Na een pontificaat van 12 jaar is onze paus Franciscus naar het huis van de Vader teruggekeerd. Ondanks zijn zwakke gezondheid, hij had al langer last van zijn ademhaling en ook stappen ging de laatste tijd moeilijk, gaf hij zich volledig voor het welzijn van onze Kerk, én ook voor zij die niet tot onze Kerk behoorde.
Paus Franciscus koos steevast voor mensen aan de rand van de Kerk en buiten de Kerk. De keuze voor zijn pausnaam Franciscus is een mooie illustratie voor keuze voor soberheid. Hij was een voortrekker voor iedereen. Hij waste op Witte Donderdag de voeten van gevangenen, én ook van vrouwen. Niemand werd uitgesloten. Hij is zonder twijfel een herder met de geur van zijn kudde geweest!
Bij de tweede verjaardag van zijn pontificaat kondigde hij een bijzonder Jubeljaar af, voor de barmhartigheid, dat startte op 8 december 2015 en eindigde op het hoogfeest van Christus Koning, 20 november 2016. Hij opende de Heilige Deur dat jaar in Bangui (Centraal-Afrikaanse republiek) en gaf ook alle bisdommen de mogelijkheid kerken met een Heilige Deur aan te wijzen. Zo heeft eenieder, ook zij die zich geen reis naar Rome kunnen veroorloven, een Heilige Deur “in de buurt”..
Zijn pontificaat werd getekend door vernieuwingen. Hij was de eerste niet-Europese paus sedert paus Gregorius III in 731. Hij was de eerste paus afkomstig uit het zuidelijke halfrond, en ook de eerste jezuïet die tot paus werd verkozen. En ook de keuze van zijn naam tekende hem. Voor het eerst in de geschiedenis werd de naam Franciscus gekozen.
Al van bij het begin van zijn ambtstermijn richtte paus Franciscus een Raad van Kardinalen op om een hervorming van de Curie te begeleiden. Ook de financieel-economische aangelegenheden van de Heilige Stoel werden deel van de reorganisatie.
Ook al van bij het begin van zijn pontificaat kreeg paus Franciscus, net als zijn voorgangers, te maken met de crisis van het seksueel misbruik van minderjarigen in de kerk. In 2014 richtte hij een misbruikcommissie op. Hij ging geregeld in gesprek met slachtoffers van dit misbruik, zo ook tijdens zijn bezoek aan België in september vorig jaar.
Paus Franciscus riep ook verschillende bisschoppensynodes bij elkaar, waarvan de meest recente het heeft over ‘synodaliteit, participatie en missie’. Paus Franciscus wil dat de Wereldkerk, dus bisschoppen, priesters, diakens én leken de tijd en de kans krijgen zich uit te spreken over hoe het met de (inspraak in de) Kerk verder moet.
Voor deze paus telt elke gelovige, iedereen is missionair. In zijn boodschap ‘Gedoopt en gezonden’ ter gelegenheid van Wereldmissiezondag 2019 drukt hij het als volgt uit: ‘Het is een gebod dat ons direct aangaat: ik ben altijd een zending; jij bent altijd een zending; iedere gedoopte vrouw en man, is een zending. Wie liefheeft, komt in beweging, wordt buiten zichzelf gedreven, wordt aangetrokken en trekt aan, geeft zich aan de ander en knoopt relaties aan die leven voortbrengen.’
Vorig jaar, in zijn boodschap voor wereldmissiezondag 2024, stuurt hij elke gedoopte op pad: ‘Laten we niet vergeten dat elke christen geroepen is om deel te nemen aan deze universele missie door in elke context zijn of haar eigen getuigenis van het evangelie te geven. Op die manier gaat de hele Kerk voortdurend met haar Heer en Meester uit naar de "kruispunten" van de wereld van vandaag.’ En hij maakt het concreet: ‘Door de wereld "de schoonheid van de reddende liefde van God, geopenbaard in Jezus Christus die gestorven is en is opgestaan uit de doden" te verkondigen (Evangelii Gaudium, 36), zouden missionaire leerlingen dat met vreugde, grootmoedigheid en welwillendheid moeten doen, die de vruchten zijn van de heilige Geest in hen (vgl. Gal 5:22). Niet door aan te dringen, te dwingen of te bekeren, maar met nabijheid, mededogen en tederheid. Dat is de modus operandi die de manier van zijn en handelen van God weerspiegelt.’
Vanuit Missio – Pauselijke Missiewerken – willen wij blijven inzetten op deze missionaire opdracht van de Kerk en van elke gelovige. Verspreid met vreugde de Blijde Boodschap in alle uithoeken van de wereld, verbonden met elkaar door gebed en het geloof dat wij allen kinderen zijn van die ene God, onze Vader, en dat we solidair met elkaar, delen van wat we hebben opdat er leven zou zijn, en wel in overvloed. (Joh 10,10).
Verbonden met elkaar, willen we dan ook bidden voor paus Franciscus, dat hij rust mogen vinden bij de Heer, onze God. Laten we dit samen doen met de woorden die ook hij zo vaak uitsprak, nl. het onzevader en het weesgegroet.
