Charlotte, Hilde en Bart, wie zijn jullie?
Hilde: Ons gezin bestaat uit 5 personen. Samen met mijn man, Bart, hebben we 3 kinderen. Jolien is de oudste van de kinderen en wordt 18 jaar. Victor is de kleine broer en wordt negen jaar. Charlotte is 12 jaar. We wonen al heel ons leven in Hamme en ook onze ouders (de grootouders van de kinderen) wonen dichtbij. Moeke Paula en opa André zijn intussen al gestorven maar moeke Mia en opa Jan leven nog. Als geëngageerde jongvolwassenen hebben we elkaar leren kennen binnen het vrijwilligerswerk. Charlotte is de creatiefste van de drie en gaat al jaren naar de kunstacademie op woensdagnamiddag. Victor speelt een stukje viool en Jolien speelt, naast haar vrijwilligerswerk in de speelpleinwerking en Kazou, wat orgel.
Charlotte, waarom koos je ervoor om je vormsel te doen?
Charlotte: Onze grootouders zijn/waren gelovige mensen. Ook binnen ons gezin wordt wel over geloven gesproken. Papa werkt wat mee in de parochie. Af en toe gaan we samen naar de mis en vind ik het fijn om met iedereen even over het geloof te kunnen spreken. Mijn vormsel doen is eigenlijk ook een beetje traditie. Iedereen heeft zijn eerste communie al gedaan en enkel Victor zal hopelijk ook zijn vormsel doen.
Hilde, hoe stonden jullie als ouders tegenover die keuze? Hebben jullie erover gepraat?
Hilde: Vanzelfsprekend wordt er over geloof in het gezin gepraat. Als gelovige ouder vind je het ontzettend belangrijk dat ook je kinderen mogen/kunnen kennismaken met het verhaal van Jezus en de mensen. Het is een bijzonder waardevolle boodschap van Liefde in een wereld waar het er op dit ogenblik vaak anders aan toe gaat. Dat we samen met de kinderen deze keuze maken is hen ook voor een stukje bewust maken van hun christen-zijn in onze maatschappij.
Bart, ben je zelf gevormd? Hoe verliep catechese in jouw tijd?
Bart: Ik ben gevormd in 1982. De voorbereiding duurde toen 2 jaar. Vanaf het 5de leerjaar werden we elke week verwacht in de kerk of in kleine groepjes bij catechisten. Dat wisselde af. In grote groep was er telkens een onderpastoor die ‘de lering’ voor zich nam. In de kleine groepjes waren het medewerkers van de parochie die ons in hun eigen huis ontvingen. Een mooie tijd … we hadden ook heel veel plezier. Je kreeg een werkmap en met deze map kon je aan de slag om levensvragen op kindniveau te beantwoorden. Ook al zaten we toen nog in een jongensschool (de broedersschool), de catechesemomenten waren gemengd. Van vooruitgang gesproken. Enkel voor de Sint-Pietersbandenparochie waren er toen meer dan 100 vormelingen.
Charlotte, wat vond jij van het catechesejaar? Wat is jou bijgebleven?
Charlotte: Ik vond het een fijne ervaring. Samen op vormelingendag in Zogge was het toppunt. We werden ondergedompeld in het fijne gevoel van de Wereldjongerendagen en hoe jonge mensen hun geloof kunnen beleven. Samen de klokken kunnen laten beieren was ook iets wat we anders nooit hadden kunnen doen. In de loop van het catechesejaar hadden we ook catecheseavonden in groep in de kerk met onze mama of papa. Tijdens deze catechesemomenten werden we uitgedaagd om zelf na te denken over ons geloof. We konden zelf een gebed schrijven, verkenden de knooppunten van het leven, kregen de kans om een belangrijke waarde voor ons op een steen te schrijven, … Best fijn dat ook mama of papa meekwam naar de kerk zodat we samen konden praten over geloof en vertrouwen.
Bart, hoe heb jij dit catechesejaar beleefd?
Bart: Voor mij vond ik het belangrijk dat er zowel tussen kinderen als tussen ouders zelf een stukje uitwisseling rond geloof kon gebeuren. Je mag met je eigen kind op stap gaan om het geloof te verkennen. De catechisten en pastoor Marc zorgden ervoor dat geloof heel concreet werd gemaakt in onze hedendaagse samenleving. Geloven is dus niet oubollig maar geeft je als mens draag- en veerkracht.
Charlotte, wat betekent geloven voor jou?
Charlotte: Voor mij is God de bron van liefde. Geloven in God is ook geloven in de liefde van de mensen voor elkaar.
Bart, en voor jou?
Bart: Als je gelovig in het leven staat, betekent dat dat je steeds samen op weg bent, samen met God aan je zijde. God gaat met je mee en kan steun en toeverlaat zijn. Maar God kan je ook ontdekken in het aangezicht van de ander en in de kansen die jij anderen biedt. Er zijn voor de ander en weten dat er Iemand is die achter jou staat en je steunt. Zomaar je belangeloos inzetten voor de ander vanuit een christelijke inspiratie, is iets wat onze kinderen willen meegeven.
Charlotte, volgend jaar ga je naar het middelbaar. Hoe denk jij te kunnen getuigen van je christen-zijn?
Charlotte: Als je iemand helpt (ook in de klas) zonder dat je er iets voor terug moet krijgen, is dat zeker en vast al een goed begin. In een nieuwe en grote school vrienden maken met iedereen hoort er vanzelfsprekend ook bij. En ook wel durven zeggen dat je het verhaal van Jezus de moeite waard vindt om naar te leven.
Charlotte, wat zou je vertellen als je ‘reclame’ mocht maken voor de vormselcatechese?
Charlotte: Het was voor mij een hele toffe ervaring. Iedereen hoort er bij en vaak heb ik mijn klasgenoten gemotiveerd om mee naar de vieringen te komen. Ik genoot van alle fijne momenten.
Bart en Hilde, en jullie?
Hilde en Bart: Voor ons is het samen op pad gaan met Charlotte een mooi moment geweest. Belangrijke waarden kunnen delen en er ook even tijd voor maken. Het feit dat we dit samen met ons kind onder de begeleiding van de catechisten konden doen in een zeer gejaagde wereld, maakte er ons bewust van dat je tijd voor verdieping en verinnerlijking moet nemen. We willen pastoor Marc en alle catechisten dan ook zeer hartelijk hiervoor danken. Samen met je kind op een onbevangen en open blik naar de wereld kunnen kijken vanuit een gelovig standpunt is echt een meerwaarde.