Tot uw dienst in Zijn Naam
Sedert 20 maart 2017 ben ik (her)benoemd aan het (nu nieuwe) dekenaat Lokeren. Bovendien ben ik lid van de door de bisschop aangestelde dekenale ploeg per 4 september 2016. In mijn toevertrouwde opdracht zijn de specifieke accenten te vinden in het domein van de ‘verkondiging’ en heel in ’t bijzonder wat de vormsel- en doopcatechese in de (nieuwe) parochie van Lokeren en Moerbeke betreft. Heel concreet mag ik de coördinator én getuige zijn van het vormselgebeuren in onze parochie (op de 5 verschillende catecheseplaatsen). Samen met een enthousiaste ploeg pastoraal bewogen catechisten willen we vorm geven aan wat het betekent om hier ter plekke christen te worden voor twaalfjarigen en hun ouders.
Dat ook jonge ouders mogen en kunnen proeven van het kerkgebeuren en de eerste stap voor hun kind zetten in die geloofsgemeenschap mag ik als doopheer en begeleider van doopgesprekken ervaren n.a.v. het doopselsacrament. Evenzeer behorend tot de ‘verkondiging’ is de homilie (of preek). Met de nodige zorg proberen we de Bijbellezingen van de zondag op het concrete leven te leggen: Wat betekent dit stukje evangelie ? Het is voor mij telkenmale een ware uitdaging om dit schroomvol in de liturgie binnen te brengen.
Een tweede accent van mijn werkterrein situeert zich in het domein van de diaconie. Met enkele geestdriftige medewerksters werken we in de plaatselijke ziekenzorgkern (Sint-Laurentius en Sint-Antonius) voorstellen en initiatieven verder uit. Mogelijks kunnen we dit verruimen. Concreet gezien is onze kernvraag hoe we zieken en ouderen bereiken en de band met onze geloofsgemeenschap kunnen behouden of versterken ? Door o.a. een gezamenlijke bijeenkomst in de kersttijd met een tafelmoment en animatie in woord en beeld, op de ‘ziekenzondag’ brengen vrijwilligers de mensen naar de kerk voor de zondagseucharistie, op zon- en hoogdagen wordt communie aan huis gebracht...
Dit zijn hoopvolle en unieke momenten om mee te mogen maken, om mee te bouwen aan Zijn Rijk dicht bij ons. Ik vergeet hierbij nooit de Bijbelfrase die ik koos bij mijn zendingsviering, nu 20 jaar geleden: “De Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen.” (Marcus 10, 45)
Chris Geerts
Alles wat je voor de minsten van je broeders hebt gedaan, dat heb je voor Mij gedaan.
Als diaken mogen aanwezig zijn in de WZC, tussen zoveel oudere, ook zieke en hulpbehoevende mensen is vaak een leerschool van geduld, geloof en vertrouwen. Blijvend naar hun verhalen luisteren over de “tijd van toen”, maar evenzeer naar zovele pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden, naar de ontelbare keren dat ze afscheid hebben moeten nemen van zoveel dierbaren en geliefden; één moeder verloor 8 van haar 9 kinderen! Het zijn en blijven vaak beklijvende momenten. Soms kan je niet anders dan stil luisteren, inlevend aanwezig blijven en zeker niet weglopen; nog maar eens luisteren! Doorheen alles ook mogen getuigen van de zorgzame en blijvende aanwezigheid van Jezus. Soms ontroerend om mee te maken hoe dankbaar mensen zijn bij het ontvangen ven de H. Communie, soms na zovele jaren! Een kruisje op het voorhoofd, herinneringen aan de tijd van voorheen! Momenten van dankbaarheid, van gebed, van vertroosting, vertrouwen en bemoediging op die moeilijke geloofsweg.
Ontelbare keren “Dank je wel” horen en vooral “Ge moet niet te lang wachten, kom maar snel weer terug”. Redenen genoeg om de Heer dankbaar te zijn om zijn onnutte dienaar te mogen zijn bij zijn zo lieve en kwetsbare mensen, waarin Hij ons zijn gezicht blijvend toont.
André De Boever