Sacramenten in onze Geloofsgemeenschap

In onze Geloofsgemeenschap is iedereen welkom en belangrijk.

Een geloofsgemeenschap is immers méér dan een welomlijnd gebied, een kerkgebouw, meewerkende priester-voorgangers, een Parochieteam en Kerkraad, een reeks werkgroepen en verenigingen … zij is vóór alles een gemeenschap van mensen onderweg: samen op weg met God en met elkaar, een Kerk-ter-plaatse waar iedereen zich gelukkig kan en mag voelen. 

Wij dromen ervan om een open geloofsgemeenschap te zijn.

Onze geloofsgemeenschap wil een open plek zijn in het drukke landschap. Rust en kritische bezinning vormen de ruggengraat van ons samenzijn. Maar ook een plek waar we thuis kunnen komen, zorgen, vreugde en verdriet met elkaar delen. Met de ramen en deuren open om Gods Geest te laten waaien.

De statische Kerk, waarin alles hetzelfde blijft,  ligt ondertussen ver achter ons, ergens in de jaren vijftig van de vorige eeuw. 
Met vallen en opstaan hebben we een weg gezocht in een totaal vernieuwde maatschappij met zijn eigen kansen en gevaren.
Noem ons maar "Gods volk onderweg", één van de meest oorspronkelijk, Bijbelse beelden die we voor een Christelijke geloofsgemeenschap hebben.
Onderweg dus, met een rijk verleden de toekomst in, ten volle bewust van het heden, van zijn vreugdes en verdriet. 
Het is een dynamisch proces waarin iedereen van de gemeenschap zijn rol heeft. 
Onze geloofsgemeenschap behoort tot het dekenaat Kempen Oost van het bisdom Antwerpen.

 Sacramenten: heiligend en heilzaam.

Een christelijk leven zonder sacramenten is ondenkbaar. Als we als christenen in Jezus’ voetspoor willen treden en willen werken aan een betere wereld, dan zijn de sacramenten de momenten die ons hiervoor extra kracht en inspiratie geven.

Dit kan natuurlijk ook in het persoonlijke gebed, wanneer we ons in alle geborgenheid tot God richten, maar de sacramenten hebben die extra dimensie dat we ons geloof belijden voor God en voor de kerkgemeenschap.

Sacrament: we herkennen er het woord sacraal in, in zijn verschillende betekenissen: heilig, heiligmakend, plechtig. Iets buitengewoons dus.

Een sacrament is dan ook niet iets wat we zomaar snel er mee door nemen, het vraagt een juiste grondhouding en een voorbereiding die specifiek is aan elk sacrament.

Een juiste grondhouding.

Vooraleer we om een sacrament vragen mogen we onszelf de vraag stellen: wat betekent geloven voor mij, wie is Jezus in mijn leven.

Het antwoord hierop moet zijn dat we geloven wat we in de geloofsbelijdenis bidden:

• dat God onze liefdevolle Vader en Schepper is,
• dat Christus zijn mensgeworden Zoon en onze broeder is,
• dat zijn Geest nog steeds onder ons leeft, zeker wanneer wij als kerkgemeenschap samenkomen
• en dat we eens met Hem verenigd zullen worden in een nieuw, volmaakt en eeuwig leven.

Deze woorden mogen geen loze woorden zijn: in ons dagelijks leven proberen we er steeds naar te handelen, door onze naaste lief te hebben zoals onszelf, zoals Jezus het ons heeft voorgedaan.

Een gepaste voorbereiding.

Hierbij willen we als parochie helpen door het juiste kader en een gepaste voorbereiding, specifiek voor elk sacrament, aan te bieden.

Net zoals we in het dagelijkse leven zien dat de rol en verantwoordelijkheid van de ouders geleidelijk aan vermindert en de kinderen meer en meer volwassen hun eigen keuzes mogen maken, zo zien we dat ook bij de sacramenten evolueren van de doop tot aan de ziekenzalving.

Het doopsel.

