Namens het catecheseteam
We zijn diep geraakt door het overlijden van Kris. Aan hem hadden we een fijne pastoor, collega-catechist. Hij was onze pastoor maar tegelijk ook iemand waar je gewoon mee kon praten. Hij kon over alles meepraten. Hij was gewoon, één van ons, zeker geen man van grote praat en moeilijke woorden. Hij was gewoon “Kris”. Ik wil hier dan ook enkele anekdotes neerschrijven.
We denken terug aan de vele avonden thuis om onze catechese voor te bereiden. Kris had frisse jonge ideeën. Het mocht al eens gek zijn. Hij vond het fijn om samen te werken.
Tijdens een catechese in de kerk had hij “Nele”, zijn trouwe viervoeter bij. Samen met zijn hond trok hij de aandacht van de jongeren.
Kris kon de jongeren raken met zijn verhalen. Er was altijd wel iets dat hen prikkelde, dat de aandacht naar hem toe trok wanneer hij iets vertelde. De preek tijdens de naamopgave was steeds aan hen gericht en of we dit goed begrepen. (Het verhaal van de hotdogkraam bij Don Bosco Hechtel t.v.v. broederlijk delen. Bij de voorbereidingen gaf hij zijn naam op om hotdogs te verkopen. Je moet er dan wel zijn.) We begrepen perfect wat een naamopgave betekende. Het was levensecht. Geen grote woorden maar een verhaal dat we allemaal kennen, gewoon uit het leven gegrepen.
Hij deed actief mee wanneer we een uitstap planden naar St.-Vincentius en het Padveld. Hij reed mee en wilde het ook allemaal weten.
Met wijwater was hij graag gretig. “Als gellie da es graag hebt, zalle kik wel eens met wijwater smijten”. Daarna was je “gewijd” en kon je zeker een hele tijd verder.
Hij had het graag allemaal goed voorbereid. Wanneer het vormsel eraan kwam had hij graag alles juist. En terecht. Hij kon het echt appreciëren wanneer je ruim op tijd het boekje doorstuurde, aanpaste als hij het graag had. Op deze manier waren we steeds goed voorbereid wanneer “de dag” eraan kwam.
Soms had ook hij een zware dag gehad. En daarna ook nog vergadering. Als je dan kon zeggen, “Kris, ik heb nog een speciaal bierke in de frigo staan. We drinken allemaal samen nog iets om de dag af te sluiten”. Hier genoot hij zichtbaar van.
Kris, we gaan u missen. Maar ik hoop dat je het hierboven goed hebt. Waak goed over uw familie, mensen die u dierbaar zijn, de mensen van Peer en omstreken (zeker die van Wijchmaal) Ik zal regelmatig uw hulp vragen om ons bij te staan in moeilijke dagen. De dagen waar we graag wat steun van boven hebben. Ik hoop dat ik dat ook ga voelen zodat ik weet dat jij actief bezig was. Maar ik wil ook dankbaar zijn dat we u hebben leren kennen. In één van de naamopgavevieringen hebben we het over een steen verleggen. Ik denk dat jij bij vele onder ons een steen verlegd hebt.
Bedankt Kris