Fans en familieleden herdenken Edith Piaf

Vorig weekend had er in de Johannes de Doperkerk in de wijk Belleville in Parijs, vlakbij de plaats waar ze werd geboren, een opvallende herdenkingssmis plaats ter nagedachtenis van Edith Piaf. De herdenking bracht familie maar ook vele fans van de legendarische en iconische Franse zangeres samen. Zij herdachten in de kerk in het 19e arrondissement van Parijs, waar Édith Piaf is opgegroeid en in dezelfde kerk waar zij ook werd gedoopt, dat zij net zestig jaar geleden, op 10 oktober 1963, is overleden. Sinds de vijftigste verjaardag van haar dood wordt er elk jaar zo’n eucharistie opgedragen. 

Haar hele leven vereerde zij de kleine Thérèse waarvan zij een medaille om haar nek droeg, die zij elke avond kuste voordat ze het podium betrad.

In zijn preek vestigde de parochiepriester Bruno de Mas Latrie de aandacht op het grote geloof van de Franse zangeres. Hij vestigde ook de aandacht op haar bijzonder grote verering voor de heilige Thérèse van Lisieux, waaraan zij ook haar herstel als kind van gezichtsproblemen toeschreef na een pelgrimstocht naar het graf van de heilige. Dat was ook de reden waarom een relikwie van de heilige Thérèse van Lisieux , die normaal in de Notre-Dame des Victoires wordt bewaard, tijdens de mis in de kerk werd opgesteld. 

Volgens de pastoor kunnen wij natuurlijk niet voorbij aan haar tumultueuze leven. ‘Édith Piaf zocht haar hele leven naar God, een beetje zoals iemand die zijn pad zoekt, soms blindelings. Ze was op zoek naar absolute liefde, zelfs tijdens haar omzwervingen. Piaf, die op driejarige leeftijd door haar moeder in de steek was gelaten begon haar carriére op de hoek van de straat, een beetje zoals een missionaris.’ 

(vervolg na de afbeelding)

Eerder raakte al bekend dat Édith Piaf al van kindsaf bad tot Thérèse van Lisieux. Daarbij stond zij erop om op haar knieën te bidden aan het voeteneind van haar bed, een gebaar van aanbidding en boetedoening. Zij riep ook de hulp van de heilige in als ze te uitgeput was. Haar biograaf wijst naast haar ‘ongeëvenaarde stem’ en haar toewijding aan Thérèse van Lisieux ook op haar grote naastenliefde. ‘Als ik op een dag mijn geloof verlies, dan zal ik niet langer kunnen zingen, vertelde zij ooit.’ Door het gebrek aan liefde, omdat haar moeder haar op jonge leeftijd in de steek had gelaten, zocht zij dat geluk bij de mannen die haar leven tekenden. 

Maar Edith heeft haar arme jeugd nooit vergeten en zij heeft veel ouderen of vrienden in materiële moeilijkheden financieel geholpen. Bovendien schonk zij tot twee keer toe de opbrengst van een tournee aan de heropbouw van een kerk. De eerste keer voor de restauratie van de vervallen kerk van Brive-la-Gaillarde waar een mooi standbeeld stond van Thérèse van Lisieux. Een tweede keer schonk zij het geld aan de Sint-Vincentiuskerk in New York.                                                  

Bron: Aleteia