Onlangs had ik een boeiende gespreksavond met ouders in een middelbare school. Onderwerp was kiezen.
In mijn inleiding had ik het over het belang van het leren luisteren naar (de vreugde in) het hart, als richtingwijzer voor de te maken keuzes. Na afloop vroeg een vader mij of dit niet egoïstisch is: het mogelijks verkiezen van het eigen goede gevoel boven het belang van de gemeenschap.
Geen domme vraag. En toch meen ik dat die vraag vertrekt van een onjuiste premisse. Immers, de duurzame vreugde in het hart die kan er maar komen als je in je leven plaats inruimt voor de ander. Egoïsme en ware vreugde gaan niet samen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.