In de zomer van 2019 gingen we met ons gezin op inleefreis/werkvakantie naar Kigoma in Tanzania. Kigoma is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en ligt in het noordwesten van het land. De slechte toegangswegen vanuit de rest van Tanzania, zorgen ervoor dat deze provincie sterk geïsoleerd is en daardoor ook vrij arm. Wij maakten er kennis en werkten mee in de projecten die de Broeders van Liefde hebben opgericht in en rond de stad Kigoma. Deze projecten richten zich op onderwijs, opvang van straatkinderen en opvang van kinderen met een mentale beperking. Via verschillende acties hebben we financiële middelen ingezameld voor deze organisatie. De reis was voor ons een beetje een stap in het onbekende, we gingen ervan uit dat dit geen makkelijke reis zou worden die nog lang zou nazinderen en onze kijk op de wereld zou veranderen. We zijn sterk onder de indruk geweest van het werk en de gastvrijheid van de Broeders van Liefde, die als levensdoel stellen om mensen die om één of andere reden buiten de maatschappij vallen, een thuis te geven.
Alternatieve vakantie
Ongeveer een jaar geleden groeide bij ons het idee van een alternatieve vakantie naar Afrika. Zo kregen we de kans om Fracarita, de NGO van de Broeders van Liefde, te leren kennen. We hadden al wel gehoord van de congregatie, maar veel wisten we er niet over. Het is van oorsprong een Gentse kloosterorde gesticht door de Gentse priester Triest. We stonden versteld van het grote aantal Broeders van Liefde die momenteel over de hele wereld verspreid zijn. We leerden ook Kigoma in Tanzania kennen en kregen een idee van de projecten van de broeders in en om Kigoma. Voor de praktische organisatie waren we onmiddellijk sterk onder de indruk van de vele spontane hulp en snelle reacties bij vragen, zowel vanuit de organisatie in België, Burundi als Tanzania. Het waren voor ons al de eerste tekenen van de enorme gastvrijheid en hulpvaardigheid van de broeders, een indruk die tijdens de reis alleen maar bevestigd werd.
Maar dan naderde ons vertrek, we keken er enorm naar uit, maar hadden ergens ook wel een beetje ‘schrik’. Wat stond ons daar te wachten? Zouden we dat aankunnen? Zouden de indrukken niet te zwaar zijn voor onze kinderen? We vreesden een beetje het leed dat we te zien zouden krijgen.
Positief gevoel
We landden eerst in Bujumbura en reisden door naar Kigoma. Zowel in Bujumbura als in Kigoma werden we onmiddellijk heel goed opgevangen. We voelden ons heel welkom en verwacht, er werd tijd voor ons gemaakt. We maakten kennis met verschillende projecten:
Bangwe, waar kinderen met een mentale beperking een thuis vinden,
Maendeleo, waar jongeren en ook een aantal mensen met een beperking een thuis vinden en gesteund worden bij hun studies en waar ’s middags ook andere jongeren aanschuiven voor een bordje rijst met bonen, waar meisjes naailessen kunnen krijgen, …
Kigoma Training Center, waar opleidingen sociaal werk, recht, gemeenschapsontwikkeling, verpleegkunde worden gegeven,
Rumonge, waar doven gebarentaal en een beroep aanleren,
Kasaka en Marumba, waar psychiatrische patiënten residentieel en niet-residentieel worden behandeld,
Mwokachi, een weeshuis waar de Broeders van Liefde zorgen voor de schoolgelden van de kinderen,
Ahadi, afstandsonderwijs georganiseerd vanuit het KTC voor mensen uit de vluchtelingenkampen aan de grens.
We staken ook onze handen uit de mouwen. In Marumba, bij de Brakelse Broeder Marc, gaven Anke en Lukas de bedden een schoonmaakbeurt, bezorgden Lowie, Silke en Laure de omheining een laagje verf en testten Wim en Hilde de zonnepaneelinstallatie uit en slaagden erin het psychiatrisch ziekenhuis ’s avonds enkele uurtjes van licht te voorzien. In Kigoma knapten we met z’n allen een lokaaltje op dat als eetzaal voor de studenten zal worden gebruikt: we maakten mortel, werkten de muren af, schilderden binnen- en buitenkant en leerden vooral veel geduld uitoefenen bij het onderhandelen met verkopers en werkmannen.
