Telkens als nu de wolken wijken, dan sluipt de zomer overal in. Dan is hij de geur van vers gewassen lakens aan een draad, de luie hitte van zand onder blote voeten, het roze en rood, geel en oranje in borden en glazen. Dan wordt hij een serenade, niet eens op een zuiders terras, maar op de binnenplaats van het Mechelse Diocesaan Pastoraal Centrum, ruige warmte van Jan Van der Ven op een werkdag bij de lunch. En dan blijft hij hopelijk even, in dankbare gedachten voor alles wat zomaar zomers het leven in sluipt.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.