Het is goed dat wij regelmatig eens achterom kijken en herdenken. Om te leren uit fouten, om waardering op te brengen voor wat anderen reeds voor ons deden, om ons te laten inspireren door de moed en de generositeit van wie ons voorging.
Al deze elementen kwamen aan bod in de vele herdenkingen van WO I die nu honderd jaar achter ons ligt.
De Grote Oorlog ging niet onopgemerkt aan Kampenhout voorbij. In Kampenhout en de onmiddellijke omgeving werd verwoed gevochten. Er werden veel eigendommen vernield en de mensen waren het slachtoffer van de wandaden van de bezetters.
De Kerkfabriek van Onze-Lieve-Vrouw beet in 2014 de spits af bij deze herdenkingen. Zij vond in de archieven de notities van onderpastoor Clicteur en pastoor Deckers die in detail het begin van de oorlog beschrijven. Deze teksten werden letterlijk overgenomen in een brochure en vervolgens voorgelezen in de kerk voor een talrijk publiek dat ademloos luisterde. Wie hierin geïnteresseerd is, kan dit boekje nog steeds ontlenen bij de Kerkraad.
Maar de afsluiter van deze herdenkingen was een waar hoogtepunt. Meerdere leden van de Heemkring Campenholt hebben gedurende een jaar zeer hard gewerkt. Zij stelden niet minder dan 450 dossiers samen van gesneuvelde Kampenhoutse soldaten, oud-strijders, weggevoerden, burgerslachtoffers en Duitse soldaten die sneuvelden aan Kampenhout-Sas. Deze gegevens werden in een prachtige afwisseling van foto’s, informatieve panelen, brieven, medailles enz. samengebracht. Ze werden op stijlvolle wijze tentoongesteld rond een aantal thema’s zoals de krijgsverrichtingen in en rond Kampenhout, de opleidingskampen, de mobilisatie, de weggevoerden, de hospitalen, de vluchtelingen … De tentoonstelling in de Glazen Zaal van het OCMW werd op vrijdag 14 december geopend door Felix Goossens. Velen hebben meegewerkt maar niemand zal ontkennen dat hij de bezieler was achter dit alles en het grootste deel van het werk voor zijn rekening nam. Er waren ook toespraken door de Burgemeester en de Bestendig Afgevaardigde van de provincie, omkaderd door toegepaste gedichten van toen en nu en een ingetogen optreden van Cantabile. The Last Post als afsluiter van deze druk bijgewoonde opening kan niemand onberoerd hebben gelaten. De tentoongestelde gegevens en nog veel meer werden verzameld in een boek van bijna 300 bladzijden: ‘Kampenhout in de Eerste Wereldoorlog’. Op de kaft een tekening van oud-strijder René Vandermeiren met de Belgische vlag: ‘Verhakkeld doch niet overwonnen’, de leuze waaronder zo velen meer dan hun plicht deden en een aansporing voor ons om het hoofd niet te laten hangen wanneer het eens wat minder meezit.
De blikvanger van deze tentoonstelling was ongetwijfeld de monstrans. Rond Kerstmis 1914 toonden de soldaten van beide kampen dat zij wijzer waren dan de zogenaamd grote leiders. Er werd verbroederd met kerstliederen, voetbal, uitwisseling van sigaretten en voeding ... Als teken van verzoening was er ook de Duitse majoor Anderson die een monstrans, ontvreemd uit een klooster, terugschonk aan de Belgische aalmoezenier Sabinus Vandermeiren uit Kampenhout. Hij was één van de drie broers die samen aan het front waren. Ook een zeer moedig man die werd onderscheiden omdat hij tijdens de gevechten gewonden ophaalde. Zijn helm met de kogelgaten toonde ook aan dat hij met de soldaten mee in de eerste gelederen was. Het was nog maar de derde keer dat de monstrans het Museum aan de IJzer in Diksmuide verliet en nu de eerste keer buiten Diksmuide.
In de federatiemis op 16 december in de O.-L.-V.-kerk van Kampenhout werd het heilig sacrament in deze monstrans ook uitgestald en werd de mis besloten met de zegen met de monstrans. Bij wijze van homilie bracht Felix Goossens het hele verhaal van de kerstverzoening en de overhandiging van de monstrans. Hij besloot met de volgende ontroerend mooie boodschap:
‘Deze monstrans werd het symbool van een kleine oase van rust, verzoening en vrede te midden van loopgraven, modderpoelen en ondergelopen bomkraters. De monstrans kan als een teken worden gezien van een verzoening tussen personen, volkeren en gemeenschappen die zich bewust worden dat zij met iets gruwelijks, niet humaan bezig zijn of waren. Al is deze monstrans gestolen, kon ze bij de teruggave toch gezien worden als een geschenk van tegemoetkoming en een hunker naar vrede. Voor deze Duitse officier, persoonlijk, kan deze teruggave ook wel uitgelegd worden als een verzoening met God. Want hij wist het, dat God vergeeft. Zalig Kerstfeest.’
Proficiat en dank u Heemkring. Dank u Felix voor deze mooie woorden en voor uw inzet voor deze zaak opdat wij nooit zouden vergeten …