Lange tijd verkeerden we in de waan dat rampen ons niet meer zouden overkomen. Het westerse leven had de prettige schijn van maakbaarheid. Het was slechts een kwestie van tijd totdat de wetenschap en technologische vooruitgang de grootste problemen de wereld uit zouden helpen. Dachten we.
Wishful thinking, zo blijkt nu. De meervoudige ecologische crisis confronteert ons niet alleen met de gebrokenheid van onze wereld, maar ook met de kwetsbaarheid van onze systemen én van onszelf. Veel initiatieven – hoewel goedbedoeld – oogsten maar matig succes, omdat ze eenzijdig gericht zijn op ons handelen. Om het tij te keren is er méér nodig, namelijk een verandering van mindset.
Dit werk ontrafelt de diepe theologische wortels van de ecologische crisis: de omslag van een animistisch wereldbeeld naar de mens als kroon op de schepping, geroepen om over de aarde te heersen en haar te onderwerpen. Die omslag, een van de grootste paradigmashifts uit de geschiedenis, ligt aan de basis van een schadelijk antropocentrisme.
Om het tij te keren, moeten we terug naar de aloude bronnen, ze uitzuiveren en genezen. Met inspiratie van vooraanstaande groene theologen zoals Sallie McFague, Ariel Evan Mayse en Paul de Blot ontvouwt dit boek een planetaire theologie waarbij de oude bronnen opnieuw worden geïnterpreteerd in het licht van de uitdagingen van vandaag. Praktische inzichten over duurzaam zakendoen, economische hervormingen en de rol van de theoloog als heelmeester maken dit werk waardevol voor een breed lezerspubliek.
Geworteld in verbinding is bovenal een hartgrondige uitnodiging om een nieuw paradigma te omarmen waarin onderlinge verbondenheid, verantwoordelijkheid en herstel (teshuva) centraal staan. Als we bereid zijn ons denken te vernieuwen, kan elke crisis nog altijd een kans zijn.
