Een gelukkige traditie werd voortgezet, deze keer in de goed verwarmde en stemmig aangeklede kerk van Huizingen. Op initiatief van de Davidsfondsafdelingen van Alsemberg, Beersel, Lot en Sint-Genesius-Rode zongen op tweede kerstdag 150 inwoners en koorleden uit de gemeenschappen van onze pastorale zone samen kerstliederen. Liederen die niet ontstaan zijn in de kerken, maar in de huiskamer van onze voorouders en in de kloosters. In het welkomstwoord onderstreepte Guido Vandenbussche dat mensen zoals u en ik op die wijze het mysterie van de geboorte van Jezus probeerden in woord en klank samen te vatten en door te geven aan de volgende generaties. Het resultaat van al die religieuze volksijver is een prachtige verzameling volksliederen met een eenvoudige melodie en herkenbare beeldspraak.
Zingen om vrede
Op zachte maar besliste wijze leidde Monika Hagemann de samenzang met volk en koor. Met afwisseling tussen mannen- en vrouwenstemmen, koor en volk, of allen tezamen. De aanwezigen hadden daartoe een goed voorziene zangbundel gekregen bij het binnenkomen. Na de klassiekers ‘Maria die zoude naar Bethlehem gaan’, ‘Hoe leit dit kindeke’, ‘Herders hij is geboren’, ‘De herdertjes lagen bij nachte’, en ‘Er is een kindje geboren’ zongen de koren alleen het moeilijkere lied ‘Nu is die roos van Jesse’. Tussendoor werden er bindteksten gebracht door Mieke Wilmaers. Daaruit onthouden we ondermeer dat wij het kalenderjaar kunnen afsluiten niet alleen met de spots op de wereldvrede, maar met de focus ook op de vrede in onze onmiddellijke omgeving. Ook al heeft Kerstmis ingeboet aan zijn oorspronkelijke betekenis (het vieren van de menswording van God), het is goed dat gelovige èn niet-gelovige stilstaan bij de Blijde Boodschap van het Evangelie. Die valt samen te vatten in het eenvoudige ‘zie elkaar graag’, zoals de eerste christenen dat beleefd en uitgedragen hebben. Van elkaar houden is kiezen voor het goede, het positieve.
Werken aan vrede
Na het met bezieling meegezongen 17de eeuwse ‘Nu zijt wellekome’ volgde een van de mooiste liedjes van Vlaanderens grote toondichter Armand Preud’homme: ‘Susa Nina’. Lied waarvan de tekst vertaald is geworden tot in het Japans, Lingala, Hongaars toe. Hij was de promotor van de samenzang. Susa Nina werd voor het eerst uitgevoerd in 1941. De oorlog woedde volop en iedereen verlangde naar vrede. Honderd jaar geleden zijn ook hier de verschrikkelijkste dingen gebeurd: hele dorpen werden vernield, mensen op de vlucht gejaagd, soldaten massaal gedood… Hierover betoogde de spreekster in haar commentaar:
“We kunnen namelijk meer doen dan enkel en alleen herdenken. We moeten ook vooruitdenken en op zoek gaan naar hoe wij onze schouders kunnen zetten onder een vredevollere wereld. Oorlog is mensenwerk maar vrede is ook mensenwerk. Wie geweld gebruikt, legt de basis voor nieuw geweld. Je lost het op door te praten, samen met al wie betrokken is. Daarvoor hebben we goede en eerlijke leiders nodig, die een voorbeeld zijn voor anderen en niet uit zijn op eigenbelangen. Tenslotte hebben wij elkaar nodig. Elk van ons is belangrijk in het vredesproces. Elk van ons kan ‘vredeskracht’ worden.”
Driekoningen
De gezamenlijke koren vervolgden met een kerstlied waarvan tekst en compositie van de hand is van Jos Nackaerts, hetgeen een spontaan applaus meebracht voor de auteur achter het orgel. Er werd besloten met ‘Eer zij God in onze dagen’ en het tweehonderd jaar oude ‘Stille nacht’. Maar het laatst werd de komst van de Wijzen aangekondigd in het volkse en ritmische ‘Er kwamen drie koningen’. Drie kinderen mochten even voor koning spelen en kaarsjes aanbrengen. Een fris en waardig besluit van een korte maar krachtige zangnamiddag.
Bijdrage voor een goed doel
De opbrengst van de avond, bestaande uit de vrijwillige bijdragen vanuit het publiek en de verkoop van een CD van Kris Baert, gaat integraal naar het werk van zuster Rachel De Baerdemaeker zaliger in Rwanda. René Onkelinx en echtgenote samen met vele vrijwilligers van de Vriendenkring van Zuster De Baerdemaeker waren blij met de giften voor dit goede doel. Na de samenzang nodigde het Davidsfonds iedereen uit op een gezellige receptie in het zaaltje van de pastorie.
Wuiven
Volgende tekst van Agnes Le Roy, inwoonster van Dworp, werd tussen de liederen in als bezinningstekst voorgelezen.
Ze woont rechtover een school. Vanuit de keukenraam ziet ze ’s morgens een ware begankenis van kinderen, van wie velen door hun ouders of grootouders worden gebracht. Over en weer wordt er gewuifd dat het een lieve lust is en dat maakt haar blij. Wat is er zo bijzonder aan wuiven? Zo een simpel gebaar zit vol sprekende betekenissen: verbondenheid, warmte, zorg, vriendschap, liefde. Wanneer iemand naar je wuift zegt het: ”Ik zie je, ik ken je. Voor mij ben je geen vreemde.” Even word je opgetild uit de onverschilligheid van de omgeving en krijg je een vleugje vriendschap en verbondenheid over je gegoten.
Naar wie ga jij wuiven morgen?