Meer dan tien jaar geleden startten zij als eersten met de wereldwinkelstand achteraan in de kerk van Sint-Jozef in Evere. Nu wonen ze in Aalst. Hoog tijd om eens te horen hoe het nog met hen gaat…
Vanwaar kwam het idee om te starten met een wereldwinkelstand in de kerk? En zijn jullie nog actief in de wereldwinkel?
Danny en Karlijn: toen we in de kerk in Evere met de maandelijkse verkoop van wereldwinkelproducten begonnen, hadden we al tien jaar ervaring achter de rug met de wereldwinkel in Liedekerke/Denderleeuw. En deze was ontstaan uit een inter-parochiale werkgroep Rechtvaardigheid en Vrede in de twee kerkgemeenschappen van Liedekerke, waar we maandelijks een abonnementenbestand van wereldwinkelproducten hadden. Juist daaruit onstond het verlangen om met een echte wereldwinkel te beginnen, en aldus geschiedde. Eerlijke handel was voor de initiatiefnemers een belangrijk aandachtspunt om structureel met ontwikkelinkgshulp bezig te zijn, naast de solidariteitscampagne van Broederlijk Delen. Bovendien is het een aantrekkelijk model waarbij je veel mensen kunt betrekken. Het is zeer zichtbaar en praktisch.
En ja, ook in onze nieuwe kerkgemeenschap hebben we een maandelijks ontmoetingsmoment na de eucharistie, met wereldwinkelproducten, zij het zonder verkoop. Er is immers een wereldwinkel in de buurt. Als christenen en als kerkgemeenschap vonden en vinden we het ook belangrijk met bepaalde vormen van diakonie bezig te zijn. Het lijkt ons, in onze interpretatie van het evangelie, een authenticiteitscriterium voor de liturgie. Het zijn immers niet degenen die ‘Heer, Heer’ roepen, die het koninkrijk zullen beërven, maar diegenen die de wil doen van de Vader. We vinden het ontzettend fijn dat dit initiatief in Sint-Jozef al zoveel jaren aanwezig blijft. Goed bezig!
In die tijd van de wereldwinkelstand woonden jullie in Asse maar ondertussen zijn jullie verhuisd.
D&K: van Asse zijn we zeven jaar geleden naar Aalst verhuisd, maar wel in de buitenwijken van de stad. In Asse hadden we een tuin met een woning, nu hebben we een woning met een tuin en kunnen we eigenlijk op het gelijkvloers leven, kwestie van rekening te houden met de komende ‘oude dag’. We missen wel het landelijk karakter van Asbeek, maar daar hebben we nu de bereikbaarheid van een kleine provinciestad met al haar voordelen voor in de plaats. Elk nadeel heeft zo zijn voordeel.
Van welke parochiegemeenschap maken jullie nu deel uit?
De verhuis was ook een verhuis van bisdom, en op één of andere manier voelden we dat wel. In zekere zin missen we nog altijd het aartsbisdom, ook al kunnen we niet onmiddellijk onder woorden brengen waarom dat juist zo is. Het is misschien allemaal een beetje ‘traditioneler’. Hoe dan ook, bij onze verhuis hebben we de keuze gemaakt om deel te gaan uitmaken van de dichtstbijzijnde kerkgemeenschap. Maar let op, onze kerkplek Sint-Paulus maakt deel uit van de parochie van Sint-Gudula, met nog twee andere kerkplekken gelegen in Aalst rechteroever (van de Dender). In totaal, om een beeld te geven, bereiken we voor de zondagsliturgie in onze drie kerkplekken samen zo’n 120 mensen. En door de benoeming van een nieuwe deken in Aalst, die ook onze pastoor is, zitten we op dit ogenblik in een samenwerkingsverband met de andere parochie in Aalst-stad, die op zijn beurt zes kerkplekken telt op linkeroever.
