer en bemiddelaar.
Christenen eren Maria als de moeder van Jezus en bidden tot haar voor haar voorspraak.
Samen bidden tot Maria tijdens onze ontmoeting was een krachtige manier voor aanwezige christenen en moslims om onze vriendschap en gemeenschap te versterken. Het was ook een bijzonder mooie ervaring. Pastoor Dirk vroeg aan Maria tijdens het gebed om ons te redden uit de droefenis en uit ons gepantserd hart en dat Haar vreugde ook onze kon zijn.
Wij hebben de kans om elkaar te erkennen en te waarderen onze overtuigingen en praktijken niet gemist.
Het heeft ons meer verbonden en geïnspireerd.
In een tijd waarin er zoveel verdeeldheid en conflict is in de wereld,
door onze samenkomst van de Ramadan en de vastentijd wilden wij als moslims en christenen de waarden van liefde, vergeving en verzoening delen.
God is liefde. Allah is liefde.
Door deze bijzondere Aankondiging van de Heer samen te vieren, hebben we tegelijk de rijkdom van onze religieuze en culturele diversiteit en een gemeenschappelijke visie voor leven in vrede en harmonie gevierd.
Elzbieta Krzyska
25 maart
Annonciation - Aankondiging van de Heer
Ramadan - 40dagentijd
Ensemble vers Marie
Maria als bindfiguur!
Waar blijven ze het vinden in Jette!