Ja, we hebben ellende gezien, de rijkdom in de wereld is inderdaad niet eerlijk verdeeld. Maar we zagen vooral heel veel hoop en geluk. Het werk van de broeders zorgt ervoor dat na onze reis het positieve gevoel overheerst. Elk project wil in feite mensen die om één of andere reden buiten de maatschappij vallen, een plaats bieden. De infrastructuur is niet optimaal, zeker niet, maar in elk project voelden we de warmte van de omgeving. De liefde die geschonken wordt aan de kinderen en jongeren in probleemsituaties, is van onmiskenbaar belang, hun lach sprekend. Zo kunnen ze werken aan hun toekomst en wat nog belangrijker is: ze grijpen die kans met beide handen.
Op zoek naar steun
Ook het leven als broeder is geen evidente keuze. De meeste broeders hebben gestudeerd, maar kiezen ervoor, gesteund door het geloof en naar het voorbeeld van Jezus, eenvoudig te leven, zonder luxe, in een gemeenschap samen met anderen. Zo creëren ze een thuis, een warme plek waarin iedereen kan groeien volgens zijn capaciteiten. Respect, gastvrijheid en dankbaarheid zijn daarbij essentieel. De broeders geven het voorbeeld, maar we ervoeren heel sterk dat ze op die manier ook anderen stimuleren deze waarden prioritair te stellen: de jongeren, de vrijwilligers, de bezoekers, … Zelfs de overheid krijgt door hun werking aandacht voor mensen in problematische situaties (al blijft het voorlopig beperkt tot erkenning en reglementering en niet tot subsidiëring).
Voor het ondersteunen van de bestaande projecten is geld nodig, bovendien staan er nogal wat plannen in de steiger: opvang voor meisjes met mentale beperking en met problematische thuissituaties, uitbreiding van het psychiatrisch ziekenhuis… Maar op overheidsgeld moet er (voorlopig?) niet gerekend worden, het blijft dus steeds een zoektocht het nodige geld bij elkaar te krijgen. Niet alleen zijn er giften en ondersteuning vanuit andere landen en internationale organisaties, de broeders zoeken ook alternatieve financieringsbronnen zoals het uitbaten van hotel Aqua Lodge waar wij logeerden, het bouwen en verhuren van winkeltjes… Ook de kantine die wij hebben opgeknapt, zal verhuurd worden aan een uitbater. Deze inkomsten kunnen rechtstreeks naar de projecten vloeien.
Wij zijn heel erg dankbaar dat we kennis konden maken met het werk van de Broeders van Liefde en dat we even deel hebben mogen uitmaken van deze gemeenschap. We namen afscheid, maar willen ook een vervolg breien aan deze ervaring. Ons hart schreeuwt uit dat we in de toekomst nog willen teruggaan, maar dat zien we nog wel. In de komende maanden laten we onze belevenissen even bezinken en zullen we nagaan wat we eerst en vooral vanuit België kunnen doen om het werk van de Broeders van Liefde verder te ondersteunen. Broeder Chrisantus vroeg ons ‘ambassadeurs’ te zijn en dat willen we maar al te graag doen.
Wim, Hilde, Laure, Lukas, Silke, Lowie en Anke Bouckenooghe
Steunen kan nog steeds, je gift is welkom op de rekening van Fracarita Belgium BE51 4459 6281 2162. Gebruik je de gestructureerde mededeling 002/3190/00117, dan gaat de donatie rechtstreeks naar de projecten waarbij wij betrokken zijn. Vanaf 40 euro ontvang je een fiscaal attest. De blog die de Bouckies bijgehouden hebben is raadpleegbaar via https://bouckiesintanzania.home.blog
