[10] Omdat christenen regelmatig bidden, worden ze omgeven door veel kerken die soms zeer bescheiden zijn en soms zeer prestigieus. Gebedsgroepen, christelijke spirituele bewegingen en uiteraard kerken en kapellen, zijn allemaal plaatsen waar gemeenschap wordt gevormd rond God en zijn Woord. De inbreng van mannen en vrouwen uit andere gemeenschappen en landen, is een onbetwistbare bron van rijkdom en hernieuwing. Omdat christenen geroepen zijn tot het vieren van de liturgie - vooral op zondag, de dag van de Heer – zijn er mensen die zich engageren tot het verzorgen van deze diensten. Niet alleen opdat ze mooi zouden zijn maar ook opdat ze aangepast zouden zijn aan de noden van onze tijd. Door de inzet van deze gelovigen kan in Brussel in meer dan twintig verschillende talen, liturgie worden gevierd. Deze ongelofelijke liturgische rijkdom is een meerwaarde. Het is daarom de moeite waard zich bij gelegenheid eens te verplaatsen naar een andere christelijke gemeenschap in een nabijgelegen wijk.
[11] Christenen hebben vandaag ook begrepen dat ze in naam van het evangelie worden gezonden om te dienen. Geloven in de Verrezen Heer, impliceert engagement voor gerechtigheid. De creativiteit en loyauteit van de mensen die op die manier meewerken aan de profetische missie van de kerk, is verbazingwekkend. De voorbije jaren zijn zowel lokaal als over heel de stad, vele nieuwe initiatieven ontstaan in dit verband. Het is onmogelijk ze hier allemaal op te noemen, maar ik vermeld in het bijzonder het project Betlehem, voortgevloeid uit “Brussel-Allerheiligen 2006”. Het project wil woningen verschaffen aan mensen die leven met een laag inkomen en doet hiervoor beroep op gebouwen die in het bezit zijn van de kerkgemeenschap. De geest van dienstverlening ontstaat in het hart van de gemeenschap. Ze helpt mensen broederlijk te zijn en alert voor de vreugde en noden van anderen. De veelvuldige uitdrukkingen van solidariteit – in het kerkelijke jargon ook diaconie genaamd – komen tot stand “omwille van het evangelie”[6]. Natuurlijk kunnen christenen steeds meer doen om een antwoord te bieden op nieuwe noden die zich telkens aandienen. De afsluiting van het Jubeljaar van de barmhartigheid roept daarom christen op een instrument van barmhartigheid te zijn.
[12] Alle vooroordelen en generalisaties achterwege gelaten, kan men enkel vaststellen dat de Kerk in Brussel zeer levendig is. Men kan niet anders dan zich hierover verheugen.
Terug Verder
********************************************
[6] Voor meer informatie, zie Jean Kockerols, Beleidslijnen voor de diaconie in de Kerk van Brussel, Brussel, januari 2013.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.