Een mensenleven kan doordrongen zijn van moeilijke en tragische gebeurtenissen. daardoor kunnen we het vertrouwen in de toekomst verliezen en tot wanhoop komen. Kunnen we de beproevingen overwinnen en is er een nieuw begin mogelijk? Dat zijn de vragen waarop de lezingen een antwoord geven.
Elia en Petrus zijn beiden de moed kwijt. Ze voelen grote tegenstand, een hevige storm raast door hun leven. Elia twijfelt aan zijn opdracht. Hij is een profeet van God en moet over het geloof van het volk van God waken. Maar niemand lijkt nog te geloven op een arme weduwe na. En dan bedreigt de koningin hem met de dood. Elia wordt zwaar depressief: 'God laat mij maar sterven' zegt hij. Maar God port hem zacht aan. "Kom naar me toe, zoek me." En Elia komt naar de berg van God. En Elia ziet als het ware zijn leven voorbij komen: een zware storm die bergen doet splijten. Wat een beeldspraak voor de verwoestende gebeurtenissen in het land Israël en in het leven van Elia. Zo ook de aardbeving en het vuur: vernietigende elementen die mensenlevens kosten. Maar daar was God niet. God was in het zachte en in het stille. Het suizen van een zachte bries. God was in de kleine liefdevolle dingen: het broodje dat hij van de weduwe kreeg; de bemoedigende aanraking van de engel; het verkwikkende water uit de Jordaan. In het voedende van de natuur en in de kleine gebaren van vriendschap. Daar is God te vinden. In de draden van solidariteit en genegenheid die mensen met elkaar en God verbinden.
Ik maak een sprong naar het evangelie waarin Jezus over het water loopt. Er wordt wel eens mee gelachen, maar dit verhaal heeft een diep symbolische betekenis. Het water staat ook hier symbool voor alles wat een mens bedreigt: de storm, de verdrinkingsdood, het kwaad, de tegenspoed. Maar Jezus staat daar boven. Het raakt Hem niet omdat Hij op elk moment dicht bij God is. Het mooie in het verhaal is Petrus. Petrus wil zich wagen om Jezus te volgen doorheen de moeilijke gevaarlijke wereld. En Jezus roept hem: "Kom, Petrus, kom". Petrus wil komen maar hij dreigt te verdrinken. Hij kan het niet alleen. En Jezus geeft hem liefdevol zijn hand en trekt hem naar zich toe. Petrus ziet in de hand van Jezus, God aan het werk. Een klein zacht gebaar.
Jezus vraagt aan Petrus: "Vertrouw op mij." Dat is iets dat voor de hedendaagse mens heel moeilijk is. Mensen vertrouwen alleen op zichzelf en hun eigen mening is de waarheid. Maar mensen kunnen het leven en zijn moeilijkheden niet alleen aan. Niemand kan zonder de anderen en zonder God.
De meeste mensen weten dat ik door een zwarte periode van mijn leven ga. Ik heb me voorgenomen om me door God te laten leiden en voor al elke dag God te danken om de kleine goede dingen. En die blijken er heel veel te zijn: bemoedigende kaartjes, een arm om me heen, een telefoontje, een bezoekje, een wandeling, de kat rond mijn benen. Ik lijk wel te worden gedragen. Door het gebed zie ik beter waar God werkzaam is. In de oprechte genegenheid om me heen.
Dank je wel lieve mensen en dank je wel God.
Lucrèce Ongenaert
parochieassistent
