DAG IEDEREEN DIE NU DEZE PAGINA GAAN LEZEN….
Hier zijn Lauralien, Chyana, Marte en Zara aan het woord……
We waren zaterdag 11 februari in ons VOCA gezin bij Dona verwacht voor een nieuwe VOCA beurt.
We kijken daar telkens naar uit.
Deze samenkomsten blijven altijd hangen, we leren er luisteren naar elkaar, krijgen er zelf het woord en mogen zoveel delen met elkaar. En vooral luisteren naar Dona die de onderwerpen zo boeiend weet aan te brengen, we mogen zelfs beetje meekijken in haar eigen leven omwille van haar persoonlijk getuigen over…..
Zaterdag sloten we de eerste stapsteen ‘Verkondigen’ af door terug te komen op de getuigenissennamiddag. Eigenlijk mogen we ook wel zeggen een verkondigingsnamiddag !
De getuigenissen hebben ons om verschillende redenen geraakt: Tom die het maar in zijn hoofd kreeg om in plaats van met vrienden een plezierreisje te maken koos om 2 maanden lang echt midden de straatbevolking van Ghana te gaan leven. Hij had een mooie PP gemaakt met schrijnende beelden over de armoede daar. Hoe kinderen daar op straat leven en hoe het leven er zonder structuur als een warboel draait.
We schreven ook een dankkaartje gericht aan Tom. We bedachten samen een passende tekst.
In andere VOCA groepjes worden dankkaartjes geschreven voor de andere getuigenismensen.
Directeur Karel nam ons mee op zijn voettochten….in alle stilte en soms in alle eenzaamheid heeft hij kilometers gestapt om een paar jaar terug Santiago de Compostella te bereiken en vorige zomer kwam hij aan op het Sint-Pietersplein in Rome. Tijdens die voettochten probeert hij tot rust te komen. Maar vooral wil hij met zich zelf geconfronteerd worden. Het jachtige drukke leven wil hij eventjes ruilen om weer energie op te doen om dan weer klaar te staan voor iedereen die beroep op hem doet. Voor ons zijn zulke voettochten nog te hoog gegrepen ;-) …. Misschien later ? Maar een one-moment-meditation lukte ons heel goed.
De sterke verhalen van Kristien en Bernard hebben ons ook heel sterk aangegrepen. Ze offeren zoveel vrije tijd op om mensen die in de eindfase van hun leven zitten gezelschap te houden, te luisteren naar hen. En zelfs aanwezig te zijn en hun hand vast te houden wanneer de laatste adem uitgeblazen wordt….. Sommige verhalen waren eng en droevig. Het waren ook echte verhalen…..
Die verhalen hebben ons ook zo sterk geraakt omdat we ook wel iemand kennen die weet dat de dood voor de deur staat.
Verder hebben we een wordcloud gemaakt van de zaken die het meest in ons opkwamen als we terugkeken naar de drie getuigenissen.
En omdat we de stapsteen verkondigen hier ook afsloten hebben we ook al een deeltje van ons vormselaandenken ingekleurd.
En wat we ook nog kwijt willen: de VOCA’s zijn boeiend…..
Tot een volgende keer….. ;-)
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.