Een viertal tentoonstellingen, de kleibeelden, de reconstructie van de dodendraad, een video opname van het “Dagboek Van Haelst”, een heruitgave van het dagboek in feuilletonvorm, talrijke waargebeurde feiten die als artikels van het heemkundig tijdschrift in het daglicht gesteld, een huldeviering van alle gesneuvelden op 10-10-10 en de ontdekking van de Hollandstellung.
Waar elders kan je virtueel met alle feiten in de hand de wereld van een grensdorp in 1914 beter binnendringen dan in Stekene. Bijna op de kadans van de lange rijen soldaten die onze vrijheid beroofden, en als scharminkel, geparodeerd door de schooljeugd. “NACH PARIS”.
Dat de herdenking in Stekene beklijvender was dan enig andere herdenking op het Europese vaste land, mag geweten zijn.
Waar komt dat dagboek eigenlijk vandaan.
Kort na het overlijden van Herman Heyse in de jaren negentig, bracht wijlen Luc Dullaert een dagboek op de tafel tijdens de bestuursraad die de vergadering met verstomming sloeg. Hoe Luc dit ooit op het spoor is gekomen, en welke diplomatie hij nodig had om dit te mogen gebruiken is een heel ander verhaal. Samen met John Buyse verscheen dit dagboek in het tijdschrift van de Heemkring d’Euzie. Zegge en schrijve 1993.