Het is de bedoeling om de krachten te bundelen en te komen tot een overkoepelende kwalitatieve stadspastoraal, zij het met het nodige respect voor de verschillende kerkplekken. Geen sinecure, en er is nog veel werk aan de winkel. Maar we horen dat dit ook in Brussel het geval is. Mogelijke struikelstenen zijn enerzijds het krampachtig vasthouden van veel mensen aan de eigen kerkplek, ook al heeft deze weinig of geen toekomst en hoe langer hoe minder kwaliteit van vieren en beleven, en anderzijds het risico van een centraliserend en eucharistisch klerikalisme, dat soms de indruk creëert te willen centraliseren om het priestertekort inzake de eucharistie op te vangen.
Jullie zijn en blijven héél ‘bezige bijen’. Blijft er nog tijd voor hobby’s?
Ondertussen zijn we beiden gepensioneerd (Karlijn is 62, Danny 64). Na zoveel jaren als diensthoofd maatschappelijk werk in een OCMW te hebben gewerkt (Karlijn), of als leerkracht godsdienst (Danny), is het nu tijd voor een ander hoofdstuk. Maar met de naschoolse opvang van vijf kleinkinderen op verschillende dagen in de week, hebben we onze handen behoorlijk vol. Voorts zijn we beiden actief in de kerkgemeenschap. Vanuit de domeingroep diaconie geven we studiebegeleiding aan anderstalige kinderen die het wat moeilijker hebben. Voorts is Karlijn lector, en Danny zat tot voor kort in de parochieploeg en is nu lid van de domeingroep diaconie. We zitten ook nog in een huiskerkgemeenschap van vier koppels die een vijftal keer per jaar bij elkaar komen om het te hebben over dingen van geloof en kerk, gecombineerd met een maaltijd. Karlijn kookt heel graag en werkt graag in de (moes)tuin. Danny studeert nog een beetje en is een vurig supporter van Club Brugge (tja). De laatste jaren gingen we vaak naar Zuid-Bourgondië, dicht bij Taizé.
Hebben jullie nog een band met Taizé want vroeger ging Danny als leerkracht ook met de jongeren naar Taizé?
Taizé is inderdaad ook een blijvertje. Als alternatief voor de klassieke retraite van vroeger gingen we met de ‘zesdes’ op vrijwillige basis voor een viertal dagen naar Taizé. Dat is nog gestart toen we in Sint-Jozef zaten. We herinneren ons dat we nog samen met Mariette en Tony naar Taizé gingen, samen met een viertal leerlingen van de school om Taizé te verkennen. Ondertussen zijn we zo’n twaalf keer teruggeweest, telkens met meer dan 20 leerlingen. Met de verhuis naar Aalst is er contact gezocht met andere godsdienstleerkrachten, en zo gaan we nu met vijf scholen samen. Dit jaar voor de vierde keer, en wel met zo’n 90 leerlingen. Het is en blijft voor alle deelnemers een beklijvende ervaring van kerk-zijn, gebed en ontmoeting. Nadien geven we hen maandelijks op zaterdag de kans om diaconaal actief te zijn (huiswerkbegeleiding of bezoek aan eenzame bejaarden), gevolgd door samen eten en een Taizé-gebedsmoment. We noemen dat de drie V’s: vriendschap met Jezus, vriendschap met kansarmen, en vriendschap onder elkaar. Maar let op. Ze komen daar niet allemaal op af. Dit jaar doen er vijf mee aan de diaconale activiteit, en zo’n tiental (het varieert) met het gebedsmoment. Maar het is wel een uniek samenwerkingsverband tussen de schoolpastoraal van vijf scholen enerzijds, en de territoriale pastoraal anderzijds.
Beste Danny en Karlijn, wat doet het deugd te horen en te lezen dat jullie nog altijd zo actief bezig zijn in pastoraal én diaconie. Dat is hartverwarmend. Het ga jullie goed! Doe zo voort en altijd welkom in Evere!!!
Ria V.A.