Het doopsel zet je op weg. Op weg om te leven als christen mens. Samen met eerste communie en vormsel, worden zij ook wel de ‘initiatiesacramenten’ genoemd.

Kiezen voor het doopsel is kiezen voor de weg van Jezus, een weg van liefde, samenhorigheid, verdraagzaamheid en ‘hart hebben voor elkaar’.

Bij het doopsel krijg je veel cadeaus, zegeningen onder de vorm van eenvoudige gebaren en symbolen. De dopeling wordt ervan doordrongen.In die zin, ervaart hij/zij het ‘heilige’ (sacrale) in zichzelf en krijgt alles mee om zelf als een lichtje, zalvend door het leven te stappen. Het is een waardevolle, zinvolle keuze.

 Ouders en peter(s) en meter(s) hebben een belangrijke rol bij het doopsel. In de meeste gevallen kiezen de beide ouders in de plaats van hun nog jonge kind voor dit doopsel. Zij zijn voorbeelden op de weg van de dopeling, en spreken tijdens de doopviering ook hun persoonlijke doopbeloftes uit.

Het doopsel betekent ook een opname in de grotere geloofsgemeenschap. Het wordt ingeschreven in het doopregister. Deze inschrijving geldt dan als (enige officiële) doopakte.Elk jaar worden ouders en peter(s) en meter(s) van de dopelingen van het voorgaande jaar uitgenodigd om samen lichtmis (2 februari) te vieren in een viering speciaal voor deze dopelingen en hun ouders. Achteraf worden zij dan getrakteerd op pannenkoeken.

 In onze geloofsgemeenschap dopen wij in gemeenschappelijke doopvieringen, meestal maandelijks op de 4^de zondag van de maand. Aan zo’n doopviering gaat een voorbereidingsavond vooraf waarop we samen stilstaan bij vorm en inhoud van de doopviering. 

Inschrijven voor een doopviering gebeurt steeds via het parochiesecretariaat.  De volledige planning van de doopvieringen is te vinden op DoopcatecheseVosselaar.

Het spreekt voor zich dat de pasgeborene nog niet veel inbreng kan hebben in het sacrament van het doopsel: hij ondergaat het. Anders is dit voor de ouders: van hen wordt een juiste grondhouding verwacht: dopen moet niet omdat het gebruikelijk is, of omdat het past bij een doopfeest. Bij de doop doen de ouders en peter en meter plechtige beloftes. Een aangepaste voorbereiding, samen met de doopselcatechisten is dan ook aangewezen. Omdat het doopsel ook de opname in de kerkgemeenschap van de pasgeborenen is, is het van belang dat dit sacrament in de schoot van de plaatselijke geloofsgemeenschap plaatsvindt en opgetekend wordt in het doopregister, dan pas is die geldig voor de katholieke kerk en zijn er later geen problemen met het bekomen van uittreksels uit het doopregister. In onze parochie worden de kindjes gedoopt tijdens speciale doopvieringen, die maandelijks plaatsvinden op de vierde zondagnamiddag.

De Eucharistie en de Eerste Communie.

De communicant zit in het tweede leerjaar als hij/zij de Eerste Communie wil doen. In de praktijk betekent dit dat hij of zij al een eigen willetje heeft en dat de ouders in de mate van het zinvolle hen ook al wat vrijheid geven.

Al wat ze doen, gebeurt nog met instemming van de ouders.
In die zin is de keuze om de Eerste Communie te doen een gezamenlijke keuze van ouders en kind, waarbij de ouders de keuze maken en het kind daarmee instemt. We vertrekken hier weer vanuit een juiste grondhouding in het gezin van de kandidaat Eerste Communicant en gaan ervan uit dat deze gedoopt werd. Is dit laatste nog niet het geval, dan kan dat alsnog gebeuren, in samenspraak met de parochieverantwoordelijke voor de Eerste Communie. De voorbereiding op de Eerste Communie gebeurt in onze parochie aan de hand van een werkboek. Ouders zitten 2 á 3 keer per maand een half uurtje samen met hun kind en vertellen, luisteren, knutselen, … rond een aspect van de eucharistie of een verhaal van Jezus. De parochie ondersteunt dit via maandelijkse info per email, aangevuld met enkele gezamenlijke samenkomsten en oefeningen.

