BEDEVAART
Al van oudsher gaan mensen op ‘bedevaart’. Denken we maar aan de Middeleeuwen, toen pelgrims al have en goed achterlieten om op tocht te gaan, naar Santiago de Compostela, naar Rome, naar Jeruzalem. Al meer dan duizend jaar treden anderen in het voetspoor van die dapperen, of slaan ze andere wegen in, op weg naar een andere ‘heilige plaats’.
Het woord ‘bedevaart’ zegt genoeg: ‘bidden’ tijdens de ‘vaart’, tijdens de tocht. Net zoals Abraham in het Eerste Testament, in het boek Genesis: luisteren naar die goddelijke roepstem in je binnenste, en alles ter plaatse laten om zelf ‘op weg’ te gaan. Pelgrim worden, pèlerin, peregrino, iemand die ‘per ager’ gaat, ‘doorheen het veld’. De hoofdweg verlaten en kleine paadjes betreden, al biddend doorheen het leven, met ‘het volle Leven als eindbestemming.
Twee generaties terug organiseerde nog elke parochie meerdere van dergelijke tochten. Heel vaak naar een Mariaal bedevaartsoord. Voor dag en dauw, soms zelfs al in de vooravond, trok men op weg voor een tocht van meer dan vijftig (Oostakker) of meer dan tachtig kilometer (Halle). Een goed geoliede organisatie zorgde dat alles in veilige omstandigheden gebeurde en dat de deelnemers onderweg zo goed mogelijk werden gevolgd, verzorgd, opgelapt. Eenmaal ter plaatse aangekomen, volgden de stappers de mis, brandden ze een kaarsje, gaven ze hun meegebrachte intenties af en prevelden nog een aantal onzevaders en weesgegroeten, om dan in de wagen of bus te stappen en huiswaarts te keren, terug naar het vertrouwde.
Met de parochie Sint-Amandus Bavikhove hebben we het twintig jaar lang gedaan. De eerste zaterdag van mei was gereserveerd voor ‘de Oostakkerbedevaart’. ’s Morgens vroeg, na een zendingsmoment in de kerk, trokken we op weg. Door de velden, langs het water, doorheen het bos, stappend, af en toe samen (een rozenkrans) biddend. Je zag de zon opkomen, doorheen de mist, je merkte de dauw op de velden, en je voelde je intens met Gods schepping en met je tochtgenoten verbonden. Samen een maaltijd verorberen, om dan weer met je eigen eindigheid geconfronteerd te worden tijdens een moeilijk moment onderweg. Elkaar beluisteren, bemoedigen, ondersteunen. Met als onderliggende gedachte dat ook Maria of Jezus precies naast je meestappen, je woorden toefluisteren, jou gedachten ingeven. Aan het heiligdom een ‘dankjewel’ stamelen en een kaars branden, om God nog sterker aanwezig te weten tijdens het sacrament van de eucharistie, in de basiliek…
We hebben het parcours ingekort en de bestemming veranderd. Naar Dadizele, 25 kilometer ver. Omdat onze deelnemers en organisatoren ouder worden. Omdat we allemaal zo’n druk bestaan hebben. Omdat er in de meimaand eerste en plechtige communies zijn, van onze kinderen en kleinkinderen. Omdat we toch naar Maria willen gaan. Weet je, die roepstem blijft. Doorheen alle tijden!
Piet Monserez
BIECHT
Het sacrament van biecht, ook wel het sacrament van boete en verzoening genoemd, is een van de zeven sacramenten binnen de katholieke kerk. Het sacrament heeft zijn oorsprong in de tijd van Jezus Christus zelf en is van oudsher een belangrijk ritueel voor gelovigen. De biecht biedt mensen de mogelijkheid om hun zonden te belijden en vergeving te ontvangen van God door tussenkomst van een priester.
In de bijbel vinden we verschillende referenties naar het belang van berouw en vergeving. In het boek Psalmen wordt bijvoorbeeld geschreven:
"Gelukkig de mens van wie de overtreding wordt vergeven,
van wie de zonde wordt bedekt.
Gelukkig de mens van wie de Heer de schuld niet telt,
die in zijn geest geen bedrog heeft.
Toen ik bleef zwijgen, teerden mijn botten weg en kreunde ik de hele dag.
Want dag en nacht drukte uw hand zwaar op mij.
Mijn kracht verdampte als water in de droge zomerhitte.
Uiteindelijk bekende ik mijn zonde aan u,
ik bedekte mijn fout niet.
Ik zei: ‘Ik zal mijn overtredingen aan de Heer bekennen.’
En u vergaf mijn fouten en zonden." (Ps. 32:1-5)
Dit laat zien dat het belijden van zonden en ontvangen van vergeving een belangrijk aspect is van het geloof en van het welbevinden van de gelovigen.
In het evangelie volgens Matteüs verleende Jezus aan zijn apostelen de macht om zonden te vergeven, met de woorden:
"Wie jullie zonden vergeven, die zijn ze vergeven; wie jullie ze toerekenen, die zijn ze toegerekend" (Matteüs 16:19).
Hieruit blijkt dat Jezus de autoriteit heeft gegeven aan zijn volgelingen om zonden te vergeven in zijn naam. Dit legde de basis voor het sacrament van de biecht zoals het tegenwoordig wordt beoefend.
Het sacrament van biecht is essentieel voor ons gelovig leven omdat het gelovigen de mogelijkheid biedt om hun relatie met God te herstellen na het begaan van zonden. Door hun zonden te belijden en berouw te tonen, ontvangen gelovigen vergeving en genade van God, waardoor ze opnieuw in gemeenschap kunnen leven met Hem. Dit herstelt niet alleen de relatie met God, maar ook de relatie met medegelovigen en met zichzelf.
In onze hedendaagse samenleving, waarin secularisatie en individualisme steeds meer de norm lijken te zijn, kan het sacrament van biecht nog steeds van waarde zijn voor mensen. In een wereld waarin het egoïsme en materialisme hoogtij vieren, kan het belijden van zonden en het ontvangen van vergeving een helende werking hebben. Het biedt mensen de kans om hun geweten te zuiveren en oprecht spijt te betuigen voor hun daden.
Daarnaast kan het sacrament van de biecht mensen helpen om verantwoordelijkheid te nemen voor hun fouten en te streven naar persoonlijke groei en verandering. Door het belijden van zonden en het ontvangen van vergeving kunnen mensen zich losmaken van hun zonden en een nieuw begin maken. Dit kan leiden tot innerlijke vrede en een diepere spirituele verbondenheid met God.
Het sacrament van biecht is dus niet alleen een belangrijk ritueel binnen de katholieke kerk, maar kan ook voor mensen in de hedendaagse samenleving van grote waarde zijn. Het biedt de mogelijkheid tot vergeving, verzoening en persoonlijke groei. In een wereld waarin het individu vaak centraal staat, kan het sacrament van biecht mensen helpen om de verbinding met zichzelf, anderen en het goddelijke te herstellen. Het is een tastbare en spirituele manier om te reflecteren op je eigen leven en te streven naar een zuiver geweten.
Ter info: In onze Pastorale Eenheid De Jordaan kan wie het wenst altijd ten biechte komen elke donderdag na de “Marktmis” tussen 10u15 en 11u in de Sint Salvatorkerk.
Priester Ettien