Veel in onze wereld verandert snel, razendsnel. De techniek evolueert, maar ook het aanschijn van de wereld rondom ons. Mijn buren zijn al lang niet meer allemaal blank en van hetzelfde geloof als ik heb. Met die verschillen leren leven is niet altijd zo eenvoudig. Toch is dat de opdracht waar we voor staan, mensen in hun anders zijn aanvaarden.
Ook in het evangelie van volgende zondag horen we ervan (Marcus 3,20-35). De verwanten van Jezus, zelfs zijn eigen moeder, herkennen hem niet meer. Hij is zichzelf niet meer, zeggen ze, hij is van de duivel bezeten. Mensen kunnen zo uit elkaar groeien, dat ze elkaar niet meer verstaan, dat ze als vreemden worden voor elkaar.
We ervaren het in de samenleving dichtbij. Onze dorpen en gemeenschappen bieden niet meer de geborgenheid die ze vroeger hadden. We kunnen daar spijt van hebben, maar dat levert niets op. Het is beter de diversiteit te erkennen die er is, en de rijkdom te ontdekken die we elkaar te bieden hebben, over cultuurverschillen en rassen heen. Daarvoor hoeven we niet onze eigen overtuiging op te geven. Die moeten we integendeel verdiepen en ze op een authentieke manier proberen te beleven, ook en zeker als gelovige mensen. Net omdat we zelf gelovig zijn, zullen we ook beter de gewoonten en geloofsbelevingen van andere gelovigen kunnen begrijpen, of ze nu jood, moslim of hindoe zijn.
Het is als kijken naar een glasraam in een kerk. Als je aan de buitenzijde blijft staan, is alles dof en donker. Om de pracht van dat glasraam te ontdekken, ga je naar binnen. Daar ontvouwt het invallende licht de kleurenpracht ervan. De verwanten van Jezus bleven buiten staan, zegt het evangelie. Maar buiten kunnen ze niet horen wat hij te bieden heeft, welke woorden hij spreekt, welke liefde hij uitstraalt. Slechts door binnen te treden in wat een ander beweegt, zullen we ook respect voor hem opbrengen.
Leren leven met verschillen … Die opgave stelt zich op vele vlakken, ook voor wie gelooft. Er zijn zoekers en er zijn diep overtuigden. Er zijn trouwe kerkgangers en er zijn thuisbidders. Ook binnenin de gemeenschap zoekt ieder zijn plaats, mannen en vrouwen, ouderen en jongeren. De rijkdom van al die verscheidenheid komt maar tot zijn recht als de een de ander wil verstaan, als er respect over en weer is. Dan kunnen we echt ontdekken wat de ander beweegt en hoeven we elkaar niet te demoniseren. Mag de ware Geest van Jezus ons hierbij helpen en geleiden. Die Geest wil ons dichter bij hem brengen, dichter bij elkaar, allen broeders en zusters in de Heer.
Jos Houthuys
