Honderd jaar geleden werd Mit Van den Eynde, als lichtmiskindje, in Keerbergen geboren op 2 februari 1919. Haar vader, Sis Van den Eynde afkomstig van Peulis, werkte destijds in een fabriek in Haacht-Station en moeder Melle (van Titte Van Dessel, die 20 kinderen had met 1 vrouw) kregen nog twee dochters die echter beiden jong stierven. Mittekes ouderlijke woning, een lemen huis, staat er nog (zie foto). Keerbergen was toen een klein dorpje en de inwoners waren veelal arme, kleine boeren omwille van de onvruchtbare zandgrond. Alleen de bewoners aan de noordkant en in de Dijlevallei hadden het beter. Mitteke groeide op in de huidige residentiële regio. Later huwde ze met Edward Van Looy uit Peulis en kregen ze twee zonen.
Naar aanleiding van haar honderdste verjaardag, zochten we onze oudste parochiaan – ze komt nog wekelijks naar de zondagsviering! - op in haar mooie woning, samen met haar zoon Marc en schoondochter Irma. Hoewel Mitteke reeds enkele jaren in ‘De Notelaer’ verblijft, komt ze er toch nog regelmatig vertoeven.
Tot mijn 14 jaar ging ik in Keerbergen naar school en nadien ben ik nog naar Haacht geweest. We reden met Linne van de Garde en enkele anderen er per fiets naartoe. Later was ik in de BJB (huidige KLJ) en werd ik leidster. Nadien ben ik op de villa’s gaan werken om
iets te verdienen. Zo ben ik dan bij Mr. Goelen (destijds de grootgrondbezitter van Keerbergen, n.v.d.r.) terecht gekomen, waar ik heel veel jaren conciërge was.
Zoon Marc: Tot mijn 13 jaar hebben wij, met het ganse gezin, bij Goelen gewoond. Wanneer moeder er mee ophield, zijn wij verhuisd naar deze woning, hier op de Tremelobaan.
Jij had daar nog een belangrijke job bij, hé Mitteke.
Naast het gewone werk, moest ik ook bij de boeren, die landbouwgrond pachtten van Mr. Goelen, de jaarlijkse huur ophalen. Er waren er velen die sukkelden en klaagden en om uitstel van betaling vroegen. Ik reed per fiets en achterop had ik een doos mee met boter, koffie, … Een klein winkeltje zogezegd. Dat was praktisch, dan moesten de mensen niet te voet naar ’t dorp naar de winkel. Het was ‘Fazenda’- koffie die van bij Van Caesbroeck kwam. Waar ik mijn boter haalde, weet ik niet meer.
Tot voor kort, was jij ook nog één van de trouwste zangers van het Sint-Michielskoor.
Ja, ik had spijt dat ik moest stoppen, maar het ging niet meer. Ik moest altijd vervoer hebben want ik kon niet goed meer stappen, en je kunt de mensen niet altijd blijven lastig vallen, hé. Ik zong graag. Ons moe kon ook goed zingen. Zij was in haren tijd ook bij de kerkzangers. Ook thuis werd er gezongen. Er bestond toen anders niets en ge moest iets hebben hé. Het zangkoor heeft mij ook geholpen om standvastig te blijven in het geloof. Verder was ik ook bij veel verenigingen en was ik bestuurslid bij de gepensioneerden.
Mitteke, wat is het geheim om heel oud te worden, om 100 jaar te worden?
Ik eet elke morgen een lepel honing, winter en zomer, jaar in jaar uit. Ik at ook nooit gene friet of geen vettigheid want ik had nogal gemakkelijk maagpijn en moest daarom voorzichtig zijn.
Zoon Marc: Ze nam ook regelmatig homeopathische vitaminen van ‘Braem’, waarvoor ze met ons vader naar Nederland reed om die daar te gaan kopen, hé moeder.
Mitteke: Ik stond ook altijd vroeg op om naar de mis te gaan. Op uur en tijd eten, t.t.z. met regelmaat eten, is voor mij ook altijd belangrijk geweest. Veel gaan wandelen, heb ik ook gedaan omdat ik het graag deed. En onder de mensen zijn, dat is ook goed voor een mens.
Schoondochter Irma: Toen mijn schoonvader nog leefde, en ze onder hun tweeën waren, vond je hen nooit thuis. Ze waren altijd wel ergens naartoe. Ze gingen veel op bedevaart, o.m. naar Broeder Isidoor, naar Scherpenheuvel, etc...
Mitteke: Als er ieverans iets te doen was, ging ik altijd mee!
Wat betekent O.L. Vrouwke voor u?
Ze is toch de beste moeder van allemaal, hé. Als je iets nodig hebt, moet je het aan haar vragen, en je krijgt het! De ene keer een beetje rapper dan de andere keer, hé. En ik vraag aan haar dat ik mijn verstand mag blijven houden, dat is het bijzonderste.
Hou oud zou je nog wil worden, Mitteke?
Dat weet ik niet. Je moet content zijn met wat ‘de meester’ hierboven ons geeft.
Wat wens je de lezers van het parochieblad nog toe?
Dat ze niet teveel mogen stil zitten, veel moeten gaan wandelen en in de lucht komen en onder de mensen komen. En… Elke morgen een lepel honing eten.
Een dikke proficiat met deze bijzondere verjaardag van alle parochianen!