Geert:
“Er is om meerdere reden geen weg terug.”
Yvan: “Onlangs kwam een 80-jarige uit een kleine parochie na een zondagsviering waar de nieuwe parochie echt zichtbaar en voelbaar was, mij zeggen: ‘Wat voor moois hebben wij toch al die jaren gemist!’ Dat greep mij wel aan.”
Ondanks de verantwoordelijkheid van de parochieploeg, blijft de priester de spilfiguur. Er komt dan ook heel veel op hem af.
De gesprekspartners zijn het er over eens: zonder verantwoordelijke en zonder duidelijk leiderschap gaat dit niet. Dat kan ook een diaken zijn of een vrijgestelde. En natuurlijk zullen toch wegen gezocht moeten worden voor het gewijde ambt in de Kerk in de toekomst. Vandaag hopen ze vooral als priester ‘bezielers’ te mogen zijn.
Geert: Een grote zegen zijn de administratief-financieel coördinatoren die met het project van de nieuwe parochie nu in de meeste dekenaten zijn aangesteld. Zij verrichten belangrijk werk dat aan ons ook meer ruimte geeft om echt ons werk als ‘bezielers’ te kunnen doen. Ik mag het ook meemaken dat er dank zij de nieuwe parochie een goede samenwerking is tussen de verschillende kerkfabrieken. Dat is noodzakelijk vandaag in functie van het opstellen van meerjarenbegrotingen.”
Yvan:
“De nieuwe parochie is voor alles een verrijking van ons christen-zijn, al moet het besef nog groeien dat we christen zijn over de grenzen heen. Natuurlijk zijn er nu afhakers. Dat zien we bij elke zondagse eucharistieviering die we schrappen en bij kerken die herbestemd worden Maar ik geloof dat we op termijn en voor de toekomst van de Kerk over winst en rijkdom spreken.”
Met humor en realisme
Met alle zorgen en bekommernissen die ze delen, ontbreekt de humor niet in het gesprek. In het groeien naar de nieuwe parochie bouwen ze de Kerk weer op. Dat dat gebeurt binnen de beleidsopties en in nauw overleg met het diocesane beleid, vormt blijkbaar geen hinder om met de andere vrijgestelden en vooral met de vele vrijwilligers van ter plekke Kerk te vormen, verbonden met de diocesane kerkgemeenschap.
Het viertal verdwijnt na het interview in de zomerse avond in Gent. Ik ben zeker dat ze nog collegiaal en vriendschappelijk lang met elkaar verder hebben gesproken en dat er nog vele lachsalvo’s zijn afgevuurd. Ze zijn die avond niet meer gesignaleerd…