Naamopgave en kruisoplegging van de kandidaat-vormelingen
Zondag, 12 maart hebben tijdens de eucharistieviering Amelie, Anaïs, Ellysse, Lars, Lia en Marthe hun naam uitgesproken omdat het hun wens is gevormd te worden met de belofte een goed christen te zijn. Zij ontvingen uit handen van de pastoor, een door hemzelf vervaardigd houten kruisje, als blijvende herinnering aan hun keuze voor Jezus. Dit alles gebeurde in aanwezigheid van de catechisten, de families en heel veel parochianen, die deze belangrijke stap van de meisjes en één jongen op een hartelijk applaus onthaalden. ‘Schrijf mijn naam in de palm van Gods hand. Wijs mij de weg naar het Beloofde Land. Samen met jou wil ik de handen in elkaar slaan, en gaan leven zoals Jezus ons heeft voorgedaan.’ Deze tekst van B. Picavet op muziek van F. Van Steenlandt galmde meerdere malen doorheen de kerk. Proficiat!
Uitstap
Onder een stralende zon op woensdagnamiddag, 15 maart, maakten de kandidaat-vormelingen een bijzondere uitstap in de buurt.. Jammer, dat één meisje er niet bij kon zijn. Onder begeleiding van de twee catechisten – Hilde en Françoise – fietste het vrolijk gezelschap langs de oevers van de Schelde van Vlassenbroek naar Dendermonde. Aan de grote tuinpoort bezorgde vader abt Gerard van de Sint-Pieters- en Paulusabdij hen een warm welkom. Het was heel spannend want niemand van de jonge mensen had eerder een klooster bezocht. Onze pastoor vervoegde de nieuwsgierigen en ikzelf had eveneens het geluk de huisvesting, de kerk en het leven van de monniken in onze stad beter te leren kennen.
Op wandel door het klooster
Het werd een zeer interactieve tocht door de glanzende kloostergangen met vele haltes op interessante plaatsen en bij verrassend mooie kunstwerken van allerlei aard. Constant haalde vader abt zijn sleutels boven om deuren voor ons te openen en nadien weer te sluiten. Intussen leerde hij ons veel over de persoon, de regel en de volgelingen van de H. Benedictus. ‘Sinds 1837 vestigden de benedictijnen zich in onze stad. In 1894 werd het klooster verheven tot abdij. Ons (neogotisch) huis is vandaag wel heel groot voor vier monniken maar nodig toen er hier in de jaren zestig een zestigtal inwoners waren.’
Ora et labora
‘In het klooster is het belangrijk het goede evenwicht te vinden tussen bidden en werken. Het gebed staat meerdere malen op de dagorde, het nachtofficie (om 2 uur) werd in 1949 afgeschaft en in 1967 de priemen (om 5.30 uur). Daarnaast moet er ook brood op de plank komen. Het maken van fruitwijnen (appelen, rabarber …) in de wijnbrouwerij, het drukwerk in de drukkerij en het werk in de schrijnwerkerij waren voorname bronnen van inkomsten. Waar men nu al die appartementen bouwt hadden wij gedurende vijfenvijftig jaar de abdijschool waar alle leerlingen intern waren. Hier gaven eveneens priester-monniken les – sommigen ook in andere scholen – en onze boerderij in Denderbelle draaide in die tijd op volle toeren want al die jonge mensen in het internaat konden goed eten. Momenteel zijn er nog twee broeders die daar leven en werken. Het Liturgisch Kunstapostolaat Dendermonde (L.K.D.) werkt al meer dan tachtig jaar aan de creatie en verspreiding van kaarten, iconen, kaarsen, boeken… die de geloofsbeleving van mensen ondersteunen.’
Op onze tocht bezochten we verschillende leefruimtes om via de sacristie in het koor van de kerk – in hooggotische stiil – terecht te komen. Iedereen was verwonderd over de mooie plekken, de kunstwerken en de prachtige verhalen.
De kerk is een basiliek
In het koor zijn de sporen nog te zien van de brand in WOI en maakte heer abt duidelijk aan de hand van de twee standaarden – een met baldakijn, een met klokje – dat de kerk de waardigheid van een basiliek ontving van paus Pius XII in 1939. Na een halte bij het graf van pater Paul bij het beeld van Onze Lieve Vrouw van Fatima en vele andere bezienswaardigheden, keerde het gezelschap via een andere weg terug naar het klooster.
Bijzondere momenten
Dank zij de aanwezigheid van onze pastoor zijn we op ongewone plaatsen terecht gekomen. Elysse en Amelie mochten zelfs op een elektronisch orgel spelen en na de felicitaties van vader abt voor het nakend Vormsel ontvingen we met zijn allen ook zijn zegen. Dank u wel vader abt!
L.K.D.
Een bezoek aan het Liturgisch Kunstapostolaat mocht uiteraard niet ontbreken. Hier stond Dom Daniël en Lea ons op te wachten, waarvoor dank! Onze vormelingen wisten niet waar eerst te kijken. Op de verdiepingen waren ze gefascineerd door de bijzondere kerststallen, de kazuivels – nieuwe en oude – en zochten ook de schatten op zolder op. Na zoveel trappen en info te verwerken was het tijd voor wat ontspanning. De pastoor trakteerde op heerlijke pannenkoeken en dan werd het tijd om de terugweg naar Vlassenbroek aan te vatten. Het werd een uitstap om nooit te vergeten.
M. Westelinck