Deze voorbereiding wordt ook aangevuld in de lessen Godsdienst van de drie basisscholen in onze gemeente. We gaan er dan ook vanuit dat kandidaat eerste communicanten in hun school de lessen katholieke godsdienst volgen. Zeer belangrijk in de voorbereiding zijn de maandelijkse gezinsvieringen (telkens op de vierde zondag van de maand). Dit is niet vrijblijvend: er wordt verwacht dat de kandidaat Eerste Communicanten en hun ouders/gezin zich engageren om hieraan deel te nemen.

Nadat deze voorbereiding kent de kandidaat EC het kruisteken en het Onze Vader, weet hij/zij wie Jezus is en wat Hij van ons vraagt en is hij/zij vertrouwd met het kerkgebouw en de eucharistieviering. De gezinsvieringen zijn zondagsvieringen, waar we de jongeren en speciaal de Eerste Communicanten en vormelingen welkom heten, naast de wekelijkse kerkgangers.

Als parochie kiezen we voor vieringen die op bepaalde aspecten (liederen, lezingen, bezinning) aangepast zijn aan het jongere publiek, maar waarin toch het stramien van de eucharistieviering duidelijk herkenbaar blijft. Het regelmatig bijwonen van de eucharistie, al dan niet in de vorm van een gezinsviering, zorgt ervoor dat de jonge gelovigen vertrouwd blijven met wat er in de kerk gebeurt. De Eucharistie is ook voor alle volwassen christenen het sacrament bij uitstek om regelmatig stil te staan bij het woord van God, te communiceren en gemeenschap te vormen met de andere gelovigen van onze parochie.

Het Vormsel.

Het vormsel vindt plaats rond het 12^de levensjaar. De vormelingen hebben dan al een bepaalde mate van zelfstandigheid en inspraak in wat er in hun leven gebeurt. Het is zeer wenselijk dat de kandidaat vormelingen een bewuste keuze maken, en zich engageren voor het volgen van de voorbereiding, waarbij de ouders deze keuze volmondig beamen en in de praktijk ondersteunen.We vertrekken hier nog steeds vanuit een juiste grondhouding in het gezin van de kandidaat vormeling. De voorbereiding op het Vormsel wordt door de parochie georganiseerd en gegeven door de groep Vormselcatechisten. De voorbereiding bestaat uit een aantal bijeenkomsten in kleinere groepen en een aantal gezamenlijke activiteiten, waaronder een aantal specifieke gezinsvieringen.

Hierbij wordt ook beroep gedaan op de daadwerkelijke inzet van de ouders van de vormelingen om de voorbereiding te ondersteunen, bijvoorbeeld door het begeleiden van de activiteiten of het verlenen van praktische hulp bij de gezamenlijke bijeenkomsten en door actief met het gezin deel te nemen aan de gezinsvieringen. In deze voorbereiding komen de hoofdpunten van de Geloofsbelijdenis, betekenis en verloop van de eucharistie en de symbolen van het Vormsel aan bod. Meer nog dan bij de Eerste Communie is deelname aan de voorbereiding geen vrijblijvende zaak: een ernstig engagement van vormeling en ouders is een absolute vereiste. Na deze voorbereiding kent de kandidaat vormeling het verhaal van Jezus en de Geest waarin wij als christenen willen leven, zodat hij of zij bewust het Vormsel kan ontvangen.

Het regelmatig bijwonen van de eucharistie, al dan niet in de vorm van een gezinsviering, zorgt ervoor dat de jonge gelovigen vertrouwd blijven met wat er in de kerk gebeurt. Voor diegenen die zich geroepen voelen is er ook de gelegenheid om als misdienaar, als koorlid , als lezer en eventueel later als lector een actieve rol op te nemen in de vieringen.

 De Biecht.

