Het begon met Louis Michel. De voormalige EU-commissaris en vicepremier liet zich ontvallen dat wie de wedde van een parlementslid wil beperken tot 4.800 euro netto, kiest voor een wereldvreemde volksvertegenwoordiging.
De Kerpel: De MR-coryfee is niet de enige die in ons politieke bestel aan een stevig gebrek aan realiteitszin schijnt te lijden. Zie het Publifin-schandaal dat de Waalse politiek teistert. Zie de Publipart-affaire die paars-groen in Gent aanvreet. Zie de al te royale vergoedingen die nogal wat politici, maar ook een aantal van hun medewerkers in kabinetten en partijen als extra’s ontvangen dankzij bestuursmandaten in overheidsbedrijven, in vennootschappen afgeleid van intercommunales, als regeringscommissarissen en noem maar op.
Als vergoelijkingen worden aangehaald dat er in de politiek doorgaans hard wordt gewerkt – avonden en weekends inbegrepen.
De Kerpel: Talloze vrijwilligers verzetten in eindeloos vele organisaties gratis en voor niets bergen werk. Niet zelden gaat dat ook daar gepaard met veel verantwoordelijkheid, gespecialiseerde kennis en onontbeerlijke ervaring. Denk alleen al binnen de katholieke kerkgemeenschap in Vlaanderen aan de honderden schoolbesturen, kerkraden, dekenale en zovele andere vzw's.
Hebzucht
Maar laten we vooral niet vergeten zelf voor de spiegel te gaan staan, merkt De Kerpel op.
Avaritia, hebzucht, is zo des mensen.
Wie durft te beweren nog nooit in de bekoring te zijn gekomen? Stellen trouwens niet heel velen een geslaagd leven net gelijk aan het hebben van macht, geld of ander bezit? Nochtans zijn maar weinigen daarmee echt gelukkig geworden, wel integendeel.
Lees de volledige opinie van Geert De Kerpel op de website van Tertio.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.