ANZEGEM - Op een doordeweekse ochtend ga ik op bezoek bij zuster Maria Goretti.
De koffie staat al klaar in de gemeenschappelijke ruimte van de zusters. We zijn er alleen, de andere zusters zijn op hun kamer of in de gemeenschappelijke ruimte met andere bewoners van het rustoord. De zuster voelt zich wat onwennig want ze staat zelf niet graag in de belangstelling. Al gauw merk ik dat de zuster heel belangrijk is voor het rustoord, want we worden verschillende malen onderbroken met een vraag voor de zuster. Zuster Maria Goretti trad in als zuster in het klooster van Emelgem op 19 maart 1955.
Op 7 november 1983 verhuisde ze naar de zusters van St. Vincentius in Ter Berk inAnzegem.
De goede dingen, zitten in de kleine dingen.
Als ik vraag naar haar taken binnen het rustoord, geeft ze aan dat dit nu heel verschillend is bij vroeger.
In het begin was dit meedraaien in de dagelijkse routine van een rustoord: opdienen, eten afruimen, bedden opmaken.
Natuurlijk ook het pastoraal werk, maar dit is nu ook nog steeds zo.
Samen met Els Castelyn neemt de zuster het pastoraal gedeelte van het rustoord op zich.
De gelezen missen worden voorbereid, er wordt rondgegaan met de communie in de kamer, zorgen voor de gewaden en tal van kleine dingen. Maar de zuster verwoordt het heel mooi, de goede dingen zitten in de kleine dingen. De zuster brengt ook veel bezoekjes aan de bewoners, mensen die eenzaam zijn, mensen die stervende zijn. Het gewoon ‘er zijn’ is voor de mensen al een grote steun. Ook voor de familieleden van een overleden bewoner is de zuster een steun en toeverlaat. Mensen uit handen geven is zo moeilijk en de zuster wil met hen een stukje van die weg afleggen.
Het gewoon 'er zijn' is voor de mensen een grote steun.
Als ik de zuster er op wijs dat ze heel mooi werk verricht, dan geeft ze aan dat dit niet als werk kan gezien worden.
Ze wil zich ten dienste stellen van de mensen en doet dit uit liefde voor Hem en voor de medemensen. Ze voelt liefde voor alle mensen, zonder voorliefde voor iemand specifiek. In de drukte van alle dag, is er dan nog tijd voor persoonlijk gebed, vraag ik me af?
Naast de gemeenschappelijke ruimte van de zusters is er ook nog een kleine eenvoudige mooie kapel.
Hier kunnen de zusters tijd maken voor Hem. Zuster Goretti houdt zich er aan om ’s avonds even stil te vallen in de kapel.
Na ons bezoek in de kapel ga ik even langs bij zuster Mariette, die ik ken van tijdens mijn schooltijd.
Als ik terugkom bij zuster Goretti staat al een tas soep klaar. De zuster houdt duidelijk van mensen in de watten leggen.
Terugkijkend op mijn gesprek met de zuster, dan zijn de woorden die bij me opkomen: inspirerend, hartverwarmend, sterke dragende kracht,…
Ik wil de zuster bedanken voor haar warme welkom en haar openheid tijdens dit gesprek.
StefanieDeWitte
