Onze kerkplek in Erondegem heet: St.-Pietersbanden. De betekenis is ontleend aan het Nieuwe Testament (Handelingen 12) waarin we lezen dat Petrus gevangen werd genomen na Jezus’ dood en op een heel wonderlijke wijze werd bevrijd van zijn boeien en zo kon ontsnappen uit zijn gevangenschap.
De patroonheilige van onze geloofsgemeenschap is de heilige St.-Hubertus, patroon van de jacht. Hij wordt aanbeden tegen hondsdolheid. Zijn feest is op 3 november en dan is er de zondagmorgen volgend op zijn feest, een plechtige eucharistieviering gevolgd door de bekende ‘hazenverkoop’. Per opbod wordt het wild verkocht dat door de jagers werd aangebracht.
In Erondegem wonen 1677 mensen. Wij behoren samen met Aaigem, Erpe, Mere, Burst, Vlekkem, Ottergem, Bambrugge tot de nieuwe parochie Erpe-Mere. Wij maken deel uit van het dekenaat Aalst.
De kerk heeft een rijke geschiedenis: de oudste vermelding dateert van 1142. Het kerkgebouw is een lappendeken dat elementen bevat van verschillende periodes en bouwstijlen. (zie de beschrijving voor ‘open monumentendag 2000’ van Etienne De Wint op de website). Gedurende de laatste maanden van het jaar 2017 werd de kerk binnenin geschilderd en gerenoveerd.
In de kerkplek Erondegem is er elke 1e zaterdag - op zaterdagavond om 18.30u. een eucharistieviering. Elke 3e zaterdagavond om 18u30 is er een gebedsdienst met communie. Op Kerstmis, St.-Hubertus is dit op het feest zelf om 10u. Ook de andere sacramenten: doopsels, huwelijken, eerste communies en uitvaarten gaan door in onze kerk.
Er is een kerkploeg die samen met de pastoor het beleid van de kerkplek bepalen, in samenspraak met de parochieploeg van de parochie Erpe-Mere. Er is een St.-Hubertus zangkoor, een lectorengroep, de werkgroep ziekenzorg, vormselcatechese, een vzw Parochiale werken, de kerkfabriek en verschillende bewegingen zoals Okra, KVLV en Chiro. Met deze bewegingen wordt jaarlijks een activiteitenkalender opgesteld om de activiteiten op elkaar af te stemmen.
Zoals vele andere kerkplekken bestaat onze geloofsgemeenschap uit weinig jonge gezinnen. Ondanks verschillende pogingen blijft hun aanwezigheid beperkt tot enkele hoogtepunten zoals Lichtmis, eerste communie en vormselviering. Misschien zouden wij nog meer mogen benadrukken dat deel uitmaken van een parochie ook betekent dat men zich hiervoor moet inzetten. Ik verwijs hiervoor naar ons schrijven ‘engagementsverklaring: aan de ouders van onze dopelingen, vormelingen en aan onze trouwers’. Wij presenteren hierin een waslijst van mogelijke kleine engagementen waaruit men een keuze kan maken.
Ook ‘De brief aan jonge gezinnen‘ en ‘Geloofsgemeenschappen waar iedereen welkom is’ zijn uitdrukkelijke pogingen om mensen uit te nodigen deel uit te maken van onze parochie-leven.
Toch vinden wij het belangrijk om de plaatselijke gelovige gemeenschap ook alle kansen te geven: dit door mooi verzorgde wekelijkse vieringen, zowel eucharistievieringen als gebedsdiensten. Ook de oudere en trouwe kerkgangers houden aan hun plaatselijke kerkplek, waarmee zij generaties lang een emotionele band hebben opgebouwd.
De samenwerking met andere kerkplekken binnen de nieuwe parochie Erpe-Mere kan ons daarin zeker versterken en bemoedigen.
