De coronapandemie heeft meer dan ooit laten aanvoelen dat een mens niet gemaakt is om alleen te zijn. Spijtig genoeg zijn er te veel mensen gestorven door het virus. Maar nog meer mensen zijn (figuurlijk) gestorven aan eenzaamheid en vereenzaming. We beseffen daardoor nog meer dat we gemeenschapsmensen zijn. Al zijn we allen enig en uniek, we worden gevormd door onze verbondenheid met elkaar.
Verbondenheid
Verbondenheid is één van de kerngedachten in het leven van mensen, maar evenzeer in het leven van heiligen. Heiligen zijn geen bovennatuurlijke mensen, maar even kwetsbaar en broos aan ons gelijk. Hun heiligheid is er door zichzelf te aanvaarden in hun vergankelijkheid en juist hierin de ervaring te hebben nooit alleen te zijn. Er is een sterke verbondenheid met God. Heiligen zijn als het ware vensters waardoor je iets van God mag proeven en ervaren.
Heiligen
We kennen allen de grote heiligen die in de liturgie gevierd worden. Maar er zijn nog meer kleine heiligen! Mensen die onopvallend goed zijn en goed doen voor hun medemensen. Een zorgende ouder, een mantelzorger, een medewerker die doorheen de inzet voor de parochie of een vereniging de gemeenschap sterkte geeft en warmte, ouders die zich dag en nacht ontfermen over een kwetsbaar kind. Grote heiligen, kleine heiligen: we vieren en gedenken hen op het feest van ‘alle heiligen’. Het verdriet omdat ze er niet meer zijn, is misschien nog levensgroot. Van de ene was het leven voltooid en bracht de dood rust en vrede. Voor de ander kwam de dood veel te vroeg, doorbrak hij dromen en verwachtingen. Zoveel soorten verdriet die ons op Allerheiligen samenbrengen. Maar ook dankbaarheid. Ze zijn onvergetelijk voor ons. En wij trekken ons op aan wie ze voor ons geweest zijn, hun gedachtenis in leven houdend door aan elkaar te vertellen hoe ze waren, hoezeer we ons met hen verbonden wisten. En we zeggen dan: “Hij was een oprecht mens.” Of: “Zij was iemand bij wie je altijd terecht kon.” Of: “Hij straalde levenslust uit.” Zo blijven zij ons voorgaan op de weg die we allen te gaan hebben.
Bestemming
Allerheiligen, het is een dag van terugkijken met weemoed. Maar het is ook een dag van vooruitkijken. Van ontdekken wat we zelf voor anderen kunnen betekenen en waar onze bestemming ligt. Voor Jezus heeft die bestemming een naam: het is delen in Gods Koninkrijk, het is getroost en geheeld worden, het is delen in een vreugde die alle pijn en smart, alle kwaad en lijden overwint. Het is leven van de belofte dat God zelf je in zijn armen zal sluiten. Voor Hem zijn wij allen zijn kinderen, wij zijn kinderen van God. En een kind… vergeet je nooit.
(jh)
