Corona heeft het ons afgeleerd, het gebruik van wijwater in onze kerken. Juist, ons geloof valt of staat er niet mee. Maar toch hebben we nood aan dergelijke rituelen. Al een ganse tijd zijn er in de kerk geen beperkende maatregelen meer omwille van corona. Ook al zijn we voorzichtiger geworden. Bij de offerande tijdens een uitvaart of huwelijk suggereren we om voor het kruis te buigen in plaats van het aan te raken. Bij de communie zal enkel de priester van de kelk drinken. In vele kerken kan je je handen nog ontsmetten bij het binnenkomen.
De stap om onze wijwatervaten terug te vullen, hadden we nog niet gezet in onze parochie. Nu Pasen nadert, willen we dat wél doen. Binnenkort komt er hierover ook een mededeling van de bisschoppen. Vanaf Pasen willen we de wijwatervaten in onze kerken terug vullen. Je weet natuurlijk nog hoe het werkt: bij het binnenkomen van de kerk steken we de vingertoppen in het water om daarna het kruisteken te maken. Telkens een zinvolle herinnering aan ons doopsel.
Dank aan onze kosters om het wijwatervat regelmatig te ledigen, te reinigen en opnieuw te vullen. Een diaken of priester kan het dan zegenen. Dank om geen wijwater te bewaren in grote vaten. Het in reserve houden van wijwater is goedbedoeld, maar dit is – door de creatie van een broeihaard van bacteriën – om gezondheidsproblemen vragen. Met Pasen zetten we ook geen kruiken of kuipen met gewijd water ter beschikking. Wie thuis gewijd water wil, brengt zelf een flesje mee en kan de zegen erover vragen in de kerk. Het drinken van gewijd water raden we ten stelligste af.
Het klopt, we blijven voorzichtig, de spontaniteit verdwijnt erdoor, maar ziektekiemen sparen ook de gelovigen niet. Laat ons vooral dankbaar zijn dat het ritueel van het wijwater er eindelijk terug is.
Pastoor Patrick