Het doet deugd om af en toe een nieuwe start te kunnen maken.
Onze God is een vergevende God, die ons steeds weer nieuwe kansen geeft.

Hij vraagt daarbij wel dat we vanuit de juiste grondhouding tot Hem komen: met oprechte spijt over onze fouten en tekortkomingen, met het voornemen om ons leven te beteren en nadat we in de mate van het mogelijke hersteld hebben wat we fout deden.

Vanuit de parochie ondersteunen we deze inkeer op twee manieren:

• Er is een boeteviering in voorbereiding op het feest van Kerstmis. Dit is een gebedsdienst waarin we ons bezinnen over wat we fout deden en waarin we God om ontferming vragen. Alhoewel dit geen biecht is en onze zonden daarna nog niet vergeven zijn, is het toch een heel zinvolle stap naar bekering.
• In voorbereiding op het feest van Pasen is er een biechtviering, waarin we God om vergeving vragen en waarin een priester ons onze zonden vergeeft. Dit boetesacrament past ook in de christelijke traditie van de jaarlijkse Paasbiecht.

Het Huwelijk.

Het huwelijk is een sacrament dat de gelovige man en vrouw aan elkaar schenken, in aanwezigheid van een priester of diaken, als getuige namens de kerk.Het spreekt voor zich dat dit voor beide partners een volledig vrije keuze moet zijn, gedragen door hun christelijk geloof en met de oprechte intentie om de huwelijksbelofte gestand te doen tot de dood hen scheidt. Ook is het een engagement om de kinderen die hun gegeven worden op te voeden in een christelijke levensopvatting.

Het is zeker zinvol om ruim voor het huwelijk aan te sluiten bij een voorbereiding die aangeboden wordt vanuit de verschillende bisdommen. Als directe voorbereiding moeten er praktische afspraken gemaakt worden op het Parochiesecretariaat en ten laatste zes weken voor het huwelijk moet de administratie kant geregeld worden ( zoals uittreksels uit doop- en vormselregisters ). Ook een gesprek met de diaken of priester die het huwelijk zal inzegenen wordt dan geregeld.

De Ziekenzalving.

De ziekenzalving is het sacrament dat ons voorbereid op het levenseinde.

Dit kan en mag ruim gezien worden: wanneer iemand op leeftijd of omwille van gezondheidsproblemen voorbereid wil zijn op de laatste dag, dan kan dat door de ziekenzalving te ontvangen. Dit kan bijvoorbeeld op de jaarlijkse ziekendag, tijdens de viering in de kerk, of na afspraak via de parochie. Gelet op de beperkte beschikbaarheid van priesters raden we aan de ziekenzalving ruim op voorhand af te spreken.Voor mensen die dit willen en die bij voorkeur de ziekenzalving al hebben ontvangen, is er ook de mogelijkheid van een ziekenzegening. In een korte gebedsdienst, voorgegaan door een gebedsleider, aan het bed van de zieke wordt dan gebeden om rust en sterkte en wordt de zieke gezegend. Ook de ziekenzegening kan via de parochie afgesproken worden.

De Priesterwijding

Het zevende sacrament is de priesterwijding. Het is een keuze voor volledige toewijding aan Christus en zijn kerk. Het priesterschap vraagt een lange en grondige voorbereiding, die door het bisdom georganiseerd wordt.

De Uitvaart.

Alhoewel geen sacrament is de uitvaart toch het laatste scharniermoment in het leven van de christen gelovige. Wanneer iemand sterft die zich met onze parochiegemeenschap verbonden voelt en gelooft in Christus’ belofte van verrijzenis en eeuwig leven, wordt de uitvaartliturgie bij voorkeur gehouden in onze kerk. Dit kan met kist) of met urne.De uitvaartliturgie vindt plaats in de vorm van een gebedsdienst zonder communie, voorgegaan door een uitvaartvoorganger. Muzikaal kan de viering opgeluisterd worden door koorzang (gratis aangeboden vanuit de parochie) of door muziek op CD, voor zover deze past bij de waardigheid van viering.