[36] Het is gemakkelijk om de weg te herkennen die werd afgelegd en wat hierbij in de steek werd gelaten. Het is minder evident om de weg te bepalen die men moet inslaan voor de toekomst. Nochtans, dankzij de levendigheid van de kerk in Brussel, krijgen we bij gelegenheid een glimp te zien van de tekenen des tijds. Zij evoceren nieuwe horizonten. Het bewandelen van nieuwe wegen, zowel spiritueel als materieel, vraagt om een daad van geloof die een beetje gelijkt op die van Abraham. Hij werd door God gevraagd zijn land, zijn stam en zijn ouderlijk huis achter te laten om te vertrekken naar een land dat God hem zou aanwijzen (Gen 12,1-4).
[37] Wij moeten blijvend dankzeggen voor de mooie en rijke geschiedenis van de kerk in Brussel. Wij beleven het “nu”, naar het voorbeeld van Maria, in vertrouwen en verwondering. Over wat ons nog te wachten staat, weten we dat “hoop niet ontgoocheld”. Zout van de aarde en licht van de wereld, dat zijn wij!
[38] Dank aan allen die, in het hart van hun pastorale eenheid of elders, gehoor geven aan de oproep van de Heer Jezus. Dank aan allen die bidden en zich engageren, die onophoudelijk getuigen van hun geloof, die dienen en die werk maken van barmhartigheid namens het evangelie… Gesterkt door de Heilige Geest, belichamen zij de Zaligsprekingen in het dagelijkse leven. Ze geven een dynamiek aan de Kerk die van vitaal belang is voor onze samenleving in de stad. Ja, broers en zussen in Christus die zo sterk van elkaar verschillen, maken niet alleen deel uit van het lichaam van Christus maar zijn er een wezenlijk onderdeel van.
[39] “Ik heb geplant, Apollos heeft begoten, maar God gaf de groei. Noch hij die plant betekent iets, nog hij die begiet, maar alleen God, die de wasdom geeft” (1 Kor 3,6-7).
Ik vertrouw deze kerk toe aan het gebed van eenieder.
Terug naar hoofdpagina
+ Jean Kockerols
Brussel, 27 november 2016
Eerste zondag van de advent
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.