Moed
Jezus was dood en begraven, en toch gingen ze op weg naar het graf, de vrouwen in het evangelie (Matteüs 28,1-10, Johannes 20,1-9). Op zoek naar wat? Naar een lichaam, een spoor van hem van wie ze hielden? Het vraagt soms moed om te geloven tegen alle donkerte en duisternis in. Het vraagt moed tegenwoordig om op te komen voor datgene of diegene waarin jij gelooft. Moed die de vrouwen desondanks opbrengen en die hen op weg doet gaan.
Voorbij de wanhoop
Wat kan ons helpen om op weg te gaan en boven alle verdriet en wanhoop uit te stijgen? Er zijn veel redenen om ons heen om bij de pakken te blijven zitten, met oorlog die woedt, met het milieu dat bedreigd wordt door tomeloze consumptiedrift, met ingewikkelde maatschappelijke problemen die maar niet te overwinnen lijken. Of in onze eigen kleine leefwereld, met relaties die onder druk staan, met gezondheid die in het gedrang is, met zorgen voor de dag van morgen …
Tekens van hoop
Soms zijn er van die tekenen die mensen als vanzelf moed en hoop geven. Zoals de zon die elke morgen opgaat. Of een kind dat weer lacht nadat het gehuild heeft. Of, in dit seizoen, de bloesems van de lente die bloeien na elke winter. En verder ook in woorden van begrip, van aanmoediging, van vergeving die je van anderen mag horen. Ja, er zijn zeker tekenen die ons weer geloof geven en op weg helpen.
Kracht van liefde
Op Pasen horen wij ook zo’n verhaal van hoop, het verhaal van vrouwen die zich niet laten tegenhouden door het ongeloof van hun omgeving. Beuzelpraat, zegden de apostelen als ze hen horen. Praatjes, waar jullie in geloven … Maar het houdt hen niet tegen. De kracht van de liefde is sterker. De kracht van de liefde om hen die ons dierbaar zijn, die ons hart aanspreken, mag sterk genoeg zijn om ons altijd weer op weg te doen gaan, het beste van onszelf te geven. Die kracht wordt doorgegeven, van mens tot mens. Ook al vraagt het soms tijd om die kracht te laten inwerken en tot geloof te komen. Om de groet te verstaan die de Verrezene ook ons toestuurt. We zijn dan niet in slecht gezelschap. Ook de eerste leerlingen hebben die tijd nodig gehad om Jezus weer te herkennen doorheen hun angst en onzekerheid. Maar ze zijn op zijn woord weer op weg gegaan. En na hen zullen ook anderen tot geloof komen. Tot op de dag van vandaag. Ook morgen zullen er mensen zijn die geloven. Zo werkt Gods levengevende kracht in ons, van mens tot mens. Zo helpt Hij ons op te staan, te verrijzen. Die kracht van Pasen is niet tegen te houden. Laten wij ervan getuigen. Door te zien en te geloven in de mensen om ons heen. Want daar laat God zich vinden. En wekt Hij ons op tot kracht die leven doet.
Zalig Pasen!
