Zondagmorgend 11 oktober…
Nog vroeger dan anders beweging in huis, want vandaag is de Grote Dag: onze oudste zoon doet zijn Eerste Communie…
Zijn geduld werd de voorbije maanden op de proef gesteld. Een virus gooide in mei – de oorspronkelijke datum- flink wat roet in het eten.
Ook vandaag zal het niet helemaal zoals anders gaan: mondmaskers, geen gezang, 1,5m afstand houden met de andere gezinnen; maar vooral: geen opa’s & oma’s, geen nonkels & tantes, neefjes of nichtjes om mee te vieren.
De dienst start om 9u.
Wél op het appél: Priester Jos, Luc Beeldens en zijn lieve vrouw, en de juffen van het tweede leerjaar… allemaal hebben ze zo hun best gedaan om dit samen met de kinderen en hun ouders voor te bereiden, waarvoor Dank!
En natuurlijk een kerk vol papa’s en mama’s, broers en zussen en eerste communicanten.
In de kerk is het een beetje een gek zicht: die bedekte gezichten en de lege stoelen tussenin… Maar de sfeer zit goed.
Luc zingt voor ons allen (hier en daar wordt stiekem toch een beetje meegezongen; het werkt té aanstekelijk!), begeleid op zijn gitaar.
Priester Jos vertelt het verhaal van de broden en de vissen. Soms wat minder goed verstaanbaar door het mondmasker, maar de boodschap komt over. En de communicanten lezen helder en trots hun stukjes tekst voor heel de kerk.
En dan komt hét moment: voor het eerst een stukje brood (‘Hoe heette dat nu ook weer mama? Ahja: een hostie!’) bij het ter communie gaan. We horen nu mee bij de groten, zie je op die glunderende gezichten (en in 1 klap laat onze zoon zijn 3 jongere, en een tikkeltje jaloerse, zussen ver achter zich)!
Wij hopen dat ze mét dat stukje brood, ook iets mee hebben van de boodschap: het behoren tot een wereldwijde gemeenschap, die gelooft in de weldaden van Jezus en vanuit die Geest vastberaden is van de wereld een betere plek te maken; ieder op zijn eigen manier.
Na de viering deze keer geen groot feest, maar gewoon zoals elke zondag naar de scouts: ook daar spelenderwijs aan een betere wereld bouwen.
Dat feest, dat halen we nog wel eens in, op een moment dat iédereen erbij mag zijn. Samen met de zussen misschien, die volgend jaar hun eerste communie doen.
Ze kijken ernaar uit… om ook bij de groten te horen.
Stefanie